Όταν ακούς τη δήλωση "μια γυναίκα πρέπει να κάνει παιδί, αλλιώς είναι μισή" μπορεί να συμφωνήσεις ή μπορεί να διαφωνήσεις. Μπορεί να προσβληθείς ή μπορεί να πεισμώσεις. Μπορεί έως και να δικαιωθείς εάν έχεις τις ίδιες απόψεις σε μια εποχή που η μητρότητα δικαιωματικά είναι επιλογή και όχι αυτοσκοπός.
Η Νένα Μεντή πρόσφατα έκανε αυτή τη δήλωση μιλώντας για τη δική της εμπειρία. "Εγώ δεν είχα παιδί όταν έχασα τον πρώτο μου άντρα. Δεν είναι από τον πρώτο μου άντρα το παιδί. Ήμουν νέα, ήθελα να γκομενίσω, αυτά μπορεί να ήταν στο μυαλό μου. Κι όμως στο βάθος του τούνελ ήταν ένα παιδί. Γιατί η γυναίκα πρέπει να κάνει ένα παιδί. Είναι μισή εάν δεν κάνει. Γιατί το λέω αυτό; Άσε τον άντρα, έχει διαφορετική ψυχοσύνθεση. Η γυναίκα έχει γεννηθεί για να είναι και μάνα. Να φέρει στη ζωή έναν άνθρωπο".
Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι οι γυναίκες έχουμε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά- αρχικά τα βιολογικά- αλλά και τα ψυχικά ώστε να μπορέσουμε να φέρουμε στον κόσμο ένα παιδί. Να το φροντίσουμε, να το αγαπήσουμε απόλυτα, να το μεγαλώσουμε. Όχι, όμως, όλες οι γυναίκες.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι- όλες οι γυναίκες- ιδανικοί για γονείς. Κι ίσως να επιλέγουν να μην γίνουν για αυτό τον λόγο. Δεν έχουν όλοι να προσφέρουν αγάπη, χρόνο, φροντίδα.
Δεν θέλουν όλες οι γυναίκες να κάνουν παιδί. Και δεν νιώθουν μισές. Νιώθουν ολοκληρωμένες προσφέροντας διαφορετικά.