Οι υπερπροστατευτικοί γονείς είναι εκείνοι που τρέχουν πίσω από το παιδί τους και του βάζουν χίλιες δυο απαγορεύσεις και κανόνες για να το προστατέψουν, να το προφυλάξουν, να σιγουρευτούν ότι δε θα πάθει κάτι κακό.
Γιατί όμως ένας γονιός αποφασίζει να υιοθετήσει τέτοια ακραία συμπεριφορά; Οι λόγοι είναι ποικίλοι. Πολλές φορές ο ίδιος ο γονιός κινείται από ένα αίσθημα δικής του ανασφάλειας κι έλλειψης αυτοπεποίθησης σχετικά με το πόσο καλός είναι στο γονεϊκό ρόλο.
Προκειμένου να αισθάνεται ότι τα κάνει όλα σωστά, καταφεύγει στην υπερβολή. Άλλες φορές ο ίδιος ο γονιός αισθάνεται ότι στη δική του παιδική ηλικία δεν είχε αρκετή φροντίδα από τους γονείς του και προσπαθεί να δώσει στο παιδί του αυτό που έλειψε από τον ίδιο, χάνοντας όμως το μέτρο και πάλι καταφεύγοντας στην υπερβολή.
Αλλά και ο γονιός τον οποίο υπερπροστάτευαν οι γονείς του όταν ήταν παιδί έχει μάθει σε αυτό το στυλ ανατροφής και φροντίδας και δε γνωρίζει άλλον τρόπο για να ασκήσει τα γονεϊκά του καθήκοντα. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις ο γονιός κινείται από τα προσωπικά του βιώματα σε συνδυασμό με έλλειψη σωστής πληροφόρησης για την ανατροφή και φροντίδα του παιδιού. Ας ρίξουμε όμως μια πιο κοντινή ματιά στους λόγους της υπερπροστασίας.
Οι γονείς γίνονται υπερπροστατευτικοί για διάφορους λόγους, όπως:
1. Θέλουν να έχουν τον έλεγχο της κατάστασης: θέλουν να ελέγχουν πώς και πόσο διαβάζουν τα παιδιά τους, τι αθλήματα ή άλλες δραστηριότητες θα κάνουν, με ποιους φίλους θα παίξουν, τι είδους παιχνίδια και για πόση ώρα, κλπ...