Είμαι 24 χρονών και σε λίγους μήνες θα σβήσω 25 κεριά στην τούρτα μου -ελπίζω να έχει γεύση red velvet γιατί αυτός ο αριθμός μού φέρνει μία πίκρα στο στόμα μου. Όσο περνούν τα χρόνια παρατηρώ, πως η γυναίκα αντιμετωπίζεται με έναν διαφορετικό τρόπο κάθε φορά που προσθέτει στην τούρτα της ένα κεράκι. Με αγχώνει. Πολλές, μάλιστα, λένε με πραγματικό πόνο και παράπονο την ηλικία τους, ενώ στρέφονται προς τα εμένα και κοιτούν τα 24 χρόνια σαν ένα απατηλό όνειρο. Τόσο η αντιμετώπιση των γυναικών σε κάθε δεκαετία τους όσο και τα standards, που μας έχουν θέσει, με έχουν κάνει να τρέμω τα κεράκια στην τούρτα μου -που άλλοτε ήταν από τα πιο χαρούμενα ιεροτελεστικά της ζωής μου.
Έτσι, κατέληξα να αναζητώ παντού -στα περιοδικά, τις διαφημίσεις, τα social media και τους δρόμους- τις γυναίκες που νιώθουν καλά με τον εαυτό τους, που νιώθουν ήρεμες και χαρούμενες με τα κεράκια στην τούρτα τους και πιο πολύ ψάχνω τις γυναίκες που δεν σταμάτησαν να νιώθουν ΓΥΝΑΙΚΕΣ με τα όλα τους! Τις χρειάζομαι και τις χρειαζόμαστε, γιατί είναι η απόδειξη πως δεν υπάρχει τίποτα άσχημα ή κακό στο να μεγαλώνεις.
Η ηλικιακή διάκριση, ωστόσο, το γνωστό ageism, έχει κλέψει τη λάμψη τους, τους έχει στερήσει την αυτοπεποίθηση τους, τη σαγήνη τους. Και όλα αυτά επειδή μετρούν παραπάνω γραμμές στο πρόσωπο τους από τα πολύ γέλιο, το κλάμα, τις δυσκολίες και τις χαρές που γαλούχησαν τους εαυτούς τους σήμερα. Η ηλιακή διάκριση θέλει να πιστεύουμε, πως ο μεγαλύτερος μας εχθρός είναι τα γηρατειά και ίσως έχει έρθει η στιγμή να καταρρίψουμε αυτό τον μύθο.
Τι μας λέει το Ageism;
Μέρα με τη μέρα οι γυναίκες μιλούν για τον ρατσισμό που δέχονται. Το ageism θέλει να τις κάνει αόρατες, να τις περιθωριοποιήσει, να τις εξαφανίσει επειδή μεγαλώνουν. Είναι συγκλονιστικές οι δηλώσεις τους. Συγκέντρωσα μερικές παρακάτω. Πρόκειται για δηλώσεις αγαπημένων δημόσιων προσώπων, που δεν φαντάστηκα ποτέ ότι βιώνουν έτσι την ωρίμανσή τους.
Ας ξεκινήσουμε με τη Sarah Jessica Parker, που επέστρεψε στη μικρή οθόνη με το νέο κεφάλαιο στο ''Sex and the City'', το ''Just like that''. Η ίδια σε συνέντευξη που είχε δώσει στη Vogue είχε αναρωτηθεί: ''Αισθάνομαι λες και ο κόσμος δεν θέλει να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας. Λες και τους αρέσει να πονάμε εξαιτίας αυτού που είμαστε σήμερα... Ξέρω την εικόνα μου. Δεν έχω επιλογή. Τι να κάνω; Να σταματήσω τον χρόνο; Να εξαφανιστώ;''.
Δεν είναι η μόνη. Το supermodel Paulina Porizkova, που με κάθε της φωτογραφία αποδεικνύει πως ''older is better'', είχε αναφέρει: ''Ένιωσα ότι περνάω στην κατηγορία των αόρατων γυναικών. Όταν περπατάς στο δρόμο σε νεότερη ηλικία, όλοι οι άντρες σκέφτονται αν θα κοιμόντουσαν μαζί σου. Όταν μεγαλώνεις απλά σε προσπερνούν. Και τότε σκέφτεσαι 'για μισό λεπτό, είμαι πολύ πιο ενδιαφέρουσα τώρα, απ’ ό,τι έχω υπάρξει ποτέ'. Κι εσύ δεν θες να με βλέπεις πια επειδή ξεπέρασα το όριο ηλικίας, που με κάνει εξωτερικά ελκυστική σε σένα".
Προτού βιαστείς να τονίσεις πως αυτό είναι πρόβλημα του Hollywood, να σε ενημερώσω, πως η ηλικιακή διάκριση είναι καλά εδραιωμένη και στην ελληνική κοινωνία. Οι γυναίκες -όπως και στο εξωτερικό- σπρώχνονται σε μία ακρούλα μετά από μία δεκαετία, για να μην φαίνονται, να μην τις βλέπουμε. Όλοι λυσσάνε για το νέο αίμα και αυτές περνούν στο σκοτάδι αφάνειας...
Η Ναταλία Γερμανού είχε αναφέρει στην εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου πως ''από μία ηλικία και μετά είπα ότι πρέπει να απελευθερωθώ από αυτό το πράγμα και πρέπει να λέω πόσων χρόνων είμαι για να νιώσω και εγώ ελεύθερη. Με το που το είπα ήταν σαν να τους είπα πως είμαι 108 και αντιμετωπίστε με σαν απολίθωμα του ζωολογικού κήπου... Η πιο συνηθισμένη κακία που θα μου γράψουνε στο Instagram είναι αυτή. Είναι το 'γριά' και το ''είσαι μεγάλη''.
Η Ελένη Ακρίτα στο Podcast της είχε τονίσει με τη σειρά της: ''Οι γυναίκες μετά από μία ηλικία νιώθουν πως τις απαξιώνουν επειδή έκαναν το έγκλημα να μεγαλώσουν. Δεν έκαναν τίποτα άλλο, απλά δεν είναι τόσο νέες και τόσο κουκλάρες όπως ήταν κάποτε. Αισθάνονται περίεργα, κάπως σαν συρρικνωμένες απέναντι σε μία κοινωνία που ναι, είναι εχθρική προς τις γυναίκες που είναι πάνω από τα 50 ή για τις γυναίκες που είναι πιο αφρατούλες, ή που γενικώς έχουν κάτι που δεν μπαίνει στην προκρούστεια λογική του τι θεωρείται τέλειο με τους κανόνες της ομορφιάς και της μόδας και τι όχι''.
Και η ηθοποιός Κατιάνα Μπαλανίκα καλεσμένη στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού είχε εκφράσει το παράπονο της για την περιθωριοποίηση της από την τηλεοπτική σφαίρα της υποκριτικής αναφέροντας πως ''πλέον δεν της γίνονται προτάσεις, δεν την παίρνουν στα σοβαρά, γιατί τις γυναίκες μετά από μία ηλικία τις έχουν...'' και δεν ολοκλήρωσε την φράση της, αλλά μπορούμε να τη συμπληρώσουμε εμείς: Τις έχουν ξεχασμένες!
Η γυναίκα στα 40, τα 50 και ούτω καθεξής είναι έξυπνη, πεπειραμένη, όμορφη και φυσικά σέξι
Όπως ανέφερα παραπάνω, καθημερινά αναζητώ παντού τις φιγούρες που διανύουν την 4η, 5η και 6η δεκαετία τους και με τις δυναμικές προσωπικότητες τους επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία. Τις βλέπω. Τις συναντάω συχνά. Τις χαίρομαι όσο τίποτα άλλο. Διαφημίζουν αρώματα και προϊόντα ομορφιάς, φοράνε μίνι και έντονα χρώματα, έχουν την πιο σαγηνευτική διάθεση, ρίχνουν ένα βλέμμα και πέφτουμε όλοι ξεροί, μιλούν και κρεμόμαστε από τα χείλη τους, περπατούν και τρέμουν τα πεζοδρόμια. Ερωτεύονται, διασκεδάζουν, απολαμβάνουν τη ζωή χωρίς τις ανασφάλειες, τα λόγια των κακόβουλων ανθρώπων που πνίγονται στα κόμπλεξ τους εκφράζοντας τις δικές τους ανασφάλειες σε σχόλια. Ξέρεις γιατί; Αυτές οι γυναίκες, οι κοριτσάρες -όπως τις αποκαλεί η Έλενα Ακρίτα- που ξέρουν πολύ καλά ποιες είναι, τι θέλουν και πως θα το πάρουν.
Η Βίκυ Καγιά σε πρόσφατη συνέντευξη της στο Madame Figaro έδωσε μία απάντηση που συνοψίζει ακριβώς αυτή τη διάθεση. Η ίδια όταν ρωτήθηκε για την ηλικιακή διάκριση ανέφερε πως φυσικά και υπάρχει, ωστόσο, εκείνη δεν δίνει σημασία, καθώς η νεανικότητα της προσωπικότητας της είναι κάτι που τον επισκιάζει. Η ίδια ανέφερε πως ''πολλές φορές ακούς να λένε ότι 'βάζεις κάτω και εικοσάρες'. Δεν τις βάζεις σε ηλικία κάτω, τις βάζεις ενεργειακά''.
Πρέπει να βλέπουμε τις βλέπουμε αυτές τις γυναίκες, διότι είναι η ζωντανή απόδειξη που γκρεμίζει το ageism: Δεν στερούνται τίποτα από τη δεκαετία των '20 και των '30. Είναι υπέροχες και το αποπνέουν. Δες την Sylvie Grateau της σειράς ''Emily in Paris'', δεν της λείπει τίποτα. Είναι δυναμική, ντύνεται όπως μία πραγματική fashionista, σαγηνεύει και ερωτεύεται, χορεύει και αποπλανεί, κάνει καριέρα και ξεκινάει νέα εγχειρήματα. Τις δικές της περιπέτειες στο Παρίσι θέλω να παρακολουθήσω! Γυναίκες όπως η Sylvie είναι αυτές, που με παίρνουν στην αγκαλιά τους δείχνοντας μου, πως είναι όμορφο να μεγαλώνεις και σε καμία περίπτωση δεν θα χάσω τη δική μου αξία επειδή προσθέτω κεράκια στην τούρτα του. Αντιθέτως τη μεγαλώνω.
Θα τελειώσω το κείμενο με τις δηλώσεις της Paulina Porizkova, η οποία σε μία παράγραφο τσακίζει την ηλιακή διάκριση: ''Όχι, δεν έχω πια την ευλυγισία της νιότης, αλλά έχω την απαλότητα της ωριμότητας. Τα μάτια μου μπορεί να μην ορίζονται το ίδιο ξεκάθαρα και να μην είναι το ίδιο ανοιχτά, αλλά βλέπουν πολύ περισσότερα. Τα χείλη μου μπορεί να μην είναι το ίδιο γεμάτα. Είναι όμως πολύ πιο διαθέσιμα να πουν την αλήθεια και να γελάσουν χωρίς περιορισμό. Τα μαλλιά μου δεν είναι πια καστανά. Αλλά οι ασημένιες λωρίδες προσθέτουν ενδιαφέρον και αντίθεση. Το δέρμα μου δεν αντανακλά πια το φως σαν γυαλισμένος καθρέφτης. Αντίθετα, το συγκεντρώνει και το βάζει μέσα στην καρδιά μου. Εκεί με ζεσταίνει και με κάνει να λάμπω". Με λίγα λόγια, αγάπησε και εκτίμησε τον εαυτό σου σε κάθε ηλικία, γιατί είναι υπέροχος -δεν έχεις ημερομηνία λήξης, είσαι σαν το κρασί όσο μεγαλώνεις τόσο καλύτερη γίνεσαι.