"Σας το παίζω άνετη, αλλά τι ζέστη είναι αυτή;", είπε σε κάποιο σημείο της βραδιάς η Kylie Minogue, προξενώντας γέλια απ' άκρη σ' άκρη σε μια Πλατεία Νερού που είχε γεμίσει με κόσμο για χάρη της. Σε ένα διαφορετικό στιγμιότυπο, πάλι, την είδαμε να μοιράζει τριαντάφυλλα στις πρώτες σειρές, με το τελευταίο να αποδεικνύεται και το πιο τυχερό, αφού εκεί άφησε για λίγο τη θεαματική της παράσταση και ξανάγινε η Ελάιζα Ντέι, τραγουδώντας a cappella ένα μέρος από το (θρυλικό, πια) "Where The Wild Roses Grow" σε κάποια Κωνσταντίνα –την οποία και είδαμε να δακρύζει από συγκίνηση, όταν οι κάμερες του Release Athens Festival εστίασαν στο πρόσωπό της.
Κάπως έτσι και έκανε πολλά επί σκηνής, μα ταυτόχρονα δεν χρειαζόταν να κάνει και πολλά. Ένα μικρό παράδοξο, που όμως εξηγείται από την ικανότητά της να διατηρείται στον χρόνο ως μια σούπερ σταρ της μαζικής διασκέδασης (ναι, της ανάλαφρης μαζικής διασκέδασης, αν επιμένετε) με "γήινες" ποιότητες –η οποία θα μπορούσε, πράγματι, να μένει και στη διπλανή πόρτα, για να ελληνοποιήσουμε μια γνωστή έκφραση της αγγλικής γλώσσας. Επιπλέον, με μια ποπ φαντασμαγορία που δεν έχουμε (καλο)μάθει να βλέπουμε στη χώρα μας, είχε τελικά να ανταγωνιστεί μόνο τον εαυτό της και τις μνήμες όσων ξεσήκωσε το 2008 στο "TerraVibe", κάτι που κατάφερε με ζηλευτή ευκολία· κι ας μην είπε, αυτή τη φορά, το "I Should Be So Lucky".
Είχε πράγματι ζέστη την Παρασκευή και αν κάποιος το κατάλαβε πιο έντονα και από την Kylie Minogue, ήταν ο Αντώνης Δημητριάδης, ο οποίος είχε αναλάβει το DJ set που θα σήμανε την έναρξη της 8ης φεστιβαλικής ημέρας του Release Athens 2025. Από την άλλη, μια αύρα σταθερά ερχόμενη από τη θάλασσα δρούσε ευεργετικά σ' ένα κομμάτι της Πλατείας Νερού, σπάζοντας και την υγρασία, μα και τη μεσημεριανή καρκαμπίλα. Έχει συμβεί κι άλλες χρονιές, προσθέτοντας στη δεδομένη αξία του χώρου (κοντινή απόσταση από την πόλη, εύκολη πρόσβαση κ.ο.κ.) για τη διεξαγωγή των μεγάλων διεθνών συναυλιών του ελληνικού καλοκαιριού. Υπογραμμίζοντας, έτσι, γιατί θα είναι πλήγμα εάν τη χάσουμε, όπως θέλουν οι συζητήσεις που οργιάζουν φέτος στα μουσικόφιλα πηγαδάκια της πόλης. Ειδικά εάν επιβεβαιωθούν φήμες οι οποίες προβλέπουν να υποτάσσεται κι αυτή σε ένα μοντέλο "ανάπτυξης" γνώριμα προκρούστειο και από άλλες, ανάλογες περιπτώσεις.
Σε κάθε περίπτωση, τώρα, ο Αντώνης Δημητριάδης το έκανε το καθήκον του. Παρέταξε τον εξοπλισμό του στο αριστερό άκρο της σκηνής (όπως κοιτάζαμε εμείς) και "γέμισε" τον χώρο με ήχους σαφώς mainstream στόχευσης, που επεδίωκαν να δημιουργήσουν κέφι και διάθεση για λικνίσματα. Καθώς, π.χ., πύκνωνε ο κόσμος στο κομμάτι της πλατείας μεταξύ του πύργου των ηχοληπτών και της σκηνής, εκείνος κερνούσε ρυθμικά remixes στο "7 Seconds" (Youssou N'Dour & Neneh Cherry), στο "In And Out Of Love" (Armin Van Buuren & Sharon den Adel) ή στο "Naked" (DJ Raw, Gee & Lighter), κάνοντάς σε να αισθάνεσαι ότι δεν ήρθες στο Release Athens, αλλά σε κάποιο πάρτι σε beach bar του υπολοίπου Αττικής. Πάντως, από τη στιγμή που βρισκόμασταν στο Release, ίσως ήταν προτιμότερο να έλειπαν ορισμένα ισοπεδωτικά remixes σε πιο ροκ πράγματα –το λυπήθηκε η ψυχή μου το "Wonderwall" κι ας μην τρελαίνομαι για τις δόξες των Oasis.
Έπειτα, έφτασε η ώρα για την πρώτη συναυλία της Loreen στην Ελλάδα, την οποία φαίνεται ότι περίμεναν πώς και πώς οι νεαρότερες ηλικίες, αν κρίνουμε από τη μαζική τους προώθηση προς τα μπροστά. Η Σουηδή με τις μαροκινές ρίζες πρόσθεσε, λοιπόν, το δικό της λιθαράκι σε ένα ανθηρό κύμα ζωντανών εμφανίσεων από Eurovision αστέρες, καταγράφοντας την καλύτερη σχετική επίδοση μετά τις χειμερινές βραδιές του Slimane στο "Παλλάς". Αν και.
Για το ένα "αν και", βέβαια, δεν φέρει ευθύνη. Ακόμα, δηλαδή, και με τη μικρή καθυστέρηση με την οποία βγήκε (συνοδευόμενη από έναν ντράμερ κι έναν ακόμα μουσικό στα synths), είχε ακόμα αρκετό ήλιο, με αποτέλεσμα να χαθεί ένα σημαντικό κομμάτι του σόου της, που στηριζόταν σε φωτισμούς. Τουλάχιστον το είδαμε όταν είπε το "Euphoria", με το οποίο νίκησε στην Eurovision του 2012. Εκεί, μάλιστα, έγινε αισθητή και η ανταπόκριση του κοινού, αφού ακούσαμε ιαχές ενθουσιασμού και είδαμε κάμποσα χέρια σηκωμένα ψηλά. Το σκηνικό επαναλήφθηκε και στο "Tatoo" (Eurovision 2023, τώρα), που οδηγεί στο δεύτερο "αν και", αφού, έστω και με δεκανίκι το δάνειο από τους Abba, είναι το μόνο της καλό τραγούδι.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
