Αυτό το κείμενο ξεκίνησε να γράφεται την Τρίτη.
Την προηγούμενη (!)
(Μιλάμε για τρέλα από το τρέξιμο. Όχι αστεία.)
(Αυτή είναι η Οδύσσεια ενός κειμένου, που σήμερα επιτέλους, -εύχομαι- να διαβάζετε.)
Αυτό το κείμενο λοιπόν, ξεκίνησε να γράφεται την Τρίτη.
Έλεγε: “Τρίτη – η μέρα που είναι καλύτερη από την Δευτέρα και προλαβαίνω λίγο καλύτερα να μιλήσουμε.
Τρίτη – τρίτη μέρα της ζωής μου μετά από την πιο φανταστική θεατρική εμπειρία που έχω βιώσει ποτέ.
Τρίτη – η μέρα που δεν είναι Δευτέρα και θα εκμεταλλευτώ κάθε λεπτό ελεύθερου χρόνου για να σας γράψω για αυτήν ακριβώς την εμπειρία.” έγραφε και μετά επειδή τα πάντα γύρω μου έχουν μια αξιοζήλευτη ποσότητα ειρωνείας δεν πρόλαβα να συντάξω καμία επιπλέον πρόταση.
Συνεχίζω όμως τώρα, 23:45, με λίγη ακόμη Τρίτη, για να διαβάσετε εσείς αυτά τα λόγια την επόμενη πια Δευτέρα.
Έγώ που λέτε, έχω δει κάποια ποσότητα θεατρικών παραστάσεων στην ζωή μου. Δεν έχω δει άπειρες, αλλά έχω δει κάμποσες. Κάμποσες για να έχω δει αρκετές καλές, μπόλικες μέτριες, λιγότερες κακές και μια, δυό από αυτές που μπορούν –αν τους το επιτρέψεις- να σου αλλάξουν το μέσα σου.
Το Σάββατο ήταν μια τέτοια στιγμή. Στην solo performance “Εργασία Βάκχες” από τον Ανδρέα Κωνσταντίνου και την ομάδα του θΘ, στο θέατρο Θησείον, είδα να ξετυλίγεται μπροστά μου ένας άνθρωπος ολόκληρος ταλέντο και ιδιοφυία. Ένας καλλιτέχνης πολυποίκιλος, «πολυμορφικός», «πολύ» σε όλα του, με ένα «πολύ» αβίαστο, τόσο πηγαίο όσο και προϊόν σκληρής δουλειάς και προετοιμασίας.
(δξσνω#%*(@ωε24ρ5γ) -σημαίνει με πήρε ο ύπνος πάνω στο πληκτρολόγιο)
(Συνέχεια συγγραφής αυτού του post, την Τετάρτη.)
Τον Αντρέα τον γνώρισα πριν κάμποσα χρόνια στη δεύτερη κινηματογραφική εμπειρία που είχα στη ζωή μου, στα γυρίσματα της ταινίας «Artherapy» του Νίκου Περάκη.
Σε εκείνο το docu-fiction (documentary αλλά με στοιχεία fiction) ήμασταν όλοι πιτσιρίκια. Παριστάναμε κάπως τους εαυτούς μας και κάπως όχι. Εγώ ήμουν η Μαίρη του MAD (docu) και ακολουθούσα (fiction) με την κάμερα της εκπομπής μου, την Ilia Darlin –τραγουδίστρια και σχεδιάστρια μόδας- (docu) κορίτσι του Αντρέα (fiction). Ο Αντρέας ήταν τότε που αποφοιτούσε από το Εθνικό θέατρο και μάθαινε drums. Ο τρίτος χαρακτήρας της ταινίας ήταν ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης, εκπληκτικός street artist που ολοκλήρωνε ένα από τα έργα του στου Ψυρρή (docu) και μπλέχτηκε εν τω μεταξύ κάπως παράδοξα με την αστυνομία (fiction).
Εν ολίγοις, μέσα σε τρία 24ωρα, η κάμερα παρακολουθεί τη ζωή αυτών των τριών νέων και καταγράφει το πώς διαταράσσουν την «κοινωνική ανακωχή», όταν οι προσδοκίες τους διαψεύδονται από το πολλαπλών μορφών «κατεστημένο», σε μια Αθήνα που είναι γεμάτη τέχνη τη συγκεκριμένη στιγμή με το “Synch Festival”, το “48 Hour Film Project”, το “ReMap KM2”, την Biennale, το Φεστιβάλ Αθηνών και το Fringe Festival να συμβαίνουν ταυτόχρονα.
Έψαχνα να βρω ολόκληρη την ταινία για να σας την ποστάρω αλλά δεν τα κατάφερα. Βρήκα αυτό εδώ το βίντεο που είναι αρκετά κατατοπιστικό για τα όσα έγιναν εκείνες τις ημέρες των γυρισμάτων στην καρδιά της Αθήνας σε εκείνα τα γυρίσματα. (Είμαι κι εγώ κάπου εκεί στο τέλος τέλος.. :-P)
(ουφ)
(Συνέχεια συγγραφής αυτού του post, την Πέμπτη)
Συνέχεια στη σελίδα 2
Αυτό βέβαια δεν αποκλείει οτι το “τώρα” δεν μπορεί να είναι ακόμη πιο συγκινητικό. Τα παιδιά που ήμασταν σε αυτήν την ταινία μεγαλώσαμε. Τα παιδιά που αποφοίτησαν μαζί με τον Ανδρέα από το Εθνικό τα έχετε δει να κάνουν πολύ ωραίες δουλειές στο θέατρο και στην τηλεόραση. Ο Αλέξανδρος κάνει τέχνη σε όλον τον κόσμο με βάση το Λονδίνο και η Ilia είναι στο Los Angeles δουλεύοντας την μουσική της εξέλιξη. Ο Ανδρέας αυτήν την στιγμή είναι στην Αυστραλία, σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ για την παρουσίαση της ταινίας «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη στην οποία πρωταγωνιστούσε.
Η ταινία να ξέρετε, διεκδικεί και υποψηφιότητα στα Oscar!
Ο Αντρέας είναι εξωφρενικά ταλαντούχος. Η Εργασία του πάνω στις “Βακχες” του Ευριπίδη είναι πολύ σύγχρονη και πολύ διαφορετική σε σχέση με το τι έχουμε σαν «Αρχαίο Δράμα» στο μυαλό μας, αφού η παράσταση περιλαμβάνει στοιχεία από αφηγηματικό και σωματικό θέατρο και χορό, μέχρι γλυπτική, ζωγραφική, ζωντανή και ηχογραφημένη μουσική και τραγούδι.
Project Bacchae—Official Trailer from Project Bacchae on Vimeo.
Η “Εργασία-Βάκχες” έχει ήδη ταξιδέψει σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας. Εύχομαι να επιστρέψει σύντομα και τότε να ξέρετε, θα σας στείλω όλους να πάτε γιατί έτσι είναι το σωστό. Να έχετε βιώσει αυτήν τη δουλειά.Η “Εργασία-Βάκχες” είναι μια δουλειά που δεν σταματά να αλλάζει και να εξελίσσεται. Μπορείτε να παρακολουθείτε την πορεία της στο site της ή στο facebook page της.
Ο Αντρέας μου έδωσε έμπνευση κι ελπίδα.
Αυτήν περισσότερο από όλα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Και είναι απλά δίκαιο να κλείσει αυτό το post με μερικά δικά του λόγια:
“’Ετσι προέκυψε το θΘ,σαν σύμβολο της ομάδας της συγκεκριμένης εργασίας.
Αν θα έπρεπε να δώσω έναν ορισμό για τα δύο αυτά θήτα,
θα έλεγα το θέατρο ενάντια στο Θάνατο
με την έννοια της τέχνης, της δημιουργίας, της ζωής ενάντια στη φθορά,
τη στασιμότητα και την απάθεια.”
(Την απάθεια φοβάμαι. Όλα τα άλλα τα αντιμετωπίζουμε.)
boo!
Previous: Mary-Land Blog Seasons 1, 2 & 3
Απαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
