«Οι μέρες κυλούν ακριβώς όπως σας τις έχω περιγράψει. Κι εκεί που κυλούν έτσι, κάποια στιγμή στο μυαλό μου γίνεται μια ιστορία.»
«Τις στιγμές που ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, λίγο πριν κοιμηθώ και εκείνες που μόλις έχω ξυπνήσει, όταν ακόμη υπάρχει η αίσθηση του ονείρου στην ατμόσφαιρα, γράφω αυτές τις ιστορίες, στο μυαλό μου πρώτα και μετά σε ένα word.
Έχω ένα τέτοιο αρχείο word. Καινούριο. Μάλλον έτοιμο να μπει στη Mary-Land. Σίγουρα πανέτοιμο να φύγει από τα χέρια μου. Ταιριαστό για να αποτελέσει την 7η φορά που ταξίδεψε μια ιστορία από το κεφάλι μου σε εσάς που έρχεστε να μου πείτε ένα «Γεια!» εδώ.
Ήταν κάποτε δύο χέρια που έμοιαζαν σε πολλά.
Ήταν λεπτά και μακριά και τους άρεσε να ακουμπάνε νωπό χώμα.
Κυρίως όμως έμοιαζαν γιατί δεν είχαν σώμα. 'Ηταν απλά χέρια που ο κόσμος κοιτούσε με περιέργεια.
Στηρίζονταν στους εαυτούς τους και τα κατάφερναν μια χαρά.
Το μόνο πρόβλημα ήταν πως δεν είχαν ένα μέρος να μείνουν. Κανένας δεν έπαιρνε στο σπίτι του ένα χέρι κι αυτά δεν ζητιάνεψαν ποτέ από κανέναν. Η πιο εύκολη κίνηση για ένα χέρι ξέρεις, είναι να σταθεί μπροστά σου με την παλάμη του ανοιχτή σαν να ζητάει κάτι.
Αλλά αυτά τα χέρια δεν το έκαναν αυτό. Ήξεραν πως δεν ήταν αυτός ο σωστός τρόπος να βρούν σπίτι. Μία μέρα συναντήθηκαν στο πάρκο. Είχαν καιρό να τα πουν και μάλιστα το ένα χέρι σχεδόν δεν αναγνώρισε το άλλο...»
Διάβασε την ιστορία εδώ.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
