Υπήρξαν Χριστούγεννα που δεν μετριούνταν με likes, λίστες δώρων ή βιαστικές στιγμές, αλλά με μυρωδιές, ήχους και συναισθήματα. Χριστούγεννα vintage, γεμάτα απλότητα και αληθινή χαρά. Οι συντάκτριες του Missbloom και του The Mamagers ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο και θυμούνται τις πιο όμορφες παιδικές τους στιγμές: τα στολισμένα σαλόνια με τα γυάλινα στολίδια, τα χειροποίητα γλυκά της μαμάς που έκαναν το σπίτι να μυρίζει βούτυρο και κανέλα από τους αχνιστούς κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, τις iconic γιορτινές εμφανίσεις με την προσωπική σφραγίδα της μαμάς, τις οικογενειακές αγκαλιές και τη μαγεία που γεννιόταν από τα πιο απλά πράγματα.
Μια συλλογή αναμνήσεων που μας θυμίζει ότι τα Χριστούγεννα ήταν — και παραμένουν — μια υπόθεση καρδιάς.
Τα φετινά λοιπόν, Χριστούγεννα η ομάδα του Missbloom και του The Mamagers με απόλυτα νοσταλγική διάθεση θυμούνται όλες τις όμορφες παιδικές χριστουγεννιάτικες στιγμές που γεμίζουν με αγάπη την καρδιά και μοιράζονται τις πιο fun γιορτινές φωτογραφίες της παιδικής τους ηλικίας.
Η ερώτηση μία και απλή: Τι θυμάστε από τα παιδικά σας Χριστούγεννα...
Γωγώ Φούντα
"Λοιπόν η πιο δυνατή μου ανάμνηση από τα Χριστούγεννα είναι ένα καταπληκτικό συνολάκι λεοπάρ με ασορτί καπέλο που είχα φορέσει σε κάποιο Ρεβεγιόν και είχα ανακηρυχθεί με διαφορά η πιο καλοντυμένη. Πρέπει να ήμουν γύρω στα 8.
Επίσης θυμάμαι μια παραμονή Πρωτοχρονιάς που μου είπαν ότι ο Άγιος Βασίλης δεν φέρνει δώρα στα παιδιά που τρώνε πιπίλα οπότε και αναγκάστηκα να αποχωριστώ τη μεγάλη μου αγάπη. Δεν μπορούσα να το ρισκάρω.
Η φωτογραφία με τα χιόνια δεν είναι χριστουγεννιάτικη αλλά είναι χειμωνιάτικη. Είχα και μία πιο εορταστική ντυμένη αγγελάκι αλλά μου είπαν ότι το βλέμμα μου είναι διαβολικό οπότε επέλεξα τα χιόνια. Χρόνια Πολλά!".
Γωγώ Φούντα, αρχισυντάκτρια Μissbloom.gr
Δήμητρα Βγενοπούλου
"Τα πρώτα μου Χριστούγεννα τα γιόρτασα ως βρέφος 2 ημερών. Προφανώς δεν έχω καμία ανάμνηση - έχει όμως η μαμά μου, που τα πέρασε στο μαιευτήριο, και μου αρέσει να σκέφτομαι ότι πήρε το καλύτερο δώρο της ζωής της εκείνες τις γιορτές. (Μερικά χρόνια αργότερα θα έπαιρνε ένα ακόμα, τον αδελφό μου, που επίσης γεννήθηκε κοντά στα Χριστούγεννα).
Οι δικές μου μνήμες ξεκινάνε πολύ αργότερα κι έχουν στο πλάνο εμένα και εκείνον: μικρά παιδιά, με τις πιτζάμες μας, κάτω από τις κουβέρτες να βλέπουμε κινούμενα σχέδια και χριστουγεννιάτικες ταινίες, με το δέντρο στολισμένο στο βάθος, και να περιμένουμε τους γονείς μας να γυρίσουν από τη δουλειά - εκείνες τις μέρες είχαν πάντα πολλή δουλειά. Όχι δεν ήμασταν μόνοι μας, κάποιος μας πρόσεχε, αλλά παρακολουθούσαμε ατελείωτα παιδικές σειρές μέσα στη θαλπωρή του σπιτιού. Επίσης, τα συναισθήματα του να γυρίζουν οι γονείς σου στο σπίτι και να ξέρεις ότι θα τους έχεις στη διάθεσή σου όλη μέρα τις αργίες των Χριστουγέννων, είναι νομίζω ασυναγώνιστα.
Η φωτογραφία είναι με τη μητέρα μου στα χιόνια, κάποια από τα πρώτα μου Χριστούγεννα και την αφήνω εδώ γιατί αυτό το Après Ski μπουφάν με τα Nordic μοτίβα και αυτά τα hiking μποτάκια έσπειραν- μεταξύ άλλων- τον σπόρο της πορείας μου στο fashion.
Με το καλό να σας βρει το 2026 και να έχετε υγεία για να μπορείτε να έχετε κι ό,τι άλλο επιθυμείτε".
Δήμητρα Βγενοπούλου, Fashion Director Digital www.harpersbazaar.gr | www.missbloom.gr | www.madamefigaro.gr
Ιωάννα Χουλιαρά
"Τα Χριστούγεννα στα 80s έπρεπε να πας στο Μινιόν. Ο Άγιος Βασίλης είχε αφήσει το έλκηθρο στην είσοδο κι ανέβαινες στον τελευταίο όροφο για να του πεις τι δώρο θέλεις και να βγάλεις φωτογραφία μαζί του. Τότε ήταν πιο εύκολο να πιστέψεις ότι είναι ο αληθινός Άγιος Βασίλης γιατί δεν έβρισκες διαφορετικό σε κάθε γειτονιά. Δεν υπήρχαν ούτε Χριστουγεννιάτικα χωριά, ούτε Christmas πάρκα.
Η φωτογραφία με τη μεγάλη μου αδελφή να με κρατά από το χέρι έχει μείνει στο άλμπουμ για να θυμίζει μια όμορφη στιγμή από τα παιδικά μου Χριστούγεννα. Αλλά δεν θυμάμαι παρά πολλά, μόνο στιγμές.
Θυμάμαι τα γένια του Άγιου Βασίλη και τη λαχτάρα να τον δω. Μέχρι να μεγαλώσω είχα περάσει Χριστούγεννα στο χωριό, στο σπίτι με οικογενειακούς φίλους, σε εκδρομές με οικογένειες και παιδιά να παίζουμε στα χιόνια, στη Disneyland, στο Λονδίνο.
Κι αν έχει μείνει μια ανάμνηση, η πιο δυνατή, αυτή που θα χαρακτήριζα ως τα πιο όμορφα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων είναι όλες αυτές οι στιγμές σαν ένα παζλ. Την αδελφή μου να μου κρατά το χέρι και να με προσέχει ενώ μιλούσαμε στον Άγιο Βασίλη, να τρέχω γελώντας για να παίξω χιονοπόλεμο, να τρώω τη ζύμη από το κέικ πριν μπει στον φούρνο, να ανοίγω το δώρο μου- ένα λευκό, μεγάλο λούτρινο αρκουδάκι - να γελάω με τους γονείς μου που φοβόντουσαν να μπουν στο Space Mountain στη Disneyland.
Όταν σκέφτομαι τα παιδικά μου χρόνια, ποτέ δεν είναι λέξεις, είναι εικόνες που φέρνουν συναισθήματα. Γιατί τα παιδιά κρατούν συναισθήματα και εμπειρίες. Και τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων είναι γεμάτα με εικόνες γέλιων, αγάπης, φροντίδας, περιπέτειας, σκανταλιάς. Κι αυτή είναι η μαγεία των Χριστουγέννων που ελπίζω να δημιουργώ κάθε χρόνο και να θυμάται κι ο δικός μου γιος".
Ιωάννα Χουλιαρά, αρχισυντάκτρια TheMamagers.gr
Κατερίνα Πιπέρη
"Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το χριστουγεννιάτικο θέμα με όλη την digital ομάδα των Αττικών Εκδόσεων προσπαθώ να επιλέξω μία συγκεκριμένη ανάμνηση, που κάπως είναι πιο ξεχωριστή από τις υπόλοιπες. Στην προσπάθεια αυτή, συνειδητοποίησα κάτι, που νομίζω πως έχει μεγαλύτερη ουσία. Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη, αλλά έναν συνδυασμό αυτών.
Η μητέρα μου, σκληρά εργαζόμενη στη διάρκεια των παιδικών μου χρόνων, λάτρευε να ανοίγει τις πόρτες του σπιτιού μας για την οικογένεια και τους φίλους μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως παραμονή Πρωτοχρονιάς, δούλευε πάντα τουλάχιστον έως τις έξι το απόγευμα, επέστρεφε στο σπίτι και ξεκινούσε τις προετοιμασίες του Ρεβεγιόν. Ακούραστα, με τόση καλή διάθεση. Μάλλον από εκείνη κληρονόμησα αυτή την αγάπη να έχω πάντα ανοιχτό το σπίτι μου για τους ανθρώπους μου, τους φίλους μου που είναι η αγαπημένη μου οικογένεια, να μην με νοιάζει αν κάτι λερωθεί, αν κάτι σπάσει. Να με νοιάζει μόνο που κάθε γωνιά του σπιτιού γεμίζει με αναμνήσεις, γέλια, στιγμές, που θυμάσαι για πάντα. Που γίνονται η δύναμή σου για τις υπόλοιπες ημέρες, που δεν είναι τόσο φανταχτερές όπως οι χριστουγεννιάτικες.
Μετρώντας πλέον λίγα περισσότερα από δέκα χρόνια, που η μητέρα μου δεν είναι στη ζωή, συνειδητοποιώ πως τα αγαπημένα μου Χριστούγεννα είναι όλα όσα πέρασα μαζί της μαζί με όλες τις αναμνήσεις, τα γέλια, τους χορούς και τις γεύσεις που φρόντισε να δημιουργήσει για εμένα. Τα δώρα που τοποθετούσε κρυφά κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, οι σοκολατένιοι Άγιοι Βασίλιδες που μου έκανε πάντα δώρο (ευτυχώς πλέον, μου τους προσφέρουν οι καλύτερες φίλες μου), οι αγκαλιές, οι ιστορίες, - τα super stylish φορέματα που επέλεγε προσεκτικά πάντα για εμένα. Γιατί λατρεύω τόσο τα Χριστούγεννα; Μάλλον επειδή μου θυμίζουν εκείνη.
Η ευχή μου λοιπόν για το 2026 είναι να απολαμβάνουμε κάθε στιγμή με τους αγαπημένους μας, να δημιουργούμε αναμνήσεις μαζί τους. Να δείχνουμε την ενσυναίσθηση και την αγάπη μας, κρατώντας λίγη από τη νεαραϊδόσκονη των γιορτών για την υπόλοιπη χρονιά. Πίστεψε με κάνει θαύματα".
Κατερίνα Πιπέρη Fashion Editor Missbloom.gr | Madamefigaro.gr | Harpersbazaar.gr
Νατάσσα Στρόβιλα
"Μια χριστουγεννιάτικη ανάμνηση από τα παιδικά μας χρόνια... αυτή ήταν η αρχική μου σκέψη όταν η αρχισυντάκτρια του Missbloom.gr μάς ζήτησε να μαζέψουμε παιδικές φωτογραφίες - vintage κυρίως- από τα Χριστούγεννα που περνούσαμε ως παιδιά. Σαν σκέψη ήταν απλή, στην εκτέλεσή της όμως με γέμισε χαρά, συγκίνηση και λίγα δάκρυα - όπως είδαν και οι συνάδελφοι στο γραφείο- καθώς διάβαζα τις δικές τους ιστορίες. Όλοι ανεξαιρέτως μοιράστηκαν ένα κομμάτι από το παρελθόν τους, ένα κομμάτι που μπορεί και να μην γνώριζα ποτέ, ακόμη και αν δουλεύαμε μαζί για χρόνια. Και τις ευχαριστώ πολύ για αυτό.
Στο δικό μου το κομμάτι τώρα, το να βρω μια παιδική χριστουγεννιάτικη φωτογραφία ήταν αρκετά challenging. Στην εποχή όπου δεν υπήρχαν smartphones, το να βγάλεις φωτογραφίες ήταν μια τελετουργία. Ναι, υπήρχαν φωτογραφικές μηχανές και ως γνήσιοι boomers, οι γονείς μου είχαν μια από αυτές τις αγαπημένες kodak, αλλά τις χρησιμοποιούσαν συνήθως τα καλοκαίρια στις διακοπές.
Τα Χριστούγεννα όμως, ήταν διαφορετικά, το σπίτι γέμιζε από κόσμο, η μαμά από νωρίς έμπαινε στην κουζίνα να ετοιμάσει γαλοπούλα, πίτες, συνοδευτικά και άλλα τόσα καλά. Από δίπλα της και εμείς, εγώ και οι δυο αδελφές μας να τη βοηθήσουμε, να την πειράξουμε και στο τέλος μάλλον να την καθυστερήσουμε και να τη βγάλουμε εκτός προγράμματος.
Έπειτα τρέχαμε να κάνουμε μπάνιο, να βάλουμε τα γιορτινά μας και να φτιάξουμε τα μαλλάκια μας. Τρία κορίτσια βλέπεις στο σπίτι -συν η μαμά μας- αντιλαμβάνεσαι την κοκεταρία και έπειτα έρχονταν οι καλεσμένοι που έπρεπε να τους περιποιηθούμε στο full ως γνήσιες "πυργοδέσποινες" όπως μάς έλεγε ο μπαμπάς μου. Τότε, ανάμεσα στα γέλια, στα παιχνίδια, στις φωνές κάποιες φορές, στην ανοιχτή τηλεόραση που έπαιζε παράλληλα με τη γιορτινή μουσική στο πικ απ του μπαμπά, μάλλον δεν υπήρχαν οι σκέψεις για την τέλεια selfie ή τις φωτογραφίες πλάι στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Αυτό που κατάφερα να βρω, λοιπόν, είναι η φωτογραφία από τα πρώτα μου Χριστούγεννα. Μωρό στην αγκαλιά της μαμάς ποζάρω κάπως αμήχανα στη φωτογραφική μηχανή του μπαμπά, μέσα στο γιορτινό σαλόνι που είναι το απόλυτο vintage σκηνικό. Η λήψη είναι πριν ξεκινήσουν να καταφθάνουν οι "Ούνοι" στο σπίτι και αποσυρθώ στο δωμάτιό μου για ύπνο.
Χρόνια μετά - δεν έχει σημασία πόσα- η μαμά μου κρατά στην αγκαλιά της τα δικά μου παιδιά και φωτογραφίζεται με το smartphone μου πια, με την ίδια χαρά και το ίδιο χαμόγελο...
Καλές γιορτές με υγεία"
Νατάσσα Στρόβιλα, Senior Editor Missbloom.gr
Μανταλένα Κουβάτση
"Τα Χριστούγεννα για εμένα ήταν πάντα γιορτή, μια περίοδος γεμάτη ζεστασιά, οικογενειακές στιγμές και έντονα συναισθήματα. Ως το τρίτο και τελευταίο παιδί της οικογένειάς μου, ένιωθα πως είχα έναν ιδιαίτερο ρόλο: κάπως κατάφερνα να κάνω όλους να νιώθουν λίγο πιο παιδιά, να αφήνονται περισσότερο στη μαγεία των ημερών και να μπαίνουν σε αυτή τη γιορτινή διάθεση που χαρακτηρίζει τα Χριστούγεννα.
Το σπίτι μας εκείνες τις μέρες είχε πάντα μια διαφορετική ατμόσφαιρα, γεμάτη μυρωδιές, ανυπομονησία.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά να έχουμε πάντα τα αγαπημένα μας φαγητά στο τραπέζι, να μαζευόμαστε όλοι στην κουζίνα και να περιμένουμε με ανυπομονησία τις γιορτινές μέρες. Δεν μπορώ να ξεχάσω το μικρό "τελετουργικό" πριν βγούμε για τα κάλαντα. Με τις φίλες μου καθόμασταν και οργανώναμε με κάθε λεπτομέρεια το πρόγραμμά μας, τις γειτονιές που θα επισκεφτούμε και τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε, πάντα με στόχο… τα περισσότερα δυνατά κέρδη. Και φυσικά, το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς, μας περίμεναν τα δώρα κάτω από το δέντρο, που για εμάς τότε έμοιαζαν με πραγματικό θησαυρό μόλις άλλαζε ο χρόνος.
Στο σπίτι μου τηρούμε μέχρι σήμερα κάποιες παραδόσεις που κάνουν τα Χριστούγεννα ακόμα πιο ξεχωριστά. Κάθε χρόνο η μαμά μου φτιάχνει μπακλαβά, γεμίζοντας το σπίτι με το άρωμα του βουτύρου και του αμύγδαλου, ενώ ο μπαμπάς μου, με μαθηματική ακρίβεια, αναλαμβάνει να τον κόψει πάντα σε απολύτως ίσια κομμάτια. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές και αγαπημένες μου αναμνήσεις είναι ο χαμός που γινόταν – και συνεχίζει να γίνεται – όταν ο μπαμπάς μου έκοβε τη βασιλόπιτα. Εκεί μιλάμε για κανονική μάχη: η αδερφή μου να επιμένει ότι το φλουρί της ανήκει δικαιωματικά ως μεγαλύτερη, ο αδερφός μου να το διεκδικεί με πάθος ως μοναδικός γιος και η μαμά να προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα γίνονται στην τύχη και τίποτα δεν είναι στημένο.
Αντίθετα, όταν φτιάχνουμε και κόβουμε το χριστόψωμο την πρώτη ημέρα του χρόνου, επικρατεί απόλυτη ηρεμία, παρά το φλουρί που κρύβεται κι εκεί μέσα — σαν να έχει ήδη σημασία απλώς το ότι είμαστε όλοι μαζί".
Μανταλένα Κουβάτση, Fashion Editor & Beauty Editor Missbloom.gr | Madamefigaro.gr
Σοφία Κονιδάρη
"Όταν για πρώτη φορά η μαμά μου τα Χριστούγεννα με ανέβασε στην καρέκλα για να κάνουμε μαζί μελομακάρονα και κουραμπιέδες και έκανα σχέδια με τη ζύμη. Ήταν οι πιο ωραίοι κουραμπιέδες και μελομακάρονα της ζωής μου".
Σοφία Κονιδάρη, News editor Missbloom.gr | Shape.gr
Μαίρη Καλαμπαλίκη
"Κάπου ανάμεσα σε προσκλήσεις για events και δελτία τύπου σκάει το εξής mail από την αρχισυντάκτρια του Missbloom: "Κορίτσια, θέλω μια χριστουγεννιάτικη ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια”. Και κάπως έτσι βρέθηκα να αναπολώ το παρελθόν και να ξεφυλλίζω παλιά άλμπουμ γελώντας αδιανόητα με την αδερφή μου στο τηλέφωνο για τις σταθερά εκτός κάδρου λήψεις της μαμάς και του μπαμπά… Να, εδώ εγώ ντυμένη Παναγίτσα σε μια σχολική γιορτή, με ένα βλέμμα μακαριότητας που αγνοεί παντελώς τι σημαίνει "Taxisnet”, "ghosting” και "γλουτένη”.
Χριστούγεννα στα ‘90s... τότε που η ευτυχία ήταν δεδομένη και την παρείχαν οι γονείς μας σε συσκευασία δώρου. Θυμήθηκα τον μπαμπά, τον ήρωα της καθημερινότητάς μου, να κατεβαίνει μέσα στην παγωνιά δέκα λεπτά νωρίτερα για να ζεστάνει το αυτοκίνητο, ώστε να μην κρυώσουμε ούτε δευτερόλεπτο εγώ και η αδερφή μου πηγαίνοντας για χιονοπόλεμο – μια κίνηση αγάπης που εκτιμώ διπλά τώρα στα 30 -και λίγο μου- καθώς περιμένω τουρτουρίζοντας να ξεθολώσει το τζάμι του δικού μου ΙΧ.
Η πραγματικότητα των ‘90s ήταν μια υπέροχη, βαλκανική υπερβολή, και αυτή είναι μάλλον η πιο δυνατή μου ανάμνηση. Τραπέζια-υπερπαραγωγή με άπειρο φαγητό, γιατί αν δεν περισσέψει, δεν θα φτάσει – όλοι το ξέρουν αυτό – ένα δέντρο με ετερόκλητα, κιτς στολίδια, λαμπιόνια παντού και εκείνη η εκρηκτική μυρωδιά από τζάκι, βούτυρο γάλακτος και λακ της μαμάς. Ρεβεγιόν που το σπίτι γέμιζε κόσμο, η Ρούλα να κάνει τηλεμαραθώνιο και η μουσική να δυναμώνει μετατρέποντας το σπίτι σε μπουζούκια, οι μεγάλοι έπιναν ουίσκι και κάπνιζαν εντός. Ναι, τότε το κάπνισμα ήταν normalité, τόσο που οι μη καπνιστές έβγαιναν στο μπαλκόνι για καθαρό αέρα και όχι το αντίθετο. Και μέσα σε αυτό το ντουμάνι, ανάμεσα σε πολιτικές συζητήσεις και οπαδικά, να τρως το τρίτο κομμάτι μπακλαβά αναλύοντας με πάθος πώς θα χάσεις τα κιλά των γιορτών. Γλέντι μέχρι το πρωί και τα παιδιά να παίζουμε, να νυστάζουμε και να χαζεύουμε αυτόν τον παράξενο κόσμο των μεγάλων.
Στο παρόν, η zero-waste εκδοχή μου που μετράει θερμίδες ανεπιτυχώς και κάνει διαλογισμό, ίσως και να νοσταλγεί εκείνο το αυθεντικό, θορυβώδες, "βρώμικο” και γεμάτο αγάπη DNA των ‘90s. Γιατί τελικά, όσο κι αν ανοίγει ο κόσμος μας μεγαλώνοντας, τίποτα δεν συγκρίνεται με την ασφάλεια του να είσαι παιδί σε ένα σπίτι που μυρίζει μαμαδίστικο φαγητό, ξέροντας πως ό,τι κι αν γίνει, ο μπαμπάς θα έχει ζεστάνει το αυτοκίνητο".
Μαίρη Καλαμπαλίκη, Beauty Editor Missbloom.gr | Madamefigaro.gr | Shape.gr
Μιλένα Αργυροπούλου
"Τα παιδικά μου Χριστούγεννα έχουν την ανάμνηση του πρωινού ξυπνήματος ήδη από πολύ νωρίς και εκείνη τη γλυκιά ανυπομονησία για τα πακέτα που θα έβρισκα με την αδερφή μου κάτω από το δέντρο. Η θέα του μισοφαγωμένου κουραμπιέ που είχαμε αφήσει το προηγούμενο βράδυ στο σαλόνι μάς προϊδέαζε ήδη ότι είχαμε δεχτεί την επίσκεψη που περιμέναμε. Αμέσως μετά, ο ήχος της καμπάνας μάς καλούσε μαζί με τους γονείς μας στη Λειτουργία, όπου το άκουσμα του "Χριστός Γεννάται" θυμάμαι να γεμίζει τα πρόσωπά μας με φως και ελπίδα.
Φτάνοντας στο σπίτι, η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη χριστουγεννιάτικες μυρωδιές, που μάς συντρόφευαν όσο τακτοποιούνταν και οι τελευταίες λεπτομέρειες για το γιορτινό τραπέζι. Το κουδούνι χτυπούσε και το σπίτι γέμιζε φωνές, γέλια και αγκαλιές μαζί με το καθιερωμένο "Χρόνια Πολλά".
Μετά την ανταλλαγή δώρων, ψητά, πίτες και σαλάτες είχαν την τιμητική τους - και αν ήμασταν τυχεροί και είχαν όλοι όρεξη - κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι συνοδεία χριστουγεννιάτικου κορμού και μελομακάρονων ερχόταν να ολοκληρώσει ιδανικά τη γιορτινή μάζωξη. Ήμασταν όλοι μαζί και κάθε φορά που κοιτάζω πίσω σκέφτομαι πως αυτό ήταν αρκετό. Όσο περνούν τα χρόνια, κάποιοι λείπουν, η θέση τους όμως έχει μείνει όπως ήταν. Στο οικογενειακό τραπέζι αλλά και στην καρδιά μας. Το μήνυμα της Γέννησης εξάλλου θα μας θυμίζει ότι θα είναι πάντα εκεί".
Μιλένα Αργυροπούλου, Celebrity news editor Missbloom.gr