@ Athinorama
Προτού ειπωθεί οτιδήποτε για την περιβόητη ταινία "Ρέκβιεμ για Ένα Όνειρο", είναι χρήσιμο να θυμηθούμε σε τι κλίμα είχε κάνει πρεμιέρα πριν από 25 χρόνια.
Ο τότε ακόμα ανερχόμενος σκηνοθέτης Darren Aronofsky, είχε συστηθεί με κρότο στο κινηματογραφικό προσκήνιο χάρη στο παραληρηματικά εκθαμβωτικό "π" ή "Pi" (1998) αν προτιμάτε. Ένα χαμηλού προϋπολογισμού πλην χειμαρρώδους ορμής ντεμπούτο, το οποίο περιστρέφεται γύρω από ένα μαθηματικό ο οποίος πιστεύει πως μπορεί να βρει τη δομή και το νόημα του κόσμου μέσα από εξισώσεις, ενώ παράλληλα εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο στη δίνη της παράνοιας που τον κατακλύζει.
Το εντυπωσιακά στιλιζαρισμένο "π", αν και δεν πρωτοτυπεί σε επίπεδο σχολίου, συντονίστηκε με το νιχιλιστικό πνεύμα των ‘90s. Απέναντι στην επίπλαστη ευφορία που πρόσφερε ο ανέφελος καταναλωτισμός του δυτικού πολιτισμού, υπήρχαν οι αφηγήσεις οι οποίες εμβάθυναν στη ματαιότητα, τον κυνισμό και την ανθρωποφαγία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
Γιατί η ταινία Ρέκβιεμ για Ένα Όνειρο είναι μία από τις χειρότερες του 21ου αιώνα
Πιο συγκεκριμένα, ενδιαφέρονταν περισσότερο στο πώς αυτό το αντιφατικό πλαίσιο κατέληγε να ευνουχίζει νεαρούς παραγωγικούς άντρες οι οποίοι αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες και τους ρυθμούς του, προτού επιστρέψουν εντός του… πιο άνδρες από ποτέ (ανάλογα την περίπτωση). Στο εν λόγω μήκος κύματος κινούνται, επίσης, δημοφιλή δείγματα όπως το "Fight Club" (David Fincher, 1999), το "American Psycho" (Mary Harron, 2000) και φυσικά οι δουλειές του Danny Boyle ("Trainspotting" - 1996, "Παραλία" - 2000).
Έτσι, λοιπόν, ο Aronofsky που τύχαινε κιόλας μακροχρόνιος θαυμαστής των βιβλίων του Hubert Selby Jr., θεώρησε σωστά πως η κατάλληλη στιγμή για να διασκευαστεί το μυθιστόρημα που έγραψε το 1978 είχε φτάσει. Διότι το "Ρέκβιεμ" όχι μόνο ανταποκρινόταν στο zeitgeist όπως περιγράφηκε παραπάνω, αλλά ακόμη έθιγε γλαφυρά την κουλτούρα των ναρκωτικών, η οποία πλέον αφορούσε πολλαπλές κοινωνικές ομάδες, όχι μόνο αυτές που παραδοσιακά (μικροαστικά) αντιμετωπίζονταν ως περιθώριο. Καθώς, συν τοις άλλοις, στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ‘90 σημειώθηκε η πρώτη κατακόρυφη άνοδος στη χρήση οπιοειδών που πήρε στοιχεία επιδημίας, με την ανοχή των αρχών στον τρόπο παρασκευής και πώλησης των ουσιών από τις μεγάλες φαρμακευτικές βιομηχανίες να παίζει καθοριστικό ρόλο στη διάχυση του φαινομένου.
Επομένως, ένα χολιγουντιανό ψυχολογικό δράμα που αναδεικνύει ακριβώς αυτούς τους ηθικούς - πολιτικούς προβληματισμούς, ήταν εύλογο να αφορά το ευρύ κοινό. Και από το πρώτο λεπτό του, το "Ρέκβιεμ" φροντίζει, χωρίς καμία διακριτικότητα, να ερεθίζει κάθε πιθανό φόβο, ανησυχία, μα κυρίως προκατάληψη γύρω από τα ναρκωτικά και τη σχέση των ανθρώπων με αυτά.
Σύμφωνα με την κινηματογραφική λογική της ταινίας ό,τι υπάρχει στο γνωστό σύμπαν ισούται αυτομάτως με εθισμό: η τηλεόραση, το φαγητό, το σεξ, οι ουσίες, ο αέρας, η θάλασσα, τα δέντρα.
Γύρω από τον παραπάνω κυκεώνα προσπαθούν να επιβιώσουν, από τη μία, μια μεσήλικη γυναίκα (Ellen Bernstein) που καταναλώνει εμμονικά τηλεμάρκετινγκ και γλυκά, από την άλλη ο γιος της (Jared Leto), η σύντροφός του (Jennifer Connelly) και ο κολλητός τους (Marlon Wayans), οι οποίοι όντας εθισμένοι αναζητούν καθημερινά την επόμενη δόση τους.
Παραδόξως, στη συνέχεια, η δραματουργία ρίχνεται με την ίδια βουλιμία στο να αποδώσει, χρησιμοποιώντας γενναιόδωρες δόσεις υπερβολής, το πόσο βαθιά μέσα στο βούρκο τους μπορούν να μπουν αυτοί οι χαρακτήρες ώσπου να βρουν πάτο.
Διαβάστε περισσότερα στο esquire.com.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
