Η Ολίβια Στρατή έγινε τριών | Η Μαίρη Συνατσάκη δημοσίευσε το πιο τρυφερό βίντεο που θα δεις σήμερα

Με το μοναδικό της, αυθόρμητο στιλ, η Μαίρη Συνατσάκη συνόδευσε την ανάρτηση με ένα μήνυμα γεμάτο αγάπη και ευγνωμοσύνη

ΓΡΑΦΕΙ: MissBloom TEAM

Σε μία ιδιαίτερα συγκινητική ανάρτηση προχώρησε η Μαίρη Συνατσάκη, γιορτάζοντας τα τρίτα γενέθλια της κόρης της, Ολίβιας. Η γνωστή influencer και επιχειρηματίας, η οποία μοιράζεται συχνά με το κοινό της τις χαρές, αλλά και τις προκλήσεις της μητρότητας, αυτή τη φορά επέλεξε να δημοσιεύσει ένα βίντεο-ύμνο στην κόρη της, καρπό του έρωτά της με τον Ίαν Στρατή.

Το βίντεο, που συνοδεύεται από συγκινητική μουσική, είναι ένα απολαυστικό μοντάζ στιγμών από τα τρία χρόνια της Ολίβιας: αγκαλιές και φιλιά με την οικογένειά της, βόλτες στη φύση και την θάλασσα, αστεία παιχνίδια με τις γάτες της οικογένειας, αλλά και παιχνίδι με τα ρούχα και τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της μητέρας της.

Με το μοναδικό της, αυθόρμητο στιλ, η Μαίρη Συνατσάκη συνόδευσε την ανάρτηση με ένα μήνυμα γεμάτο αγάπη και ευγνωμοσύνη, γράφοντας "3 χρόνια Ολίβια… και για πάντα!". Όπως έχει δηλώσει και στο παρελθόν, η μητρότητα την υπερέβη και την οδήγησε στην αποδοχή του ανεξέλεγκτου, ενώ η παρουσία της μικρής Ολίβιας την κάνει να θέλει να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού της.

Δες εδώ το τρυφερό βίντεο

Η Μαίρη Συνατσάκη έχει μιλήσει αρκετές φορές για το ταξίδι της στη μητρότητα, αλλά και τις προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει μία γυναίκα. Σε ένα από τα βίντεό της στο Youtube, σε μία στήλη που κάνει μαζί με τη Σίσσυ Καλλίνη έχει δηλώσει τα εξής.

"Εμένα μου έχει κάνει πάρα πολύ καλό στη ζωή, που μια φίλη μου μαμά, είναι και γνωστή αλλά δε χρειάζεται να πω το όνομά της γιατί μπορεί να μη θέλει, που όταν έμεινα έγκυος μου είπε, "να σου πω, δε σημαίνει ότι με το που σου δώσουν το παιδί και το ακουμπήσεις πάνω σου, θα το λατρέψεις και θα είναι ο μεγαλύτερος έρωτας, μπορεί να χρειάζεται χρόνος να το χτίσεις”. Δε ξέρεις τι έκανε αυτό στη ψυχή μου".

"Η πρώτη ωμή αλήθεια έχει να κάνει με τη μοναξιά της μητρότητας. Η πρώτη φορά που ξεστόμισα, δε πιστεύω ότι θα πω αυτό το κλισέ αλλά θα το πω, "δεν αντέχω που έχει αλλάξει μόνο η δική μου ζωή και όλων των άλλων τρέχει ακριβώς με τον ίδιο ρυθμό που έτρεχε”… Είναι πολύ διαφορετικό από τους ρυθμούς που είχες συνηθίσει.

Είναι μοναχικό γιατί είσαι με ένα απροστάτευτο πλάσμα του οποίου έχεις την απόλυτη ευθύνη, ακόμα και αν τη μοιράζεσαι με κάποιον. Ενστικτωδώς και μόνο έχεις αυτή την απόλυτη ευθύνη, ακόμα και δέκα ανθρώπους να έχεις για να το πάρουν αγκαλιά όταν κλαίει, εσένα θα προτιμήσει κι εσύ θα πρέπει να βρεις και τη λύση".