Μπορεί ο φόβος να επηρεάσει σε δραματικό βαθμό της ζωή μας; Μπορεί μια φαινομενικά απλή αλλαγή στην εμφάνιση να πυροδοτήσει άγχη και ανησυχίες που υπό κατάσταση ηρεμίας δεν θα είχαμε; Μπορούν λίγες τρίχες να αλλάξουν την ψυχολογία μας; Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι θετική και όταν στη συζήτηση μπαίνει και ο όρος ασθένεια, τότε τα πράγματα αρχίζουν να είναι πιο περίπλοκα. Σε μια κοινωνία που συνεχίζει να κρίνει, ψάχνει αφορμές να σχολιάσει αν ο τάδε φορά ή όχι περούκα και δεν δίνει δικαίωμα για ό,τιδήποτε διαφορετικό που θα τη "βγάλει από τη βολή της", τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Τότε όμως, είναι η στιγμή που πρέπει να γίνει η υπέρβαση, ο άνθρωπος να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του και να μιλήσει όποτε και αν πραγματικά το θέλει για όσα τον φοβίζουν. Και το παράδειγμα της κλινικής ψυχολόγου και ψυχοθεραπεύτριας Άννας Κανδαράκη έρχεται να μάς υπενθυμίσει ακριβώς αυτό, πως η στιγμή που θα μιλήσεις για τους φόβους σου, η στιγμή που θα "πετάξεις την περούκα" είναι αυτή η στιγμή της λύτρωσης.
Η Άννα Κανδαράκη πέρασε μια δύσκολη δοκιμασία, παλεύοντας για δεύτερη φορά με ένα είδος καρκίνου στο αίμα. Η ίδια βγήκε νικήτρια, αντιμετώπισε με θάρρος το πρόβλημα υγείας και επέστρεψε στην καθημερινότητά της. Και τότε βρήκε τη δύναμη να μιλήσει -με ελάχιστες λεπτομέρειες- για τη δύσκολη μάχη που έδωσε. Και να δώσει θάρρος σε όσους αντιμετωπίζουν μια αντίστοιχη κατάσταση και σε όσους ζουν μια τέτοια κατάσταση με κάποιο δικό τους πρόσωπο.
Όσο πάλευε με την ασθένεια, η περούκα λειτούργησε για εκείνη ως μια ομπρέλα προστασίας από τις αδιάκριτες και δύσκολες ερωτήσεις των φίλων, των συναδέλφων και των γύρω της. Ήταν για εκείνη ένα δάνειο αυτοπεποίθησης και διεκδίκησης της κανονικότητας. Κάτι σαν ένας μανδύας που κρατούσε καλά κρυμμένο το μυστικό της. Κατά τα ψέματα για ανθρώπους που ζουν με καρκίνο, με αυτοάνοσα, με κληρονομικές ή επίκτητες παθήσεις, η περούκα δεν είναι αξεσουάρ, αλλά όπλο επιβίωσης. Και μπορεί να φαίνεται λίγο να μιλάς για τρίχες, όταν ένας οργανισμός μπορεί να υποβάλλεται σε δύσκολες θεραπείες για να αντιμετωπίσει την ασθένειά του, η ψυχολογία όμως σε τέτοιες περιπτώσεις μοιάζει να παίζει καθοριστικό ρόλο.
Το λάθος άλλωστε, δεν είναι να κρύβει κάποιος με μια περούκα την αλλαγή στην εμφάνισή του, αλλά να αναγκάζεται να το κάνει γιατί ο κόσμος αρέσκεται στο να σχολιάσει χωρίς να σκεφτεί και δεν έχει αποκτήσει ακόμη την απαραίτητη ενσυναίσθηση για να δώσει χώρο και χρόνο στους ανθρώπους.
Διαβάστε Επίσης
Όταν η θεραπεία της Άννας Κανδαράκη ολοκληρώθηκε, ο κίνδυνος απομακρύνθηκε και ο φόβος παραμερίστηκε, η περούκα έπαψε να είναι πια σύμμαχός της και ήταν για εκείνη ένα εμπόδιο που ήθελε να απομακρύνει από τη ζωή της. Ίσως γιατί της θύμιζε όλη αυτή τη δύσκολη μάχη, ίσως γιατί ένιωθε πια ελεύθερη και ήθελε να μοιραστεί - με μετριοπάθεια πάντα- τη νίκη της απέναντι στον εχθρό. Ένας δύσκολος κύκλος έκλεισε, ένας φόβος ξεπεράστηκε και η απελευθέρωση ήρθε.
Η στιγμή που η Άννα Κανδαράκη "πέταξε την περούκα" είχε έναν διαφορετικό συμβολισμό για την ίδια και τους ανθρώπους γύρω της. Φώναζε ότι είναι ακόμη εδώ δυνατή, αληθινή, δεν φοβάται πια να μιλήσει για όσα όλοι φοβόμαστε και να δώσει θάρρος σε όσους φοβούνται ακόμη και να ξεστομίσουν τη λέξη "καρκίνος".
Και ταυτόχρονα μάς έδωσε και ένα μάθημα, πως δεν χρειάζεται να αναζητούμε μια "ιντριγκαδόρικη" ιστορία πίσω από καθετί, γιατί το "αθώο" κουτσομπολιό για κάποιους, μπορεί να κρύβει μεγάλο πόνο για άλλους. Μια καλή κουβέντα, ένα φιλικό νεύμα ή ακόμη και η σιωπή είναι ίσως καλύτερα από οποιαδήποτε βαρύγδουπη φράση απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις όπου ο σεβασμός πρέπει να διέπει την κάθε σχέση με τους ανθρώπους στο κοντινό, αλλά και το ευρύτερο περιβάλλον που κινούμαστε.
Διαβάστε Επίσης
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
