Παρακολουθώντας ανελλιπώς από το 2016 μέχρι και σήμερα τις διοργανώσεις των Oscars, η φετινή ψηφιακή τελετή απονομής ήταν προδιαγεγραμμένα ξενέρωτη. Όταν, από μία βραδιά που φημίζεται για τη λάμψη της, στερήσεις το κόκκινο χαλί, τη γεμάτη (και κυρίως μία) αίθουσα και την ανεμελιά της επαφής, όσο οικεία και "οικογενειακή" κι αν εξελιχθεί, πάλι θα λείπει η αυθεντικότητά της. Μέρος αυτής είναι άλλωστε και το "δήθεν" ύφος, τα παγωμένα χαμόγελα, αλλά και οι πομπώδεις ευχαριστήριοι λόγοι. Στα Oscars συνήθως από όλα έχει ο μπαχτσές, απλώς φέτος, τα πάντα υπερκάλυψε η ύπαρξη του φαβορί Nomadland. Άξιζε τον κόπο όμως ή Αμερικανική Ακαδημία βρήκε στο πρόσωπο της Ασιάτισσας Chloé Zhao την τέλεια ευκαιρία εξιλέωσης για τις συνεχόμενες δεκαετίες ρατσισμού και σεξισμού εν μέσω έξαρσης του Asian Hate στις Η.Π.Α;
Δες περισσότερα στο Esquire.com.gr