Follow us

Πώς είναι να ξεκινάς τη δική σου επιχείρηση στα 30 (και κάτι)

Το χρονικό μιας ενήλικης απόφασης

diary-me

Δεν ήμουν προετοιμασμένη για ό,τι συνέβη. Με είχαν βέβαια προειδοποιήσει, αλλά εγώ δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία. Είμαι στο αυτοκίνητο, το cd παίζει Δεληβοριά και εγώ κλαίω. Έχω ξανακούσει κι άλλες φορές το συγκεκριμένο τραγούδι, αλλά για πρώτη φορά δίνω σημασία στους στίχους. Και συνεχίζω να κλαίω. Δεν περίμενα ότι θα είναι τόσο δύσκολο να ανοίξεις μαγαζί.

Πριν από μερικούς μήνες πήρα τη – μέχρι τώρα – πιο σημαντική απόφαση της ενήλικης ζωής μου: να γίνω συνιδιοκτήτρια του Los Loros, ενός μαγαζιού που φτιάχτηκε από το μηδέν, με πολλή αγάπη και όρεξη για το νόστιμο, ποιοτικό και value for money street food. Και για να το πω κάπως πιο πεζά, αποφάσισα να γίνω συνέταιρος σε μία νεοσύστατη επιχείρηση. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών βίωσα πρωτόγνωρες καταστάσεις και συναισθήματα, που ανέσυραν από τη μνήμη μου πολλές συζητήσεις από ανθρώπους που έχει τύχει να πάρω συνέντευξη με αφορμή ένα καινούργιο επαγγελματικό project. Μόνο που τώρα βρέθηκα κι εγώ στην απέναντι όχθη. Ξαφνικά δεν ήμουν εγώ εκείνη που ρωτούσε, αλλά αυτή που έπρεπε να δώσει τις απαντήσεις. Κάπως έτσι προέκυψε κι αυτό το ημερολόγιο – ιδέα της φίλης μου Life in Athens (που έχει πάντα τις πιο ωραίες ιδέες).

Οι μήνες που πέρασαν ήταν διαφορετικοί από όλους όσους έχουν περάσει στα ενήλικα χρόνια μου και κάτι μου λέει ότι κι αυτοί που θα έρθουν έτσι θα είναι. Από την εσωτερική πάλη, λοιπόν, και τα ατελείωτα βράδια που έμενα ξάγρυπνη, μέχρι τα γέλια (αλλά και τις φωνές με τον ταλαντούχο συνέταιρό μου τον Μάρκο), μέσα από εδώ θα μοιραστώ την εμπειρία του να αποφασίζεις να αλλάξεις αντικείμενο εργασίας – όταν φαινομενικά δεν υπάρχει κανένας λόγος για να το κάνεις. Επειδή όμως όλα αυτά τα χρόνια, έχω γνωρίσει γυναίκες που αποφάσισαν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους πολύ πριν από μένα, θα ήθελα να στις συστήσω. Γιατί όλες μαζί είναι καλύτερα.

Σκέψου αυτό το post σαν μία πρώτη γνωριμία. Αυτό το "ημερολόγιο" θα προχωράει μαζί με το project μου και σιγά σιγά θα μεγαλώνει.

Υ.Γ. Ο πατέρας μου δεν με μεγάλωσε σαν κορίτσι, αλλά σαν άνθρωπο. Στο σπίτι μας, λοιπόν, δεν υπάρχουν "δουλειές μόνο για κορίτσια ή αγόρια".

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ