iStock
Τα σημάδια που δείχνουν ότι ήρθε η ώρα για την αλλαγή
- Θέλεις να κοιμάσαι περισσότερες ώρες απ’ότι συνήθως και αναζητάς πιο πολύ τις οθόνες
- Πιάνεις τον εαυτό σου να ενοχλείται από την συναναστροφή με φίλους που δείχνουν ικανοποιημένοι με τη ζωή τους
- Νιώθεις απελπισία αλλά δεν αναλαμβάνεις την ευθύνη
- Συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που τους αρέσει να γκρινιάζουν
- Αρνείσαι να σηκωθείς το πρωί από το κρεβάτι σου. Το κάνεις καταναγκαστικά.
- Έχεις ένα αίσθημα απροσδιόριστου κενού
- Νιώθεις άγχος για καταστάσεις τις οποίες χαρακτηρίζεις ασήμαντες ή παράλογες.
Τι θα έπρεπε να πιστέψεις για τον εαυτό σου, ώστε να δημιουργήσεις μια ζωή που θα αγαπάς;
Πόσο πιστεύεις σε εσένα; Πόσο πιστεύεις ότι είσαι αρκετή; Όλα τα χρόνια που εργάζομαι ως ψυχοθεραπεύτρια, παρατηρώ πως όταν ακούμε την εσωτερική φωνή του φόβου μας, η οποία μας λέει ότι κάπου υστερούμε, παλεύουμε να αποδείξουμε πως αξίζουμε. Ασχολούμαστε με δραστηριότητες που ίσως δεν τις χρειαζόμαστε και δεν τις θέλουμε στην πραγματικότητα, έχουμε άγχος το οποίο συχνά εκφράζεται με έμμεσους τρόπους, αφήνουμε περιθώρια σε ανθρώπους που δεν μας ταιριάζουν και αγνοούμε τις αληθινές μας ανάγκες, τις αντοχές μας και τα όρια μας, ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον. Αυτή η πάλη, μας αποπροσανατολίζει από τους πραγματικούς στόχους μας, από τα όνειρά μας, από τη ζωή που επιθυμούμε.
Αυτή η εσωτερική φωνή υπάρχει και μπορεί να εξουσιάσει. Είναι ίσως η φωνήτης μητέρας ή του πατέρα μας.
Ίσως είναι η έλλειψη φροντίδας από τους γονείς σου, η οποία σε οδήγησε στο συμπέρασμα ότι δεν είσαι αρκετή. Ίσως η μητέρα σου είχε κατάθλιψη και ήταν παρούσα αλλά στη πραγματικότητα απούσα, ίσως οι γονείς σου πάλευαν με όλα τα δικά τους προβλήματα και αδυνατούσαν να ακούσουν τις δικές σου ανάγκες, ίσως έκαναν παιδιά για να τους φροντίσουν εκείνα και όχι για να τα φροντίσουν αυτοί, ίσως να μην ήξεραν πώς να δώσουν αγάπη γιατί ποτέ δεν την έλαβαν. Ότι κι αν συνέβη, η φωνή αυτή είναι μια ψευδαίσθηση. Μια πεποίθηση που τη δημιούργησες όσο ήσουν παιδί, ευάλωτο, ανήμπορο, εξαρτημένο από τους γονείς, αναγκασμένο να προσαρμοστείς σε αυτό που συμβαίνει.
Πλέον όμως δεν είσαι τίποτα από αυτά. Η φωνή δεν είναι αληθινή. Δεν αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα.
Η απαραίτητη προυπόθεση, προκειμένου να κάνουμε το πρώτο βήμα προς την αλλαγή, είναι συνειδητοποίηση ότι για να αλλάξουμε τον εξωτερικό κόσμο μας, χρειάζεται να αλλάξουμε πρώτα τον εσωτερικό.
Πριν τη σκέψη ότι μπορείς να πετύχεις την αλλαγή, χρειάζεται να πιστέψεις ότι την αξίζεις. Αξίζεις να ζεις τη ζωή που ονειρεύεσαι και αξίζεις να νιώθεις πλήρης και γεμάτη.
Οι δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες, κάποιες φορές, φέρνουν στην επιφάνεια παλιά τραύματα. Μια δύσκολη συνθήκη μπορεί πιο εύκολα να ενεργοποιήσει τη φωνή του φόβου μας και εμείς μπορεί αν είμαστε περισσότερο ευάλωτοι στο να την υπακούσουμε. Παρατήρησε πότε ενεργοποιείται αυτή η φωνή. Παρατήρησε το συναίσθημα που σου δημιουργεί. Περιέγραψέ το. Σε ποιο σημείο του σώματός σου το νιώθεις; Πώς σε επηρεάζει μετέπειτα; Ποιες είναι οι άμυνές σου; Ποιοι είναι οι μηχανισμοί που χρησιμοποιείς για να σε προστατέψεις από εκείνη; Στη συνέχεια, πάρε την γενναία απόφαση να την αγνοήσεις και να ακούσεις τη φωνή των αναγκών σου. Εκείνη που σου λέει ότι αξίζεις, ότι είσαι αρκετή και σου υπαγορεύει τι χρειάζεσαι. Όποια κι αν είναι τα συναισθήματά σου, εμπιστεύσου τα. Άσε τον παιδικό φόβο στην άκρη και κάνε το βήμα. Εσύ ξέρεις.
Να είσαι καλά!
Σ.
Ιnstagram: sandy_koutsostamati
Twitter: S_Koutsostamati
Facebook page: Σάντυ Κουτσοσταμάτη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
