Ο κινηματογράφος βρίθει από τις εμμονές των σκηνοθετών και κυρίως των λεγόμενων "δημιουργών", εν αντιθέσει με άλλους επαγγελματίες του χώρου που όσο ικανοί και αν είναι αφήνουν στο σπίτι τα δικά τους "κολλήματα" και όλα αυτά που μπορεί να τους χαρακτηρίσουν.
Πολλές φορές πίσω απ' αυτές τις εμμονές κρύβονται φοβίες, φετίχ, κατάλοιπα της παιδικής ηλικίας, στερεότυπα, προλήψεις, ακόμη και ο εθισμός στα ποτά, τα τσιγάρα και τα ξενύχτια. Ιδέες που έχουν καρφωθεί στο μυαλό των σκηνοθετών και περνούν στη μεγάλη οθόνη συνειδητά ή και ασυνείδητα και λειτουργούν καθοριστικά στο έργο τους. Βεβαίως, υπάρχουν και οι καλλιτεχνικές εμμονές, που κάνουν τους σκηνοθέτες αντιληπτούς στον μυημένο θεατή, ακόμη και από τα πρώτα πλάνα. Ας θυμηθούμε, λοιπόν, ορισμένους από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του κινηματογράφου, που οι εμμονές τους πολλές φορές καθόρισαν, εκτός από τον χαρακτήρα τους και το έργο τους, το οποίο επηρέασαν καταλυτικά.
Οι ξανθιές και οι ένστολοι
Λογικό, το αφιέρωμα αυτό να ξεκινήσει με τον Alfred Hitchcock (1899 - 1980), τον φημισμένο "μετρ" της αγωνίας, έναν ιδιοφυή σκηνοθέτη που παρέδωσε κατά βάση σπουδαία θρίλερ και ορισμένες από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, όπως "Δεσμώτης του Ιλίγγου", "Σιωπηλός Μάρτυς", "Υπόθεση Νοτόριους", "Ψυχώ".
Ο Hitchcock ήταν γνωστός για την εμμονή του με τις ξανθές - και ψυχρές - πρωταγωνίστριες στις ταινίες του, που για κάποιους ήταν μία επιλογή "κατασκευασμένη", προκειμένου να προωθήσει καλύτερα το έργο του. Για πολλούς, όμως, ήταν ένα φροϋδικό σύμπλεγμα, ένα φετίχ, ένα ανομολόγητο ερωτικό πάθος. Ο ίδιος είχε πει στην περίφημη συνέντευξή του στον François Truffaut για το θέμα αυτό: "Προτιμώ ηρωίδες με "υπόγεια" σεξουαλικότητα. Ραφιναρισμένες ξανθιές, πραγματικές κυρίες που μπορούν να μεταμορφωθούν σε πόρνες στην κρεβατοκάμαρα". Την εξήγηση του αυτή ήρθε και διέλυσε η περίπτωση της Tippi Hedren όταν τον κατήγγειλε για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, στα γυρίσματα της θαυμάσιας ταινίας "Τα Πουλιά" το 1964 και είχε αποχωρήσει από τα πλατό ουρλιάζοντας, μπροστά σε όλο το συνεργείο, "χοντρό γουρούνι". Μάλιστα, η Hedren, μητέρα της Melanie Griffith, αργότερα θα τον κατηγορήσει ότι είναι ο βασικός υπαίτιος των εμποδίων που μπήκαν στην καριέρα της στη συνέχεια.
Ο Hitchcock, όμως, είχε και άλλες φοβίες που πέρασαν στη μεγάλη οθόνη, με βασικότερη αυτή των αστυνομικών, κάτι που οφείλεται σε μια παιδική ιστορία: όταν ο πατέρας του, θέλοντας να τον τιμωρήσει, τον άφησε στα κρατητήρια ενός αστυνομικού τμήματος για πολλές ώρες, όπως είχε εξομολογηθεί. Επίσης, φοβόταν τους αγνώστους, τα πλήθη και τα ύψη. Ειδικά το τελευταίο, το αξιοποίησε στον απόλυτο βαθμό στον "Δεσμώτη του Ιλίγγου" καθώς ο ήρωάς του πάσχει από υψοφοβία και την ιδιοφυή εναρκτήρια σκηνή.
Το αγύριστο κεφάλι
Στον αντίποδα βρίσκεται ένας άλλος μεγάλος, πραγματικός θρύλος του αμερικανικού σινεμά, ο John Ford (1894-1973), ο ρέκορντμαν των Όσκαρ σκηνοθεσίας, που είχε τις δικές του εμμονές. Ο δημιουργός των ταινιών "Αιχμάλωτη της Ερήμου", "Τα Σταφύλια της Οργής", "Αγαπημένη μου Κλημεντίνη", "Πόσο Πράσινη Ήταν η Κοιλάδα Μου", "Η Ταχυδρομική Άμαξα" και αυτός που έβγαλε από τη μετριότητα και έκανε σταρ τον John Wayne, ήταν ένα αγύριστο κεφάλι, ιρλανδικής καταγωγής, παθιασμένος με το ποτό και το τσιγάρο, που θα έπαιζε μπουνιές για τις αρχές του. Γκρινιάρης, ιδιότροπος, που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του όσον αφορά το καλλιτεχνικό του έργο, ήταν ικανός να διώξει άμεσα οποιονδήποτε βωμολοχούσε στα γυρίσματα και ειδικά μπροστά σε γυναίκα. Επίσης, είχε εμμονή με τους παραδόπιστους, την υποκρισία και γινόταν θηρίο με τους τραπεζίτες. Χαρακτηριστικό αυτής της εμμονής του είναι ο μόνος αρνητικός ρόλος του τραπεζίτη στην περίφημη "Ταχυδρομική Άμαξα". Με τους τραπεζίτες και τη θεοποίηση του χρήματος είχε εμμονή και ο σπουδαίος Frank Capra ("Μια Υπέροχη Ζωή", "Δεν θα τα Πάρεις Μαζί σου").
Διαβάστε περισσότερα στο womantoc.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
