ΕΡΤ
Ταλαντούχα, δυναμική και με μια πηγαία ευγένεια στο βλέμμα και στον τρόπο που προσεγγίζει τον κάθε ρόλο που καλείται να ενσαρκώσει, η Φιόνα Γεωργιάδη είναι αναμφίβολα μια από τις αγαπημένες ηθοποιούς των τελευταίων χρόνων. Με μια επιτυχημένη πορεία τόσο στην τηλεόραση, όσο και στο θέατρο όπου έχει αναλάβει ιδιαίτερα απαιτητικούς ρόλους -όπως η καθηλωτική ερμηνεία της στο The Terror τον περασμένο χρόνο- η Φιόνα Γεωργιάδη, αν και πέρασε ξυστά από τον χώρο της Νομικής βρήκε το απάγκιό της στην υποκριτική και μάς έχει χαρίσει μοναδικές ερμηνείες.
Την περασμένη τηλεοπτική σεζόν συνεργάστηκε με τον αγαπημένο Μανούσο Μανουσάκη στην τελευταία μεγάλη επιτυχία της καριέρας του, "Το Δίχτυ" στην ΕΡΤ και ξεχώρισε ως η υπαστυνόμος Στέλλα Λέκκα. Η σειρά, κέρδισε την αγάπη του τηλεοπτικού κοινού και μόλις πρόσφατα ολοκλήρωσε τον δεύτερο κύκλο γυρισμάτων της και αναμένεται να προβληθεί από Σεπτέμβρη στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Κάπου εκεί ανάμεσα σε γυρίσματα, αλλά και απαιτητικές πρόβες για την παράσταση "Πριν ν ́ ανοίξουμε φτερά" στο έργο του Γάλλου Florian Zeller, σε σκηνοθεσία της Άννας Μαρίας Παπαχαραλάμπους, η Φιόνα Γεωργιάδη μιλά στο Missbloom.gr για τη συνεργασία με τον Μανούσο Μανουσάκη, τα σχέδιά της, το πώς ισορροπεί και τα "θέλω" της προσωπικής της ζωής με τα επαγγελματικά της και όσα δεν γνωρίζουμε ως σήμερα για εκείνη.
Αυτή την τηλεοπτική χρονιά σας βρίσκουμε στην επιτυχημένη σειρά της ΕΡΤ "Το Δίχτυ”. Πώς ήρθε η πρόταση και πώς είναι μέχρι τώρα τα γυρίσματα;
Ολοκληρώσαμε πρόσφατα και τον δεύτερο κύκλο γυρισμάτων μας, που αναμένεται να προβληθεί τον Σεπτέμβριο. Περάσαμε πραγματικά καλά, τόσο από δημιουργικής άποψης όσο και από άποψη ομάδας. Όπως ξέρετε, η μαγιά είχε ήδη φτιαχτεί από το Μανούσο και εν συνεχεία υπό την καθοδήγηση του έμπειρου Γρήγορη Καραντινάκη, όλα κύλησαν όμορφα.
Η πρόταση ήρθε ξαφνικά, όταν με κάλεσε η casting director Χρύσα Ψωμαδέλλη και μού είπε ότι ο Μανούσος ήθελε να με δει. Της είμαι ευγνώμων για την εμπιστοσύνη και καθότι ήταν η τρίτη φορά από το 2018 που είχαμε συζητήσει με τον Μανούσο το ενδεχόμενο συνεργασίας, θεωρώ ότι ήταν και η τυχερή. Το σενάριο του Βαγγέλη Γιαννίση, το cast και όλα αυτά με το αποτύπωμα του Μανούσου, ήταν για μένα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προοπτική.
"Θεωρώ μεγάλη τύχη που συνεργάστηκα με τον Μανούσο Μανουσάκη"
Από όσα αναφέρετε καταλαβαίνω ότι η συγκεκριμένη σειρά έχει συνδεθεί με το όνομα του Μανούσου Μανουσάκη, καθώς ο πρώτος κύκλος της ήταν η τελευταία μεγάλη του επιτυχία. Πώς έχει "γράψει” αυτό στους συντελεστές της;
Πολύ ιδιαίτερη συνθήκη πράγματι. Όλα έγιναν πολύ ξαφνικά δυστυχώς, η απώλεια του χαρακτήρα του Μανούσου είναι απώλεια για τον κόσμο μας. Θεωρώ μεγάλη τύχη που συνεργάστηκα μαζί του. Επρόκειτο για έναν άνθρωπο, που μετέδιδε ενέργεια και αγάπη για τη δουλειά του και τους συνεργάτες του, με έντονη την αίσθηση του χιούμορ. Επειδή, λιγότερο ή περισσότερο, είχαμε όλοι συνεργαστεί μαζί του, ήταν σταθερό σημείο αναφοράς και κουβέντας και στον δεύτερο κύκλο. Σε αυτό έπαιξε καταλυτικό ρόλο ο Γρηγόρης, ένας άξιος και γλυκός σκηνοθέτης που φρόντισε όλοι να συνεχίσουμε να δημιουργούμε μέσα σε κλίμα ήρεμο και φωτεινό.
Η κρατική τηλεόραση (ΕΡΤ) συνεχίζει δυναμικά την πορεία της στη μυθοπλασία για μια ακόμη χρονιά. Πώς νιώθετε που είστε μέρος αυτής της ομάδας;
Ξεχωρίζω το επίπεδο της μυθοπλασίας που προσφέρει η ΕΡΤ. Είμαι θεατής της αρκετά χρόνια τώρα, πρώτη φορά βρέθηκα στο δυναμικό της με το "Δίχτυ". Τι καλύτερο, υπερηφάνεια και χαρά.
Εκτός από τηλεοπτικά, σας βρίσκουμε όμως και σε μια ιδιαίτερα δημιουργική χρονιά θεατρικά. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση που ετοιμάζετε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Βρισκόμαστε ήδη σε πρόβες και έχω ενθουσιασμό γι’ αυτή τη συνεργασία. Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο "Πριν ν ́ ανοίξουμε φτερά" του Γάλλου Florian Zeller, σε σκηνοθεσία της Άννας Μαρίας Παπαχαραλάμπους, με τους Δημήτρη Καταλειφό, Ζωή Ρηγοπούλου, Μαρκέλλα Γιαννάτου, Ντίνα Αβαγιανού και Σαράντο Γεωγλερή, σε παραγωγή Μάριου Τάγαρη.
Εκτιμώ ιδιαίτερα την Άννα και τους συνεργάτες μου, θεωρώ ότι έχει οργανωθεί μια δυνατή ομάδα από κάθε άποψη! Το έργο μας, με όχημά του την άνοια του κεντρικού προσώπου, το οποίο υποδύεται ο πολύπειρος Δημήτρης Καταλειφός, αποκαλύπτει την πολυπλοκότητα του μορφώματος της οικογένειας. Φανερώνει τις προσδοκίες και τους ρόλους που ο καθένας υιοθετεί μέσα σε ένα σύστημα, τον άρρηκτο και εν πολλοίς ασυνείδητο δεσμό παιδιών - γονέων αλλά και συζύγων, τη δυσβάστακτη συχνά απώλεια αυτού του δεσμού, μέχρι και την απελευθέρωση. Είναι ένα έργο που, όπως εύστοχα λέει ο Zeller, σε προκαλεί προτού να μάθεις, να θυμηθείς... προτού να καταλάβεις, να νιώσεις.
Από 9 Οκτωβρίου, σας περιμένουμε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
"Κάθε επόμενη συνεργασία είναι η πιο ταιριαστή, αφού σε συναντά στην τελευταία "εκδοχή σου"..."
Κατά καιρούς σας έχουμε δει σε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους σε θέατρο και τηλεόραση. Υπάρχει κάτι που ξεχωρίζετε από τη μέχρι τώρα πορεία σας;
Ακολουθώ το ένστικτο μου και χαίρομαι κατά το δυνατόν κάθε ρόλο που μού εμπιστεύονται. Άλλωστε, συμφωνώ με την άποψη πως κάθε επόμενη συνεργασία είναι η πιο ταιριαστή, αφού σε συναντά στην τελευταία "εκδοχή σου".
"Αισθάνομαι πως συνολικά βρίσκομαι εκεί που μου ταιριάζει να
είμαι!"
Στο παρελθόν είχατε αναφέρει πως αφήσατε τις σπουδές στη Νομική για την υποκριτική. Υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε ή τελικά τα πράγματα ήρθαν όπως θα έπρεπε για εσάς;
Ωραία ερώτηση. Και η ίδια, λόγω ιδιοσυγκρασίας, θέτω συχνά τις αποφάσεις της ζωής μου επί τάπητος και τις επαναξιολογώ. Και αν τις βρω περιοριστικές, προσπαθώ αργά ή γρήγορα να με μετακινώ. Η Νομική, πάντως, όσο και οι εμπειρίες εκείνων των χρόνων με έχουν διαμορφώσει, τις κουβαλώ. Το επάγγελμα το άφησα όντως στην άκρη, αλλά δεν το θέλησα και ποτέ. Ίσως αυτό του δικαστή ναι, να με γοήτευσε για κάποια χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η υπόλοιπη διαδρομή είναι κάτι πολύ δικό μου και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του προσωπικού μου παζλ. Είναι ξεκάθαρο αυτό πια μέσα μου.
Γενικά, πιστεύω πως η διαδρομή ζωής του κάθε ηθοποιού είναι τελικά αυτό που τον διαφοροποιεί και δεν μιλάω μόνο για ό,τι αφορά στα πτυχία ή στα μεταπτυχιακά, αλλά σε εσωτερικές διεργασίες, σε ό,τι φέρει κανείς δια της παρουσίας του, της αντίληψής του και τελικά της ερμηνείας του.
Αισθάνομαι πως συνολικά, λοιπόν, βρίσκομαι εκεί που μου ταιριάζει να
είμαι. Το επάγγελμα μου είναι ένα δύσκολο αντικείμενο, που απαιτεί πίστη και μεγάλη υπομονή, όμως είναι πράγματι για μένα ένας χώρος σύνδεσης και η Τέχνη εν γένει είναι τόσο απάγκιο όσο και παιχνίδι.
"Επιθυμώ συνεργασίες με συνεργάτες που έχουμε κοινή αισθητική"
Υπάρχει κάποιος αγαπημένος ρόλος στο θέατρο που δεν έχετε παίξει ακόμη, αλλά θα θέλατε να ενσαρκώσετε;
Σίγουρα υπάρχουν έργα που αγαπώ και ρόλοι που ξεχωρίζω. Όμως, πάνω από όλα επιθυμώ καλές συνεργασίες με συνεργάτες που έχουμε κοινή αισθητική, κοινό κώδικα επαγγελματισμού και γιατί όχι... και αξιών.
Μεταξύ γυρισμάτων και απαιτητικών προβών, υπάρχει προσωπικός χρόνος; Πώς επιλέγετε να τον αξιοποιείτε;
Η δουλειά μου χαρακτηρίζεται από διαστήματα εντατικής απασχόλησης και κενούς χρόνους. Επομένως, άλλοτε δεν βρίσκεις στιγμή για προσωπική ηρεμία και άλλοτε πλημμυρίζεις από αυτήν. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι περνώντας τα χρόνια βρίσκω σιγά σιγά τρόπο να εξισορροπώ καλύτερα μέσα σε αυτό το δίπολο. Να αξιοποιώ δηλαδή τον προσωπικό μου χρόνο δημιουργικά, είτε εξελίσσοντας τομείς του επαγγέλματος μου - που δεν προλαβαίνω όταν εργάζομαι ανελλιπώς-
είτε απολαμβάνοντας κατά το δυνατό την ίδια τη ζωή με τους ανθρώπους
που αγαπώ.
Τέλος θα ήθελα να μάς πείτε μια ευχή ή επιθυμία που δεν έχετε καταφέρει να πραγματοποιήσετε ακόμη.
Έχω, ευτυχώς, πολλές ακόμη! Θα ήθελα από καρδιάς να εισακούονταν οι επιθυμίες και... οι ενέργειες τόσων και τόσων σκεπτόμενων ανθρώπων, ώστε να σταματήσει το πυρ στους τόσο παρατεταμένους πολέμους γύρω μας, εν έτη 2025... Υγεία και επίγνωση, αυτή είναι η ευχή μου!
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
