Κάθε τόπος έχει τη δική του ιστορία, τη δική του αύρα· στην περίπτωση της Νισύρου, η "ηφαιστειακή" ενέργεια είναι αυτή που της έχει χαρίσει, εκτός από ένα ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον, τη μυστηριακής της γοητεία. Η Νίσυρος είναι μια μικρή κούκλα, με γραφικά χωριά, ιδιαίτερες παραλίες και αλλεργία στη μαζικότητα. Ποντάρει στο αυθεντικό κι αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που γοητεύουν τον ηθοποιό Γιώργο Καραμίχο, ο οποίος φτάνοντας στο νησί ένα ξημέρωμα του Απρίλη, το 2007, την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Χρόνια σχεδίαζε το ταξίδι στο νησί, καθώς οι συστάσεις των φίλων μιλούσαν για την αίσθηση ελευθερίας αλλά και ησυχίας που σου εξασφαλίζει, με highlight τη διάσημη παραλία Παχιά Άμμος. Ήταν τα γυρίσματα της ταινίας "Καλά κρυμμένα μυστικά - Αθανασία", όμως, του Πάνου Καρκανεβάτου, που του έδωσαν την ιδανική αφορμή για να επισκεφθεί τη Νίσυρο. Και το ξημέρωμα της άφιξής του, αντί να επιλέξει τη χαλάρωση στο ξενοδοχείο, εντελώς αυθόρμητα, επέλεξε την πιο δυνατή εμπειρία που θα μπορούσε να έχει στο νησί ένας επισκέπτης που φτάνει για πρώτη φορά.
"Ήταν γύρω στις 7 π.μ., δεν είχε χαράξει καλά ακόμα και, βλέποντας την πινακίδα 'Προς Ηφαίστειο', αναρωτήθηκα πόσο συχνά μπορείς να δεις μια τέτοια πινακίδα στο δρόμο. Η πρόκληση ήταν μεγάλη και ακολούθησα το δρόμο. Έφτασα στο ηφαίστειο αλλά δεν κατέβηκα στον κρατήρα. Έμεινα να τον αγναντέψω από το χείλος του γκρεμού. Τα σύννεφα έμοιαζαν να σκάνε στον κρατήρα, φυσούσε, άνοιξα τα χέρια στον άνεμο με το σκύλο μου να στέκεται δίπλα. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν τον Μικρό Πρίγκιπα με την Αλεπού κι αυτή η εικόνα δεν με έχει εγκαταλείψει ποτέ, τη βλέπω κάθε τόσο στον ύπνο μου. Ένιωσα την απόλυτη αίσθηση ελευθερίας, ήταν κάτι μοναδικό, που δεν μου είχε ξανασυμβεί", θυμάται.
Μετά την τόσο δυνατή πρώτη εμπειρία στο ηφαίστειο, τι ακολούθησε;
Έτρεξα στη θάλασσα. Ήταν 8.30 π.μ. το πρωί και φτάνοντας στις Λυές εντυπωσιάστηκα από τη μαύρη αμμουδιά και από το πόσο δίπλα στο δρόμο είναι η παραλία. Βουτάμε με το σκύλο στη θάλασσα και στον πυθμένα βλέπω φυσαλίδες του ηφαιστείου και ένα σαλάχι να περνάει μπροστά μου. Δεν το πίστευα. Ήταν τόσο μοναδικό που νόμιζα ότι είχα πάθει κάτι. Οι εμπειρίες και οι όμορφες εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη, ήμουν γοητευμένος και για το λόγο αυτό επέλεξα να μη γυρίσω στο ξενοδοχείο, αλλά να πάω κατευθείαν στο χωριό που γινόντουσαν τα γυρίσματα. Ο Εμπορειός είναι ένα ορεινό χωριό που αγναντεύει το Αιγαίο και στην κορυφή του έχει το κάστρο και την εκκλησία του Ταξιάρχη από τον 13ο αιώνα. Πάρκαρα έξω από το χωριό και άρχισα να ανηφορίζω τα στενάκια του. Μου φάνηκε πολύ όμορφος και περπατώντας στα στενά "έβλεπα" τον εαυτό μου σε παιδική ηλικία να τρέχει και να παίζει εκεί. Είχα την αίσθηση ότι μεγάλωσα σ’ αυτό το χωριό, ενώ είμαι από τη Βέροια. Στην πλατεία ήταν όλα κλειστά, δεν υπήρχε κόσμος και παρατηρούσα επίμονα ένα σπίτι εγκαταλελειμμένο να κοιτάζει τη θάλασσα. Σε λίγο συνάντησα το συνεργείο και πριν ξεκινήσει το γύρισμα ρώτησα μια ντόπια κοπέλα, τη Μαρία, αν πουλιέται κάποιο σπίτι στο χωριό. Μέχρι εκείνη την ημέρα καταδίκαζα τους ανθρώπους που αγοράζουν σπίτια σε ελληνικό νησί σε σημεία μακριά από τη θάλασσα, ενώ θεωρούσα μάταιο να δεσμεύεσαι ενώ έχεις πάντα την επιλογή να ταξιδέψεις κάθε χρόνο και σε ένα άλλο νησί. Εντέλει αγόρασα σπίτι την ίδια μέρα σε ένα από τα πιο μακρινά νησιά της χώρας, μακριά από τη θάλασσα. Το σπίτι αυτό, όμως, είναι ένα μεγάλο ανοιχτό παράθυρο στον ορίζοντα, με θέα στα παράλια της Τουρκίας, τον ήλιο, την ανατολή, τον ουρανό, το Αιγαίο. Ζώντας εκεί ενάμιση μήνα, όχι απλώς ερωτεύτηκα το νησί, αλλά από τη δεύτερη μέρα αισθανόμουν ντόπιος.
Η Νίσυρος δεν έχει αλλοτριωθεί από την τουριστική βιομηχανία; Ποιο είναι το προφίλ των ανθρώπων που την επισκέπτονται;
Δεν μπορεί να αλλοτριωθεί πλήρως γιατί δεν έχει τις παραλίες που έχουν τα άλλα νησιά. Η Νίσυρος έχει παραλίες με σκούρα άμμο και μαύρα βότσαλα – λόγω του ηφαιστείου είναι ειδικών απαιτήσεων. Όσοι την επισκέπτονται θέλουν την απόλυτη ησυχία και αγαπούν τα αυθεντικά πανηγύρια. Έρχονται άνθρωποι που τους αρέσει η περιπέτεια, το χάσιμο στο χρόνο και στο χώρο. Το πρώτο πράγμα που παθαίνεις όταν φτάνεις εδώ είναι ότι χάνεις τα χάνεις και τα δύο. Μπαίνεις σε χρόνο Νισύρου! Πολλές φορές είμαι ένα μήνα στο νησί και μία βδομάδα πριν φύγω αναρωτιέμαι πώς πέρασαν οι μέρες. Είναι ένα πολύ μικρό νησί –η μακρινότερη απόσταση είναι 16 χλμ.– κι όμως δεν έχω προλάβει να κάνω όσα θέλω!
Διάβασε περισσότερα στο athinorama.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
