Ανάλυσέ το: Το ταξίδι με την κόρη μου

«Μαμάκα, μπορώ να έρθω μαζί σου στο επόμενο ταξίδι σου;»

«Καλή ιδέα! Ναι, φυσικά μπορείς»

Έτσι απλά, αποφασίσαμε, όποτε είναι εφικτό, να παίρνω μαζί μου σε ταξίδια που φεύγω για επαγγελματικές υποχρεώσεις την τετράχρονη κόρη μου.

Η ίδια, στο άκουσμα ότι θα πάμε μαζί στην Αθήνα, φυσικά ενθουσιάστηκε. Το επόμενο λεπτό έφτιαχνε ήδη την βαλίτσα της.

«Αγάπη μου, δεν θα πάμε για μπάνιο. Γιατί πήρες τόσα πολλά μαγιό;»

«Μωρό μου, δεν χρειάζεσαι μαζί σου όλες τις αποκριάτικες στολές… Καλά, καλά, διάλεξε μία»

«Ιωαννίτα μου, θα χρειαστείς ένα ζευγάρι παπούτσια… Ένα βράδυ θα μείνουμε…»

Κάπως έτσι, η βαλίτσα περίμενε έτοιμη τρεις ημέρες στο δωμάτιο της.

Η ημέρα έφτασε. Εννοείται ότι ξύπνησε πρώτη από όλους και όταν μπήκα στο δωμάτιό της την βρήκα ντυμένη.

Πόση χαρά! Πόσος ενθουσιασμός! Είχε ένα μόνιμο χαμόγελο στα χειλάκια της από την πρώτη στιγμή… Και φυσικά εγώ χαιρόμουν διπλά…

Στην Αθήνα, θα συναντούσαμε την αδερφή μου Ντέμη, η οποία θα έκανε baby sitting όσο εγώ θα είχα δουλειά.

Έτσι, ο ενθουσιασμός της Ιωαννίτας ήταν ακόμη μεγαλύτερος.

Αυτό που έλεγε ήταν «Χαίρομαι γιατί θα ειμαι μόνη με τη μαμά μου». Νομίζω πως αν συνέχιζε την πρότασή της θα έλεγε, «Χαίρομαι που θα είμαι μόνη με τη μαμά μου, χωρίς την αδερφούλα μου την Αναστασία».

Οι εξομολογήσεις μιας τετράχρονης…

Οι εξομολογήσεις της ήταν πολλές.

«Μαμά θυμώνω όταν αγκαλιάζεις την Αναστασία. Όταν την αγκαλιάζεις πολύ θυμώνω πολύ και όταν την αγκαλιάζεις λίγο θυμώνω λίγο»

«Θέλω να αγκαλιάζεις μόνο εμένα και όχι τα κοριτσάκια εκείνα από τότε που έγινες νεραΐδα…»

Α ναι! Ο παιδικός της σταθμός ετοίμασε μια έκπληξη στα παιδάκια… Όσοι γονείς μπορούσαν να συμμετέχουν, θα διαδραμάτιζαν το παραμύθι το οποίο δημιουργούσαν τα παιδιά εδώ και ένα μήνα (με νησιά, πειρατές, κρυμμένα κλειδιά, νεράιδα και πολλά άλλα). Η γλυκύτατη δασκάλα της, η κ. Σοφία, μου ζήτησε να γίνω η νεράιδα του παραμυθιού τους. Συμφώνησε και ο Δημήτρης να γίνει πειρατής και μαζί με άλλους πρόθυμους γονείς, εμφανιστήκαμε πειρατές και νεραΐδα στα παιδιά, όσο έπαιζαν το γνωστό τους παιχνίδι…

Η Ιωαννίτα στην αρχή έμεινε έκπληκτη. Παρατηρούσε ότι από τη μια χαιρόταν, από την άλλη ζήλευε τρομερά που έτρεχαν τα παιδάκια επάνω μας. Ειδικά τα κοριτσάκια, όπως ήταν αναμενόμενο, ενθουσιάστηκαν με την νεραΐδα. Ένιωθα ότι εκείνη ήθελε να φωνάξει «Φύγετε από τη μαμά μου! Δεν είναι νεραΐδα! Είναι η μαμά μου!» Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία μου το ανέφερε.

Καταλαβαίνω κάθε μέρα την προσπάθειά της να αποδεχτεί ότι πλέον δεν είναι μόνη. Δεν έχει την αποκλειστικότητα που είχε πριν γεννηθεί η Αναστασία. Δίνει καθημερινή μάχη για να το διαχειριστεί. Το κυριότερο που μπορώ να κάνω για να τη βοηθήσω, είναι να την ενθαρρύνω να λεκτικοποιεί τα συναισθήματά της. Να νιώθει ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να ζηλεύει. Ότι δεν γίνεται «κακό παιδί» όταν ζηλεύει. Ότι η ζήλεια της δείχνει το δυνατό δεσμό που έχει με τους γονείς της. Τι θα σήμαινε αν δεν ένιωθε την παραμικρή ζήλεια; Μάλλον ότι το παιδί είναι συναισθηματικά αποστασιοποιημένο για κάποιο λόγο. Το σημαντικό είναι να το εκφράζει και να μαθαίνει να ελέγχει τον εαυτό της. Για παράδειγμα, η πρώτη της αντίδραση όταν ζηλεύει είναι να πηγαίνει να χτυπήσει την Αναστασία ή εμένα. Αυτό που χρειάζεται να μάθει είναι να ζητάει αυτό που χρειάζεται. Να λέει αυτό που νιώθει.

Κάποιες φορές, προσπαθώ να της αντιστρέψω τα συναισθήματα για να της δώσω να καταλάβει την έννοια της αγάπης. Για παράδειγμα, όταν θα γελάσω με κάτι που κάνει η Αναστασία, εκείνη, κάποιες φορές ζηλεύει. Όταν λοιπόν, γελάει η ίδια με την Αναστασία, της κάνω πλάκα και της λέω «Ζηλεύω τώρα που γελάς με την Αναστασία. Εμένα δεν με αγαπάς;» Γελάει κι εκείνη, το σκέφτεται λίγο και μου απαντάει «γελάω μαζί της γιατί είναι μωράκι, σ’αγαπάω κι εσένα μαμά!». «Αααα! Δηλαδή, μ’ αγαπάς κι εμένα παρόλο που ασχολείσαι με την αδερφούλα σου… Το ίδιο συμβαίνει και με μένα όταν ασχολούμαι μαζί της. Αγαπάω κι εσένα!!» Με τέτοια «κόλπα» σιγά σιγά θα αλλάξει την έννοια της «αποκλειστικής αγάπης» που είχε στο μυαλό της πριν τη γέννηση της μικρής.

Φυσικά, δίνουμε αγώνα να μετριάσουμε τις αντιδράσεις μας με τα καμώματα της 15μηνης μικρούλας, η οποία είναι τώρα σε αυτή την τόσο χαριτωμένη ηλικία, που ό,τι και να κάνει είτε είναι υπερχαριτωμένο είτε πολύ αστείο είτε μας εκπλήσσει γιατί κάνει (ή λέει) κάθε μέρα και κάτι καινούριο.

Δύσκολο να κρατάς ισορροπίες… το ίδιο βέβαια ακούω και από γονείς που έχουν μεγάλα παιδιά. Όμως ένας ισορροπημένος γονέας θα τα καταφέρει και τελικά δεν θα αδικήσει κανένα από τα παιδιά του.

Το ταξίδι μας λοιπόν, τελείωσε και η Ιωαννίτα πήρε αυτό που τόσο είχε ανάγκη! Αποκλειστικό χρόνο με τη μαμά της!

Να είστε καλά!

Σ.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr