Κατερίνα Καινούργιου: Το τέλος μίας σχέσης

Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έφτανε η στιγμή να γράψω δημόσια για το τέλος μιας σχέσης. Ίσως γιατί μου αρέσει να ονειρεύομαι σκεπτόμενη το "για πάντα"... Ίσως γιατί πιστεύω πως τα όμορφα θα μπορούσαν να κρατήσουν λίγο πιο πολύ από το "πρέπει"...Κάτι, που δε συνέβη. Είναι λοιπόν η ώρα που "πρέπει" να πω το δικό μου αντίο.

Η πορεία της επαγγελματικής μου σχέσης με το yupiii ολοκληρώνεται με αυτό εδώ το post. Το yupiii ήταν το site που μου έδωσε την ευκαιρία να γράφω κάθε Τετάρτη όλα εκείνα που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Αρχικά το blog μου είχε σκοπό να είναι ένας γυναικείος τόπος συνάντησης όπου θα έγραφα για όλα εκείνα που εμάς τις γυναίκες μας κάνουν να νιώθουμε πιο όμορφες, εξωτερικά και εσωτερικά. Χωρίς καν να το καταλάβω το blog αυτό, από έναν -χρήσιμο από όσο μου έχετε πει κατά καιρούς- οδηγό ομορφιάς , εξελίχθηκε και μετατράπηκε σε ένα πολύ προσωπικό μου ημερολόγιο.

Έγραφα τις σκέψεις μου για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Μοιράστηκα μαζί σας αναμνήσεις μου από χριστουγεννιάτικα τραπέζια , από καλοκαιρινές διακοπές , από μικρά ή μεγαλύτερα γεγονότα της ζωής μου. Σας εκμυστηρεύτηκα τα όνειρα μου, τις απόψεις μου για ανθρώπους που έχω συνεργαστεί , τη γνώμη μου για όσα με ρωτούσατε. Εξάλλου αυτός ήταν και ο αρχικός λόγος ύπαρξης του blog. Η επικοινωνία μου μαζί σας.

Οι άνθρωποι που δουλεύουμε στην τηλεόραση, έχουμε συμπάθειες και αντιπάθειες. Υπάρχουν άνθρωποι που μας συμπαθούν πολύ παρακολουθώντας τις εκπομπές που παρουσιάζουμε , υπάρχουν άνθρωποι που μας αντιπαθούν και αλλάζουν κανάλι, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν μας γνωρίζουν καν. Κάποιοι από αυτούς που μας συμπαθούν, θέλουν να μας γνωρίσουν λίγο καλύτερα. Να επικοινωνήσουν μαζί μας. Όχι γιατί είμαστε κάτι ξεχωριστό. Αλλά γιατί είμαστε μία παρέα για αυτούς, που τους κάνει να χαμογελούν στα δύσκολα και τα καθημερινά. Πολύ συνειδητά τα τελευταία χρόνια συμμετέχω κ παρουσιάζω άκρως ψυχαγωγικές εκπομπές . Το νόημα είναι το προφανές: όσοι βλέπουν, έστω και λίγο να χαμογελάσουν και να ξεχαστούν. Λόγια δικά σας αυτά τα τελευταία , που όταν συναντιόμαστε ή συνομιλούμε στο τουίτερ, χαίρομαι πάντα να τα ακούω.