Ο Νοτιοαφρικανός εικαστικός και σκηνοθέτης Ουίλιαμ Κέντριτζ επέστρεψε στην Αθήνα με μία παλιά του παράσταση, τριακονταετίας μάλιστα, και μας υπενθύμισε πως το πολιτικό θέατρο δεν χρειάζεται να κάνει εκπτώσεις στη θεατρική του φύση. Γεννημένος στο Γιοχάνεσμπουργκ από γονείς νομικούς με ενεργητική δράση κατά του απαρτχάιντ, ο Κέντριτζ καθορίστηκε ως καλλιτέχνης από αυτή την πραγματικότητα.
Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, αλλά τελικά στράφηκε προς τις τέχνες. αρχικά θέλησε να γίνει ηθοποιός, φοίτησε μάλιστα στην περίφημη σχολή του Ζαν Λεκόκ στο Παρίσι, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσει πως "θα γινόμουν ένας κακός ηθοποιός". Έτσι, ανέπτυξε ένα υβριδικό, προσωπικό ιδίωμα, το οποίο χρησιμοποιεί το θέατρο και την περφόρμανς, τα εικαστικά, το animation, τον κινηματογράφο.
Η πολιτική του σκέψη, η πολιτική του υπόσταση, διατρέχει το έργο του -είτε πρόκειται για παραστάσεις, χαρακτικά ή ταινίες κινουμένων σχεδίων- χωρίς να το περιορίζει. Το διαπιστώσαμε (και) στην παράσταση "Ο Φάουστ στην Αφρική!", που παίχτηκε για τρεις βραδιές στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, παράσταση του 1995, που δημιουργήθηκε την περίοδο αμέσως μετά τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές στη Νότια Αφρική.
Ο Κέντριτζ ξαναέγραψε τον μεσαιωνικό μύθο και το έργο του Γκαίτε και τον μετέφερε στην Αφρική. Εδώ, ο γέρος επιστήμονας, στη συμφωνία του με το διάβολο, βρίσκει την αιώνια νεότητα στο ταξίδι/σαφάρι που πραγματοποιεί στην παρθένα αφρικανική γη - με την παράσταση να καταθέτει ένα αιχμηρό σχόλιο για την αποικιοκρατία και την καταστροφική επέλαση του δυτικού ιμπεριαλισμού.
Διαβάστε περισσότερα στο athinorama.gr