1η Οκτωβρίου 2012 - 1η Οκτωβρίου 2018. 6 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την πρώτη μου πρεμιέρα στην εκπομπή «Ελένη» και, αν με ρωτήσεις, ούτε ξέρω πώς πέρασε όλος αυτός ο καιρός - για την ακρίβεια δεν ξέρω καν καλά καλά πώς ξεκίνησα να δουλεύω στον Alpha και στην Ελένη Μενεγάκη.
Ακόμα και τώρα, μερικές φορές, όταν το γράφω ή το διαβάζω ή βλέπω αποσπάσματα, μου φαίνεται κάπως απίστευτο, ολίγον σουρεαλιστικό. Αλλά ένα είναι βέβαιο: αγαπάω να είμαι εκεί. Με τις καλές και τις κακές στιγμές μας, με τα πάνω και τα κάτω μας, με τα γέλια και τα άγχη μας. Και κάθε χρόνο, αυτή την πρώτη μέρα, νιώθω τα ίδια συναισθήματα. Αγωνία, ανυπομονησία, ενθουσιασμός. Και αν το καλοσκεφτείς, δε διαφέρει και πολύ από το πώς αισθανόμουν κάθε χρόνο όταν πήγαινα την πρώτη μέρα στο σχολείο. Μου τη θυμίζει πολύ εκείνη τη μέρα η κάθε τηλεοπτική πρεμιέρα γιατί...
Δες εδώ τι φόρεσε η Ελένη Μενεγάκη στην πρεμιέρα
...από τη μια γκρινιάζω, από την άλλη ανυπομονώ να ξεκινήσει.
Θυμάσαι κάποτε που ανυπομονούσαμε να τελειώσει το σχολείο αλλά εκεί προς τα τέλη Αυγούστου είχαμε ήδη βαρεθεί τις διακοπές και θέλαμε να ξαναξεκινήσει; Ε, το ίδιο συμβαίνει κι εδώ. Από τη μια σκέφτεσαι «ωχ ποιος ξυπνάει πάλι κάθε μέρα», από την άλλη διψάς για λίγη δημιουργικότητα, λίγη εργασιακή έξαψη, λίγο δομημένο χρόνο. Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου τον Σεπτέμβριο να σκέφτεται κρυφά «άντε, επιτέλους, να ξεκινήσουμε». Ξεκινήσαμε, λοιπόν!
...το προηγούμενο βράδυ δεν μου κολλάει ύπνος.
Φώναζε η καημένη η μαμά μου, «πέσε, παιδί μου, να κοιμηθείς, αύριο έχεις σχολείο», αλλά εγώ χαμένη στα όνειρα μου για τη νέα χρονιά και στο Walkman μου, την έγραφα και ξενυχτούσα. Πλέον δεν έχω Walkman, αλλά καμία ώρα χθες το βράδυ στο YouTube την σπατάλησα, να βλέπω κάτι βιντεάκια για καγκουρό και κάτι συνταγές για ταϊλανδέζικα noodles. Αποτέλεσμα - και τότε και τώρα - να μην ανοίγει το μάτι στις 7 το πρωί από την αϋπνία.
...έχω προετοιμάσει το outfit μου καιρό. Και έχω και backup outfit 1 και backup outfit 2.
Τι καλά που καταργήθηκαν οι στολές στο σχολείο! Επειδή τις πρόλαβα στο δημοτικό (Αρσακειάδα, βλέπεις) μπορώ να επιβεβαιώσω πως δεν υπάρχει τίποτα καταπιεστικότερο από το να μη μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα μέσα από το στιλ σου. Ευτυχώς στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο μπορούσα να φορέσω ο,τι ήθελα και έτσι διάλεγα (έκλεβα) αποβραδίς τα ρούχα μου (της αδερφής μου). Και τώρα διαλέξαμε αρκετές μέρες πριν με την στιλίστρια, Όλγα Λαγού, 2-3 ωραία outfits και άφησα την τελική επιλογή για λίγο πριν βγούμε στον αέρα, ανάλογα με το πώς θα αισθανόμουν την τελευταία στιγμή. Τελικά αισθανόμουν «το παλιό μαύρο παντελόνι που με αδυνατίζει και το Zara μπλουζάκι που δεν με καταπιέζει και είναι και λίγο σέξι».
...έχω φτιάξει τη σάκα μου προσεκτικά.
Όπου «τετράδιο, στιλό, χάρακα» τώρα βάλε «κινητό, κραγιόν, άρωμα».
...ανυπομονώ να συναντήσω τους παλιούς μου συμμαθητές...
Και όχι μόνο αυτούς στα μπροστινά θρανία (Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, Τάσο Τεργιάκη, Παναγιώτη Χατζιδάκη, Νάνσυ Παραδεισανού, Γιώργο Παπακώστα και Πέτρο Συρίγο, που παρέα βγαίνουμε μπροστά), αλλά και αυτούς που κάθονται πίσω (από τις κάμερες), την Κάλλια, την Μαρία, την άλλη Μαρία, τον Κώστα, την Ελένη, τον Στάθη, τον Τόλη, τον Πέτρο, τον Νίκο και τόσους άλλους.
...και να γνωρίσω τους καινούργιους.
Εν προκειμένω την Εύη Φραγκάκη, μια πολύ όμορφη και έξυπνη γυναίκα χαίρομαι ιδιαίτερα που φέτος θα δουλέψουμε μαζί, αλλά και μια ομάδα νέων δημοσιογράφων που μαζί θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
... φοβάμαι την ώρα που θα με σηκώσουν στον πίνακα.
Αφού πέσει το σήμα της εκπομπής, αργά ή γρήγορα έρχεται η ώρα όλοι να μιλήσουμε, a.k.a. να φάμε την πρώτη κρυάδα, ξεκινώντας δειλά δειλά και με ταχυπαλμία τη θεματολογία της ημέρας. Από αυτή τη στιγμή και έπειτα, όλα γίνονται κάθε μέρα και ευκολότερα.
... έχω αγωνία να κάνω καλή εντύπωση.
Όπως λέει και το σοφό ρητό «ποτέ δεν έχεις δεύτερη ευκαιρία να κάνεις καλή πρώτη εντύπωση». Κι εγώ θέλω πολύ να κάνω καλή πρώτη εντύπωση στους τηλεθεατές αυτής της εκπομπής, που μας τιμάνε και ξοδεύουν τον πολύτιμο χρόνο τους για να μας παρακολουθήσουν. Την τελική βαθμολογία, άλλωστε, εκείνοι την βάζουν. Εξόχως αγχωτικό να το σκέφτεσαι, αλλά είναι αλήθεια.
...ανυπομονώ να γυρίσω να πω τα νέα σε κάποιον που με περιμένει στο σπίτι.
Κάποτε αυτός ο κάποιος ήταν η μαμά μου, πάνω από μια κατσαρόλα με ζεστό φαγάκι. Τώρα είναι δυο μικροσκοπικά πλασματάκια που αμέσως μόλις ανοίξω την πόρτα θα πηδήξουν επάνω μου σαν κατσικάκια. Και ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνουν τι τους λέω, θα με γεμίζουν αγκαλιές και φιλιά. Πες μου τώρα, είναι να μην ανυπομονώ να επιστρέψω;
...όπως και να το δεις, η Ελένη είναι ένα μεγάλο σχολείο.
Ελένη - μεταξύ άλλων - σημαίνει συμπυκνωμένη γνώση και έμπνευση. Θες η πολυετής εμπειρία της; Θες το ταλέντο της; Θες η όρεξή της να τελειοποιεί ένα αντικείμενο που γνωρίζει εξαιρετικά καλά; Σε κάθε περίπτωση, αν κάθεσαι δίπλα της, τα μαθήματα που έχεις να πάρεις είναι αμέτρητα. Όποτε ναι, έχω χαρά που και φέτος το κουδούνι χτύπησε και μαζευτήκαμε στην τάξη - είμαι έτοιμη να τα δω, να τα μάθω και να τα δώσω όλα.
Καλή σχολική χρόνια / καλή τηλεοπτική σεζόν!
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
