Οι βαφτίσεις πάντα με άγχωναν, γιατί τα μωράκια συνήθως σπαράζουν στο κλάμα και τρομοκρατούνται. Ο μικρός Γιώργος όμως (ή αλλιώς «μπίμπης», όπως τον αποκαλεί η Αναστασία), ξέραμε ότι δεν θα βγάλει άχνα…
Όλα ήταν έτοιμα και η ώρα της βάφτισης, είχε φτάσει.
Οι μικρές φυσικά, ήταν κατενθουσιασμένες που θα μοίραζαν τα μαρτυρικά από τα μικρά γυαλιστερά τσαντάκια τους και ο μπίμπης έτοιμος να ονομαστεί επιτέλους Γιώργος.
Το ότι έγινα νονά, στο μυαλό μου, δεν είναι κάτι το τυπικό. Θεωρώ ότι οφείλω και θέλω να είμαι πάντα δίπλα σ’αυτό το πλασματάκι, όπως και όσο μπορώ.
Μια κοπέλα μου είχε πει μια μέρα πριν τη βάφτιση «Άντε με το καλό να γίνεις νονά, αλλά κοίτα να μην εξαφανιστείς από το παιδί αν κάποια στιγμή μαλώσεις με τους γονείς; Έτσι, δεν γίνεται συνήθως;» «Έτσι γίνεται;», αναρωτήθηκα.
Μόλις μου το είπε αμέσως σκέφτηκα ότι είμαστε πολύ τυχεροί που βαφτίζουμε ένα μωρό όπου με τους γονείς, αν και δεν γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, είμαστε πλέον σαν οικογένεια…
Να σας πω όμως λίγα λόγια για αυτό το μικρό πλάσμα… Ο μπίμπης λοιπόν, δεν είναι ένα συνηθισμένο μωρό. Είναι ένα μωρό που έχει πάει παντού και δεν έχει παραπονεθεί ποτέ. Είναι το μωράκι που είναι ικανοποιημένο με πολύ λίγα… Κοιτάζει γύρω του, χαμογελά σε όποιον τον κοιτάξει, τρώει όλο του το φαγητό και κοιμάται σχεδόν από μόνο του όταν θα νυστάξει. Είναι ένα μωράκι που αν γκρινιάξει, όλοι κοιταζόμαστε απορημένοι… Φυσικά η γκρίνια δεν διαρκεί παραπάνω από πέντε δευτερόλεπτα…
Εννοείται, ότι και στην βάφτιση είχε μια αντίστοιχη συμπεριφορά. Δεν έκλαψε, δεν γκρίνιαξε, ακόμη και στα απότομα πλατσουρίσματα μέσα στην κολυμβήθρα εκείνος γελούσε…
Ακούω που λένε «είναι πολύ καλό μωρό». Στη δουλειά μου έχω μάθει ότι όταν χαρακτηρίζουν «καλό» ένα μωρό, χρειάζεται να ανησυχήσω, γιατί συνήθως τα «καλά παιδιά» είναι αυτά και τα καταπιεσμένα παιδιά. Εκείνα που έχουν μάθει να πηγαίνουν με τα νερά των άλλων, και να μη ζητάνε αυτά που χρειάζονται…
Ο μικρός Γιώργος όμως γεννήθηκε ήρεμος, καλόβολος και ολιγαρκής. Οι γονείς του φυσικά φροντίζουν ώστε ο μικρός να είναι πάντα ένα χαρούμενο μωράκι.
Το παιδί γεννιέται με μια τάση. Το περιβάλλον είτε θα την ενισχύσει, είτε θα την αποθαρρύνει.
Αυτά τα παιδιά, που γεννιούνται με αντίστοιχη ιδιοσυγκρασία με αυτή του μπίμπη, είναι τα παιδιά που χρειάζεται οι γονείς να τα ενθαρρύνουν ώστε να ζητάνε και να αναγνωρίζουν τις ανάγκες τους.
Ο μικρός φαίνεται… Θα είναι πάντα η χαρά της ζωής. Και εμείς ακόμη πιο χαρούμενοι που θα είμαστε κοντά του και που γίναμε οι νονοί του!
Τον αγαπώ και θα τον αγαπώ για πάντα!
Να είστε καλά!
Σ.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
