Η ομορφιά είναι σχετική. Μία αλήθεια που είχε αντιληφθεί από πολύ νωρίς η σπουδαία Βρετανή ηθοποιός, Tilda Swinton: "Θα προτιμούσα να ήμουν γοητευτική σαν το πατέρα μου για μία ώρα παρά ομορφούλα για μία εβδομάδα" είχε δηλώσει το 2011 στο περιοδικό W, αντλώντας εικόνες από την παιδική της ηλικία και την εντυπωσιακή στολή του στρατιωτικού πατέρα της. Άλλωστε η Swinton, που την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου έκλεισε 60 χρόνια ζωής και περισσότερες από τρεις δεκαετίες γεμάτες από κορυφαίες κινηματογραφικές στιγμές, δεν ήταν ποτέ μία συνηθισμένη κοπέλα.
Ψηλή, ευθυτενής, με κατάλευκο δέρμα και χαρακτηριστικά που είναι απίθανο να συναντήσεις στον δρόμο αλλά πολύ πιθανό να βρεις σε κάποιο σκοτεινό παραμύθι, δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που λέμε κλασική ομορφιά. Παρ' όλα αυτά, ήδη από τα πρώτα της βήματα, η εικόνα της Swinton ξεχώριζε στο σινεμά: Επιβλητική, καλαίσθητη, με τρομερό όγκο και μία παρουσία σχεδόν απόκοσμη που είναι αδύνατο να αγνοήσεις.
Η αρχή έγινε με πειραματικές βρετανικές ταινίες στα τέλη της δεκαετίας του 1980, λίγο αργότερα ήρθε η βράβευση για το Edward II (1991) στο Φεστιβάλ της Βενετίας ενώ, όπως ήταν φυσικό, το Χόλιγουντ δεν άργησε να την καλέσει. Vanilla Sky (2001) και Adaptation (2002) ήταν μόνο η αρχή σε μία μεγάλη πορεία όπου οι arthouse ταινίες συνδυάζονταν με blockbusters αλλά και πολιτικό σινεμά. Η κορυφαία της μέχρι σήμερα στιγμή; Αναμφισβήτητα η συγκλονιστική ερμηνεία στο πολιτικό θρίλερ Michael Clayton (2007) που της χάρισε το Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου.
Βραβεία BAFTA, Χρυσές Σφαίρες, βραβεύσεις από το βρετανικό κράτος για την προσφορά της στη βιομηχανία του σινεμά καθώς και δεκάδες συνεντεύξεις και φωτογραφήσεις. Η Swinton είναι μία star πολύ διαφορετική από τις άλλες, μία star που κανονικά κανείς δεν θα περίμενε ότι θα έχει τέτοια απήχηση με το κοινό. Δεν είναι κλασικά όμορφη, δείχνει απόμακρη ενώ δεν της αρέσει να χαϊδεύει τίποτα και κανέναν με τις δηλώσεις της. Ίσως, όμως, αυτή η επικίνδυνη ειλικρίνεια που αποπνέει να είναι και εκείνο το στοιχείο που την κάνει τόσο αγαπητή.
H Βρετανή ηθοποιός είναι μία πολύ καλή υπενθύμιση ότι οι κανόνες -ακόμα και οι κανόνες του Χόλιγουντ- είναι για να σπάνε.
Κανείς ποτέ δεν έχει αμφισβητήσεις τις υποκριτικές της δυνατότητες αλλά και την τρομερή ικανότητα που έχει να πηδά από το ένα στυλ σινεμά στο άλλο χωρίς να δείχνει έξω από τα νερά της. Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε ότι αποτελεί μία από τις μούσες του Jim Jarmusch εδώ και πολλά χρόνια. Από το Broker Flowers (2005) μέχρι το The Dead Don't Die (2019), η συνεργασία τους έδινε πάντοτε αρκετή τροφή για σκέψη και εικόνες που χαράζονταν στο μυαλό. Η επιβλητική σκηνική παρουσία της Swinton ήταν το ιδανικό πινέλο για να ζωγραφίσει ο Jarmusch στον πολύ ιδιαίτερο κινηματογραφικό καμβά που χρησιμοποιεί.
Φέτος, έγινε η μούσα του Pedro Almodóvar στην "Ανθρώπινη Φωνή", μια ταινία μικρού μήκους που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον Ισπανό δημιουργό, ο οποίος βασίστηκε στο ομώνυμο έργο του Jean Cocteau.
Η Tilda Swinton είναι μία σπουδαία, πολυβραβευμένη ηθοποιός που έχει δείξει ξανά και ξανά το ειλικρινές ενδιαφέρον που τρέφει για τα κοινωνικά ζητήματα. Δεν είναι άλλη μία κακομαθημένη star που η εξωπραγματική της ομορφιά της άνοιξε όλες τις πόρτες της show business. Αντίθετα η Βρετανή ηθοποιός είναι μία πολύ καλή υπενθύμιση ότι οι κανόνες -ακόμα και οι κανόνες του Χόλιγουντ- είναι για να σπάνε. Όσο για το πώς βλέπει η ίδια τον κινηματογράφο; "Η τέχνη είναι καλή για τη ψυχή μας, κυρίως επειδή μας υπενθυμίζει ότι έχουμε ψυχή, κάτι που συνήθως ξεχνάμε".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
