Μαντώ Γαστεράτου | "Η πιο τρομακτική νύχτα που έχω ζήσει μετά τον σεισμό του 1999"

"Εφιάλτης μπροστά στα μάτια μας" έγραψε βλέποντας τη φωτιά από την αυλή του σπιτιού της.

NDP

Κυριολεκτικά αμέτρητα είναι τα πύρινα μέτωπα που έχουν ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες στη χώρα μας, με πολλούς συμπολίτες μας να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Μεταξύ των χρηστών των social media που έσπευσαν να κάνουν κάποια ανάρτηση σχετικά με τα όσα βλέπουμε να εκτυλλίσσονται σε Αττική, Εύβοια, Μάνη και αρκετές ακόμη περιοχές, ήταν και πολλά δημόσια πρόσωπα.

Έλενα Ασημακοπούλου | "Αφήσαμε το σπίτι μας και φύγαμε, οι κόποι μιας ζωής σε δυο βαλίτσες"

Ανάμεσα σε αυτά και η Μαντώ Γαστεράτου που μένει στα βόρεια προάστια με τον σύζυγό της Νίκο Ισηγόνη και τον γιο τους. Η παρουσιάστρια και δημοσιογράφος βίωσε και εκείνη πολύ δύσκολες στιγμές, καθώς από το σπίτι της έβλεπε την καταστροφική φωτιά, την οποία και ανέβασε σε σχετικό στιγμιότυπο στα stories της.

"Η πιο τρομακτική νύχτα που έχω ζήσει μετά τον σεισμό του 1999", έγραψε χαρακτηριστικά η Μαντώ Γαστεράτου.

Σε άλλο story σημείωσε "εφιάλτης μπροστά στα μάτια μας":

Το μεσημέρι της Παρασκευής μάλιστα και μετά το πέρας αυτής της τόσο δύσκολης νύχτας, έγραψε ένα συγκινητικό μακροσκελές κείμενο:

Ματωμένο φεγγάρι, δηλητήριο αέρας, στάχτες για χώμα, πεθαμενα δέντρα, πτώματα ζώα... Ηχούν σειρήνες πυροσβεστικων οχημάτων αντί να ακούγονται πουλάκια και τζιτζικια Αύγουστο μηνα.

Πανικός στους δρόμους, απελπισία και ώρες τρόμου χθες βράδυ. Δεν φτιάχνεις βαλίτσα για καλοκαιρινές διακοπές αλλά προσπαθείς να βάλεις μέσα τους κόπους μιας ζωής... ο,τι προλαβαίνεις να σώσεις πάνω στον πανικό σου.

Φεύγεις απ' το σπίτι τρέχοντας όχι για να προλάβεις το καράβι. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο, κοιτάζεις το σπίτι σου και αναρωτιέσαι αν θα υπάρχει αύριο...

Η επόμενη μέρα εχει ασήκωτο βάρος. Αλλοι με δάκρυα στα μάτια και πόνο περπατούν ανάμεσα σε μαύρους γκρεμισμένους τοίχους, σε νεκροταφεία κήπους που πριν κάτι ώρες υπήρχαν ανθισμένα γερανια και τις νύχτες μύριζαν γιασεμί και νυχτολουλουδο.
Άλλοι πάλι κάνουν τον σταυρό τους που είναι καλά και τα νοικοκυριά τους ακομα στην θέση τους...

Γυρίζεις πίσω ανοίγεις το παράθυρο και εκεί που έβλεπες πράσινο βλέπεις μαύρο. Τα δέντρα ακόμα καίγονται μαζί και η καρδιά σου...

Μπαίνεις στο αυτοκίνητο ξανά και πας να δεις την κόλαση, το στόμα σου ξερό και η καρδιά σου χοροπηδάει, τα χέρια σου τρέμουν στο τιμόνι. Φοβάσαι να αντικρίσεις την ασχήμια...

Κοιτάζεις ψηλά και βλέπεις μαύρα σύννεφα. Κοιτάζεις χαμηλά και βλέπεις μαύρο χώμα. Γύρω σου παλεύουν ακόμα ήρωες, άλλοι στην γη και άλλοι στον ουρανό. Αδιάκοπα! Πρωί, μεσημέρι, βράδυ και πάλι και πάλι και πάλι...

Σταματάς. Παίρνεις το παιδί σου αγκαλιά, περπατάς πάνω στα κάρβουνα και του δείχνεις την αλήθεια! "Αυτός είναι ο κόσμος που σε έφερα του λες...
... ΣΥΓΝΩΜΗ😢