Parallels, Plasmata II: Ioannina, © Πηνελόπη Γερασίμου, Onassis Stegi
Την ίδια ώρα που η καλοκαιρινή Αθήνα γνωρίζει μια υπερπληθώρα δράσεων και οι φίλες/οι του πολιτισμού λίγο πολύ δεν προλαβαίνουμε να παρακολουθούμε όλα όσα θέλουμε, στα Γιάννενα οι τρεις εβδομάδες που διήρκησαν τα "Plásmata ΙΙ: Ioannina” μοιάζουν μάλλον λίγες. Επισκεπτόμενη την πόλη για δύο μέρες και παρακολουθώντας και τις συζητήσεις του διημέρου 28-29/6, που οργάνωσε η Στέγη Ωνάση στο πλαίσιο της έκθεσης, με φορείς, εταιρείες τεχνολογίας και ανεξάρτητα εγχειρήματα καινοτομίας που δρουν στην περιοχή αντιλήφθηκα ότι οι αρχικές αμφιβολίες για το κατά πόσο μια μέγα-έκθεση ψηφιακής τέχνης κατά το παράδειγμα του Πεδίου του Άρεως, έρχεται να διαταράξει το τοπικό οικοσύστημα καλλιεργώντας μια συγκεκριμένη φιλοσοφία εκθέσεων στο δημόσιο χώρο που εγείρει διάφορα ζητήματα εκπαίδευσης και βιωσιμότητας, διαψεύδονται. Ίσα ίσα που μάλλον καλοδεχούμενες μοιάζουν να είναι για την τοπική κοινωνία οι αναταράξεις που προκαλούν τα "Plásmata II”, αναμοχλεύοντας τις ισορροπίες ανάμεσα στις διαφορετικές δυνάμεις και ανοίγοντας συζητήσεις για το τι μορφή θα μπορούσε να πάρει το ίδιο ή άλλα εγχειρήματα στο μέλλον και για το ποιος έχει την ευθύνη για τη χάραξη πολιτιστικής πολιτικής στην περιφέρεια.
Η πρωτοβουλία της Στέγης Ωνάση να στραφεί προς την περιφέρεια, έρχεται να συμβαδίσει με μια ευρύτερη τάση που παρατηρείται και εκτός Ελλάδας και αποτελεί προτεραιότητα διάφορων Ευρωπαϊκών προγραμμάτων που χρηματοδοτούν πολιτιστικές ενέργειες πολιτισμού και καινοτομίας σε διάλογο με τοπικά και περιφερειακά οικοσυστήματα. Αυτό που γίνεται εύκολα αντιληπτό είναι ότι εκτός από τη διάθεση της ομάδας των Πλασμάτων "να μάθουν από την πόλη” (για να θυμηθούμε το αμφιλεγόμενο μότο της Αθηναϊκής documenta14), αλλά και τη δουλειά που έχει γίνει σε επιμελητικό επίπεδο από τον Πρόδρομο Τσιαβό (επιμελητική διεύθυνση) και τη Δάφνη Δραγώνα (συνεργάτις επιμελήτρια /νέες παραγωγές) σε συνεργασία και με τον επιμελητικό σύμβουλο Γιώργο Τζιρτζιλάκη, εξίσου ορατή είναι η διάθεση της Στέγης Ωνάση να "δώσει πίσω" στην πόλη. Και δεν μιλάμε μόνο για συμβολικές χειρονομίες, όπως το "ΜΑΝΑ" της Αφροδίτης Παναγιωτάκου και του Μανώλη Μανουσάκη, ένα έργο-homage στην πόλη μέσα από την οικογενειακή ιστορία της Διευθύντριας Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, η οποία υπογράφει και την καλλιτεχνική διεύθυνση της έκθεσης, αλλά κυρίως για τη διάθεση να αναδείξουν τις δυνατότητες αλλά και τις προκλήσεις της επόμενης μέρας της πόλης.
Δύσκολο να μιλήσεις για μια πόλη ως περαστική επισκέπτρια, αφουγκραζόμενη όμως τον παλμό των συζητήσεων αντιλαμβάνεσαι ότι το στοίχημα και το branding των Ιωαννίνων ως ένας αναπτυσσόμενος κόμβος καινοτομίας κρύβει ευκαιρίες και αντιφάσεις που δεν συναντάς συχνά στην ελληνική περιφέρεια. "Έπρεπε να έρθει το Ίδρυμα Ωνάση για να ανοίξουν οι φορείς τις σπηλιές του Κάστρου που όταν το ζητούσαν τοπικές ομάδες έλεγαν ότι αυτό δεν γίνεται, ή να κουρέψουν το γκαζόν και να αλλάξουν τις λάμπες στο Παραλίμνιο" ακούσαμε να παραπονιούνται οι επικεφαλής νέων καινοτόμων εγχειρημάτων των Ιωαννίνων. Με αυτό το δεδομένο, το να αναδείξουν τα "Plasmata" τις διαφορετικές φωνές που έχουν λόγο για το μέλλον της πόλης, από τα κάτω και από τα πάνω, και να προσπαθήσουν να τις φέρουν σε διάλογο αποδεικνύεται, ίσως, σημαντικότερο, από το ίδιο το περιεχόμενο της έκθεσης.
Διάβασε περισσότερα στο athinorama.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
