Ευγενική παραχώρηση: La Biennale di Venezia
Είναι ίσως από τις φορές που τα εθνικά περίπτερα της 60ης Μπιενάλε Βενετίας μοιάζουν να συντονίζονται περισσότερο από ποτέ (γεγονός όχι προαπαιτούμενο) με το σκεπτικό της κεντρικής έκθεσης που επιμελείται ο Adriano Pedrosa, ο πρώτος Λατινοαμερικανός και ανοιχτά γκέι επιμελητής στην ιστορία του θεσμού, "Ξένοι παντού” (ο τίτλος είναι δανεισμένος από ένα έργο του εικαστικού ντούο Claire Fontaine). Όχι μόνο θεματικά αλλά και κυριολεκτικά αρκετές χώρες επέλεξαν να εκπροσωπηθούν στα εθνικά περίπτερα με καλλιτέχνες/ιδες μετανάστες/τριες και, βέβαια, αυτόχθονες από μέχρι πρότινος περιθωριοποιημένες κοινότητες. Και συχνά ήταν οι εκπροσωπήσεις αυτές που έκαναν τη μεγαλύτερη αίσθηση, αρχίζοντας από τον ίδιο τον Χρυσό Λέοντα για την καλύτερη εθνική συμμετοχή που δόθηκε στο περίπτερο της Αυστραλίας και τον Αβορίγινα καλλιτέχνη Archie Moore.
Εντύπωση κάνει πάντως που ενώ στην κεντρική έκθεση, στην οποία θα επανέλθουμε με αναλυτική ανταπόκριση, οι σύγχρονοι δημιουργοί διακρίνονται κυρίως για μια έμφαση στη χειροτεχνία, τα οργανικά υλικά, τη ζωγραφική και τη χρήση παραδοσιακών τεχνικών, στα εθνικά περίπτερα οι συμμετοχές που ξεχωρίσαμε ανανεώνουν την κληρονομιά της εννοιολογικής τέχνης, η οποία μοιάζει να απουσιάζει σχεδόν παντελώς από τους "Ξένους παντού” - αν εξαιρέσουμε την Claire Fontaine και μερικά ακόμη, μετρημένα στα δάχτυλα έργα.
Το προσωπικό μας τοπ 3
Αυστρία: πρόβες για την αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία
Αμφισβητώντας την έννοια της εθνικής εκπροσώπησης, η Αυστρία επέλεξε για το περίπτερό της την εννοιολογική καλλιτέχνιδα Anna Jermolaewa, γεννημένη στο Λένινγκραντ (ΕΣΣΔ) που ζει στη Βιέννη από το 1989. Έχοντας βιώσει από πρώτο χέρι την εμπειρία της μετανάστευσης ως πολιτική πρόσφυγας, η Jermolaewa επιστρέφει στην εμπερία των πρώτων της νυχτών στην Αυστρία στο παγκάκι ενός σταθμού πριν οδηγηθεί στον καταυλισμό προσφύγων, κινηματογραφώντας σχεδόν είκοσι χρόνια μετά την "Έρευνα για στάσεις ύπνου”, όπου οι τραυματικές μνήμες του παρελθόντος συναντούν την άβολη συνθήκη της προσθήκης χωρισμάτων ανάμεσα στις θέσεις έτσι ώστε να αποθαρρύνεται ο ύπνος. Από την αναπαράσταση μιας σειράς "πολύχρωμων” επαναστάσεων μέσω λουλουδιών και φυτών (από την Επανάσταση των Ρόδων στη Γεωργία το 2003 ως του Σαφράν στη Μιανμάρ το 2007 και των Γιασεμί στην Τυνησία το 2010) ("Penultimate”, 2017) μέχρι τη συνεργασία της με την ουκρανή χορογράφο Oksana Serheieva, για μια πρόβα για τη Λίμνη των Κύκνων που λαμβάνει χώρα live στο Περίπτερο ανακαλώντας μια εφηβική ανάμνηση της από τις περιόδους πολιτικής αναταραχής, όπου η σοβιετική τηλεόραση αντικαθιστούσε το κανονικό πρόγραμμα με τη Λίμνη των Κύκνων του Τσαϊκόφσκι σε επανάληψη για μέρες, η Jermolaewa σχολιάζει την πολιτική επικαιρότητα με συναίσθημα και χιούμορ, τεστάροντας τις δυνατότητες να μετατραπεί το μπαλέτο και η τέχνη γενικότερα από εργαλείο λογοκρισίας και απόσπασης της προσοχής σε μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας.
Πολωνία: το καραόκε του πολέμου
Στο δεύτερο περίπτερο που ξεχωρίσαμε, ο πόλεμος στην Ουκρανία δίνει το παρών διαμέσου της Πολωνίας και συγκεκριμένα μέσα από τα βίντεο-πορτρέτα προσφύγων που μιλούν για τον πόλεμο όπως τον θυμούνται μέσα από τους διαφορετικούς ήχους των πυροβόλων όπλων, των σειρήνων, των εκρήξεων. Με τον πλέον λιτό και επιδραστικό τρόπο, το έργο της Ουκρανικής κολεκτίβας Open Group (Yuriy Biley, Pavlo Kovach, Anton Varga) "Repeat after Me II " βρίσκει αμέσως στόχο καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση καθώς πιάνεις τον/την εαυτό/ή σου να επαναλαμβάνει τους ήχους μαζί με τους πρωταγωνιστές σε ένα ιδιότυπο καραόκε, σωματικό και εγκεφαλικό ταυτόχρονα.
Η επιλογή των καλλιτεχνών έχει ένα ενδιαφέρον παρασκήνιο ενδεικτικό των καιρών και της μάχης των ιδεών, αφού μετά την αλλαγή της κυβέρνησης στην Πολωνία στις αρχές της χρονιάς, με την εκλογή του φιλελεύθερου-συντηρητικού Donald Τusk μετά από οκτώ χρόνια με το δεξιό εθνικιστικό κόμμα PiS στην εξουσία, το Υπουργείο Πολιτισμού και η νέα επιτροπή απέσυραν την πρόταση που είχε επιλεχθεί αρχικά. Συγκεκριμένα θεώρησαν το έργο του καλλιτέχνη Ignacy Czwartos εκτός θέματος και προβληματικό ως προς τον τρόπο που θυματοποιούσε την Πολωνία περιλαμβάνοντας εικόνες που φαντάζονταν τη χώρα τους ως ιστορικά καταπιεσμένη από τη Γερμανία και τη Ρωσία κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Εκείνος με τη σειρά του καταγγέλλει την κυβέρνηση για λογοκρισία παρουσιάζοντας το έργο του, δεκαπέντε ελαιογραφίες, σε αυτόνομη έκθεση στη Βενετία με τίτλο "Polonia uncensored” μιλώντας για τα "κενά” της πολωνικής ιστορίας: από τις ιστορίες των Πολωνών στρατιωτών της αντικομμουνιστικής αντίστασης, οι οποίοι πολέμησαν κατά του σοβιετικού ολοκληρωτισμού μεταξύ 1944 και 1963 και δολοφονήθηκαν βάναυσα τόσο από τους Σοβιετικούς όσο και από τους Πολωνούς κομμουνιστές, αλλά και Γερμανών εγκληματιών πολέμου, υπεύθυνων για τη δολοφονία χιλιάδων Πολωνών και Εβραίων, οι οποίοι έζησαν στη μεταπολεμική Γερμανία και δεν λογοδότησαν ποτέ για τα εγκλήματά τους.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
