Η Μαρία Κίτσου μίλησε για το body shaming που βίωσε | Ως πότε θα σχολιάζουμε τα κιλά του κόσμου;

Μία αλλαγή στη ζυγαριά της Μαρίας Κίτσου φαίνεται πως εξόργησε τον κόσμο. Γιατί;

@marika.kitsou.official

Η πρόσφατη εξομολόγηση της Μαρίας Κίτσου στον Γρηγόρη Αρναούτογλου δεν ήταν απλώς μια συνέντευξη. Ήταν μια κραυγή ενάντια σε μια κοινωνία που εξακολουθεί να θεωρεί το σώμα των άλλων, και ειδικά των γυναικών, δημόσιο αγαθό, έτοιμο προς σχολιασμό, κριτική και, τελικά, ανθρωποφαγία. Η ηθοποιός, μιλώντας για τα θέματα υγείας που την οδήγησαν σε αύξηση βάρους, αποκάλυψε το σκληρό πρόσωπο των social media και του δημόσιου λόγου. Και η ερώτηση παραμένει.

Πόσο βαθιά έχουμε βυθιστεί στην κακία, ώστε να σχολιάζουμε τα κιλά ενός ανθρώπου, αγνοώντας πλήρως την ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτά;

Η τυφλή κακία πίσω από τα πληκτρολόγια

Η Μαρία Κίτσου, μια καλλιτέχνιδα που αγαπήθηκε για το ταλέντο και την ευαισθησία της, βρέθηκε αντιμέτωπη με τρομακτικά μηνύματα και προσβλητικά σχόλια επειδή το σώμα της, λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας, δεν υπάκουε πλέον στα στερεότυπα ή στην εικόνα που είχαν συνηθίσει οι θεατές. Όπως εξήγησε η ίδια: "Αντιμετώπισα ένα θέμα με τα κιλά μου λόγω υγείας, αλλά δυστυχώς έπεσε μια ανθρωποφαγία πάνω μου… Είναι τρομερό, πώς το κάνουν σε έναν άνθρωπο αυτό. Απορώ πώς μπορούν και το κάνουν".

Αυτή η "ανθρωποφαγία" δεν είναι απλώς έλλειψη ευγένειας. Είναι μια συστημική βία. Είναι η θρασύδειλη εκτόνωση κακίας από "κρυμμένους πίσω από τα πληκτρολόγια", οι οποίοι αισθάνονται το δικαίωμα να μιλούν "τόσο σκληρά, τόσο προσβλητικά, χωρίς ευαισθησία" για τα κιλά κάποιου, χωρίς να γνωρίζουν τη μάχη που δίνει.

Εδώ, η ιστορία της Κίτσου γίνεται καθολική. Το πρόβλημα δεν είναι η αύξηση του βάρους της. Το πρόβλημα είναι η εμμονή μιας ολόκληρης κοινωνίας με τη ζυγαριά και η απουσία κάθε ίχνους ενσυναίσθησης. Γιατί, όταν η υγεία τίθεται σε κίνδυνο, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται κανείς είναι το δημόσιο body shaming.

Το δικαίωμα στη σιωπή και η υποχρεωτική εξήγηση

Αυτό που αναδεικνύει το περιστατικό της Μαρίας Κίτσου είναι το αναγκαστικό δικαίωμα στην προσωπική ερμηνεία. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να εξηγήσει γιατί αδυνάτισε, πάχυνε ή προχώρησε σε οποιαδήποτε αλλαγή στην εμφάνισή του. Ούτε ένα δημόσιο πρόσωπο δεν οφείλει να αποκαλύψει λεπτομέρειες για την υγεία ή την ψυχολογία του. Ωστόσο, η δημόσια κριτική και η μανιώδης επιθυμία του κοινού να "ξέρει" και να "κρίνει" αναγκάζει τους ανθρώπους να εκτίθενται, να δικαιολογούν τις σωματικές τους μεταβολές και να κάνουν δημόσια δήλωση για τα προσωπικά τους θέματα υγείας, απλώς και μόνο για να σταματήσει η κακοήθεια και ο διαρκής σχολιασμός. Αυτή η πίεση συνιστά την πιο ύπουλη μορφή παραβίασης της ιδιωτικότητας.

Η ηθοποιός αποκάλυψε μάλιστα ότι η μάχη της ήταν τόσο δύσκολη που την οδήγησε στο νοσοκομείο για 20 ημέρες. Η δήλωσή της "ήταν πολύ σκληρό, αλλά μπορεί να γίνει και πολύ διαφωτιστικό εξίσου και να πεις ότι 'όχι δεν μπορώ άλλο'" δείχνει το μέγεθος του αγώνα που έδωσε.

Την ίδια στιγμή που εκείνη πολεμούσε για την υγεία της, κάποιοι άλλοι τη σχολίαζαν επειδή το σώμα της δεν ανταποκρινόταν στις αισθητικές τους προσδοκίες.

Ευτυχώς, η Μαρία Κίτσου διάλεξε να βγει από αυτή την εμπειρία με ένα μήνυμα ελπίδας και μεταμόρφωσης. "Θέλω να δώσω το μήνυμα ότι όσο άσχημα κι αν περνάμε, μπορούμε, δεν είναι πάντα στο χέρι μας αποκλειστικά, αλλά με βοήθεια να μεταμορφώσουμε τη ζωή μας, τον εαυτό μας και να γίνουμε αυτό που θέλουμε. Υπάρχει μία αισιοδοξία σε όλο αυτό".

Το περιστατικό της Μαρίας Κίτσου μπορεί να γίνει ένα σημαντικο μάθημα για όλους μας. Μας υπενθυμίζει ότι το σώμα ενός ανθρώπου, είτε είναι δημόσιο πρόσωπο είτε όχι, δεν μας ανήκει. Δεν έχουμε το δικαίωμα να το σχολιάζουμε, να το κρίνουμε ή να το συνδέουμε με την αξία ή το ταλέντο του. Ποτέ δεν ξέρουμε τι βρίσκεται πίσω από μια αλλαγή βάρους: μπορεί να είναι ένα πρόβλημα υγείας, μια φαρμακευτική αγωγή, μια δύσκολη φάση ζωής, ακόμη και μια ψυχική μάχη. Ή ακόμα και επιλογή.

Ως δημοσιογράφοι, ως κοινό, και ως άνθρωποι, οφείλουμε να υιοθετήσουμε μια νέα, ριζικά διαφορετική στάση. Η μόνη αποδεκτή αντίδραση απέναντι στις σωματικές αλλαγές των άλλων είναι η σιωπή και η ενσυναίσθηση.

Και εν τέλει, ας σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τη ζυγαριά των άλλων και ας επικεντρωθούμε στο ταλέντο, τον χαρακτήρα και το μήνυμα ελπίδας που μας μεταφέρει.