Εϊμαι μια μάνα από αυτές που αποκαλείς «φιλελεύθερες». Ή μάλλον ήμουν. Είχα μπερδέψει το «έχω εμπιστοσύνη στο παιδί μου», με το δεν «βάζω όρια» και έτσι δεν έβαζα. Ή έβαζα τα υποτυπώδη.
Η κόρη μου έγινε 13 ετών και «μεταμορφώθηκε» σε ένα παιδί που δεν άκουγε σε τίποτα, που ήθελε συνέχεια να βρίσκεται έξω, που οι παρέες της άρχισαν να μην μου αρέσουν. Μου έλεγε ότι θα ήταν εκεί, και μετά ήταν αλλού, είχε δοκιμάσει το κάπνισμα, ήταν νευρική, αντιμιλούσε. Όλα θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν με τη μαγική φράση «περνάει εφηβεία», ωστόσο οι συμπεριφορές της και η συναισθηματική της αστάθεια ήταν τόσο μεγάλη, που θα έπρεπε να καταλάβω ότι κάτι άλλο δεν πάει καλά, ή πιο σωστά, κάτι δεν είχα κάνει καλά μέχρι τώρα.
Το περίεργο ήταν ότι η μικρή μετά από κάθε «λάθος», ή «ψέμμα» της, μου ξεφούρνιζε την αλήθεια χωρίς να της το έχω ζητήσει. Για παράδειγμα μου έλεγε μόνη της «ξέρεις, τελικά δεν ήμουν στο σπίτι της φίλης μου της τάδε όπως σου είχα πει, αλλά στο παρκάκι». «Ξέρεις σου είπα ψέμματα ότι γράψαμε μαθηματικά σήμερα, για να ακυρώσουμε το σημερινό φροντιστήριο και να χαζέψω». «Στο έκρυβα τόσο καιρό, αλλά πήγα κρυφά και έκανα τρύπα στη μύτη μου για να δω πως είναι κι αυτό το σκουλαρικάκι δεν είναι ψεύτικο όπως σου είχα πει».
Κάθε φορά ταραζόμουν, κάναμε καυγάδες και μετά σκεφτόμουν ότι το θέμα δεν ήταν να ταράζομαι κάθε φορά που μου λέει τι έκανε, αλλά να προλάβω όλα αυτά που συνέβαιναν. Αναρωτιόμουν επίσης, αφού εγώ κοιμόμουν τον ύπνο του δικαίου, γιατί ερχόταν και μου έλεγε τι έκανε και τι δεν έκανε κατόπιν εορτής. Ήταν κρίση ειλικρίνειας; Ήταν ενοχές; Κυρίως το απέδιδα στις ενοχές (της) αλλά και αυτή η απάντηση δεν με κάλυπτε...
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
