Το Wimbledon δεν είναι απλώς μία διοργάνωση για το τένις. Πάνω απ’ όλα, είναι παράδοση. Από τότε που πραγματοποιήθηκε το πρώτο τουρνουά, πίσω στο μακρινό 1877, η ατμόσφαιρα στο Church Road έχει αλλάξει ελάχιστα. Για όσους μπαίνουν στο γήπεδο, το λευκό δεν είναι αισθητική επιλογή, αλλά ένας απαράβατος κανόνας, μια μορφή σεβασμού προς μια ιστορία που παραμένει αμετάβλητη σχεδόν ενάμιση αιώνα.
Αλλά γιατί λευκή ενδυμασία; Η απάντηση είναι πιο απλή και πρακτική απ’ όσο φαντάζεσαι. Στη βικτωριανή Αγγλία, όπου γεννήθηκε το σύγχρονο τένις, η επιλογή του χρώματος των ρούχων δεν είχε να κάνει με κομψότητα ή στυλ, αλλά με ευπρέπεια. Ο στόχος ήταν να αποφεύγονται πάση θυσία οι ορατοί λεκέδες από ιδρώτα: το λευκό, πράγματι, ήταν το χρώμα που έκρυβε καλύτερα την υγρασία στο ύφασμα. Γι’ αυτό και οι πρώτοι παίκτες που αγωνίστηκαν στα αγγλικά γήπεδα άρχισαν να προτιμούν αυτή την απόχρωση, που γρήγορα έγινε συνώνυμη με την καθαρότητα και τη συγκράτηση.
Οι ενδυματολογικοί κανόνες στο Wimbledon
Από το 1963, ωστόσο, αυτό το έθιμο έγινε επίσημος κανονισμός, γραμμένος με μαύρα γράμματα—ή μάλλον, λευκά—στους επίσημους κανονισμούς του Wimbledon. Σήμερα, ο ενδυματολογικός κώδικας έχει φτάσει σε επίπεδα απόλυτης αυστηρότητας: δεν επιτρέπονται εξαιρέσεις για άλλα χρώματα, εκτός από μικρές λεπτομέρειες που δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 10 χιλιοστά σε πάχος. Ακόμα και τα παπούτσια πρέπει να είναι τελείως λευκά, το ίδιο και οι σόλες τους. Ένα περιστατικό συνέβη το 2013 και έχει μείνει στην ιστορία, κατά το οποίο ακόμα και ο Roger Federer αναγκάστηκε να αλλάξει τα παπούτσια του επειδή είχαν πορτοκαλί σόλες. Και δεν ήταν ο μόνος: η Venus Williams έπρεπε να αλλάξει εσώρουχο επειδή κάποιες ροζ λεπτομέρειες θεωρήθηκαν ακατάλληλες. Το 2017, ο διαιτητής ζήτησε ακόμη και την αντικατάσταση μιας μπλε κορδέλας επειδή συγκρουόταν με την αισθητική αυστηρότητα του τουρνουά.
Διαβάστε περισσότερα στο esquire.com.gr