Γράφω σε αυτόν το τόπο που ονομάζω Mary – Land εδώ και 2,5 χρόνια.
Είναι ο τόπος που μοιράζομαι μαζί σας πράγματα από την ζωή μου. Μην με ρωτάτε γιατί και πως. Έτσι αποφάσισα να κάνω όταν ξεκίνησα να γράφω εδώ. Να μοιράζομαι. Φυσικά στο τι μοιράζομαι υπάρχει ένα φίλτρο και ορισμένα όρια. Δεν θα γινόταν κι αλλιώς. Απλά σε ό,τι αποφασίζω τελικά να πω εδώ, είμαι ειλικρινής. Μην ρωτάτε γιατί και πως. Έτσι αποφάσισα.
Από την προηγούμενη Πέμπτη (την Μεγάλη) που έγιναν γνωστά κάποια πράγματα για αυτήν την περίοδο της ζωής μου άρχισε στο πίσω μέρος του μυαλού μου να γράφεται κι αυτό το post. (Ναι, μέσα σε όλα σκεφτόμουν πολύ τι και πως θα γράψω εδώ. Ή έχουμε σχέση ή δεν έχουμε.)
Σε αυτό στο οποίο αρχικά κατέληξα ήταν ένας πρόλογος περίπου έτσι:
«Αγαπημένοι μου Mary-Landers εύχομαι να σας βρίσκω ξεκούραστους, σκασμένους και χαρούμενους από τις ημέρες του Πάσχα. Εγώ είμαι εδώ μπροστά από τον υπολογιστή. Εσείς τώρα ξέρετε κι εγώ ξέρω οτι ξέρετε και σίγουρα ξέρετε ότι ξέρω ότι ξέρετε και γενικά δεν ξέρω τι ακριβώς να κάνω και θα ήθελα να γίνετε να συμφωνήσουμε στο άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.»
και μετά θα έγραφα «άλλα λόγια», τρελίτσα και Πάσχα.
(που είναι ένα ακόμη βίντεο για το MadWalk όταν το χρειάζεσαι?)
Ούτε έτσι όμως ήρθαν τα πράγματα και ούτε κάτι γι' αυτό το Πάσχα θα ήθελα να γράψω.
Το σίγουρο είναι πως ήθελα να πω Ευχαριστώ. Για όλα τα μηνύματα που μου έχετε στείλει. Ειλικρινά. Δεν το λέω έτσι απλά για να το πω. Το λέω γιατί με συγκινείτε. Γιατί τα διαβάζω και μου φαίνεται απίστευτο ότι αυτές τις μέρες τις γιορτινές και πιο χαλαρές, ξοδεύετε χρόνο και συναίσθημα για να μου στείλετε ένα μήνυμα/tweet/fb message/comment.
Κάποιοι κράζουν τις τεχνολογίες. Ότι μας έχουν αποξενώσει και τέτοια. Και εντάξει υπάρχει αλήθεια σε αυτό. Απλά εγώ με εσάς «γνωρίστηκα» από αυτόν τον τόπο που δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη έξω από το διαδίκτυο και δεν θέλω να ακουστώ cheesy αλλά είσαστε πολύ σημαντικοί για μένα.
Κάποιοι μου έχετε στείλει και διάφορα «γιατί» «πώς» «μην» και τέτοια και πιο πολύ από όλους σε εσάς δεν ξέρω τι να απαντήσω. Οπότε δεν θα απαντήσω. Γενικά δεν θα απαντήσω.
Άλλα λόγια..
Ο κόσμος εκεί έξω έχει πολλά περισσότερα να δούμε. Κι αυτό θα κάνουμε τώρα εδώ. Θα δούμε εκεί έξω τον κόσμο. Και από όλον τον κόσμο θα δούμε τον Nico Calabria. Το πιο εμπνευστικό 19χρονο αγόρι που «συνάντησα» στο διαδίκτυο τον τελευταίο καιρό.
Γεννημένος χωρίς το αριστερό του πόδι, δεν έζησε ποτέ σαν να του έλειπε κάτι.
Και τα κατάφερε όλα!
Στα 5 του προσπάθησε αλλά δεν γούσταρε καθόλου το πρόσθετο μέλος και συνέχισε να παίζει μπάλα με το ένα του πόδι και δύο πατερίτσες.
Στα 13 του ανέβηκε το ψηλότερο βουνό της Αφρικής, το Κιλιμάντζαρο, για να μαζέψει χρήματα για τα παιδιά που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν αναπηρικές καρέκλες.
Στα 19 του συνεχίζει να παίζει ποδόσφαιρο με την ομάδα του και να κερδίζει αγώνες.
Σαν να μην του λείπει τίποτα.
Αντιθέτως.
Ζει την ζωή του σαν να έχει πολλά περισσότερα από τους υπόλοιπους.
Κουράγια, δύναμη, επιμονή, θέληση.
Πολλά περισσότερα από αυτά που συναντάς καθημερινά.
Όταν σου λείπει κάτι, όταν κάπου νιώθεις λιγότερος από τον μέσο όρο, όταν σε βλέπεις ατελή, σταμάτα απλά να συγκρίνεσαι.
Ζήσε σαν να τα έχεις όλα.
Και λίγα παραπάνω.
Είναι απόφαση.
Παρ’την.
boo!
Previous:
Mary-Land Blog Seasons 1 & 2
Aπαγορεύεται ηοποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή μεοποιοδήποτε τρόποχρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα..
Mary-Land Blog Seasons 1 & 2
Aπαγορεύεται ηοποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή μεοποιοδήποτε τρόποχρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα..
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
