Φιλόξενο, άμεσο, κατανοητό, νόστιμο. Έχουν περάσει περίπου 3,5 χρόνια από την πρώτη στιγμή που το "Λοκάλι" συστήθηκε στο κοινό της Αθήνας -παραλαμβάνοντας τη χωροταξική σκυτάλη από το σημείο που κάποτε φιλοξενούσε το "Cine Ψυρρή"- αλλά η pub α λα γκρεκ που οραματίστηκαν και έκαναν πράξη οι Δημήτρης Κιάκος, Χριστίνα Μοάτσου, Κώστας Σκουλικαράκης και Ρένος Γραμμένος διατηρεί ατόφιες τις βασικότερες αρχές της. Μία επιπρόσθετη σε αυτές σχετίζεται με τη σοβαρή δουλειά εντός της μπάρας, που για ακόμη μία φορά έχει κάτι να πει.
Ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν γενικότερα στο "Λοκάλι" και στα ποτά του, είναι πως αυτά γίνονται αντιληπτά στον καθένα. Η δουλειά, οι παρασκευές και το μαγείρεμα στο εργαστήριο μπαίνουν στο ποτήρι κάθε φορά. Αλλά κυρίως, βγαίνουν στις γουλιές με τρόπο εξαιρετικά κατανοητό συγκριτικά με τα όσα έχουν προηγηθεί της παρασκευής τους. Είναι φαινομενικά απλά αλλά σε καμία των περιπτώσεων απλοϊκά.
Μία ματιά στη 'Retrospect 22-23'
"Η λογική μου ήταν πάντοτε να κάνουμε ποτά αληθινά, για τον κόσμο ρε παιδί μου. Δε διαφοροποιηθήκαμε και πάλι. Μου αρέσουν πολύ οι τεχνικές, το να προχωράς μπροστά πάντοτε αλλά είναι εξίσου σημαντικό να φτιάχνεις ποτά που εύκολα μπορεί να πιει ο άλλος. Υπάρχει τεχνική, σκέψη, πολλή δουλειά από πίσω. Όμως θέλουμε να βγαίνει το τελικό αποτέλεσμα τόσο κοντά στον χαρακτήρα του μαγαζιού όσο και στον κόσμο που μας επισκέπτεται. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου" μου λέει ο Δημήτρης Κιάκος, προτού μου εξηγήσει τη φιλοσοφία του 'Retrospect 22-23', του μενού που τρέχει αυτή την εποχή και φέρει τη σφραγίδα του ίδιου, του Ηλία Στεργιόπουλου, του Γιάννη Μηλιώτη και της υπόλοιπης ομάδας του μπαρ.
Δείτε περισσότερα στο athinorama.gr