Α’ μέρος
Είχα ρυθμίσει τα πάντα στην εντέλεια. Τούρτα με μικρά ροζ τριανταφυλλάκια, σε γεύση που συνήθως ξετρελαίνει τα παιδιά. Φράουλα με σοκολάτα! Είχα γεμίσει το σαλόνι με μπαλόνια και είχα κρεμάσει στο ταβάνι μια πολύχρωμη γιρλάντα που έγραφε: «Μόλις δύο χρονών, αλλά ήδη υπέροχη».
Ο Γιάννης μου είχε δώσει συγχαρητήρια για την πρωτοτυπία. Τον έβλεπα που καμάρωνε με τη Νάντια αγκαλιά, που την είχα επίτηδες ντύσει για να είναι ασορτί με την τούρτα! Φόρεμα από μουσελίνα, με τριαντάφυλλα από φούξια κλωστή στην άκρη του τελειώματος, φούξια παπουτσάκια σαν μπαλαρίνες χορεύτριας. Υπέροχη. Την κοίταζα και αναρωτιόμουνα αν υπήρχε άλλο, πιο χαριτωμένο παιδί σε αυτή την πόλη. Όμορφη σαν νεράιδα, απόμακρη σαν αυστηρή βασίλισσα. Μοιραία. Ήδη από τα δύο της χρόνια!
Η μάνα μου, συγκινημένη, έφτασε να βάλει τα κλάματα, όταν είδε τη μικρή στολισμένη. «Έλα, βρε, μαμά » της είπα ψευτοαυστηρά, «γενέθλια γιορτάζουμε!» Είχε καταφτάσει το ίδιο πρωί από τη Θεσσαλονίκη, κουβαλώντας ακόμη και μακεδονίτικη πίτα φτιαγμένη από τα χέρια της. Για χάρη της εγγονής της, εννοείται. «Δεν το πιστεύω πόσο μεγάλωσε σε πέντε μήνες…» έλεγε και ξανάλεγε η μάνα μου, φτύνοντας την τρυφερά «για να φύγει το μάτι».
« Στο τέλος θα την ματιάσεις εσύ!» την κατακεραύνωσα για να σταματήσει όλες αυτές τις γραφικότητες....
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
