Σας ευχαριστώ ειλικρινά για την εμπιστοσύνη και την αφοσίωσή σας. Μακάρι να μπορούσα να απαντώ στα δεκάδες ερωτήματα-γράμματα που δέχομαι από εσάς κάθε εβδομάδα. Ωστόσο, επειδή αυτό δεν είναι εφικτό, αφιέρωσα το σημερινό post στην απάντηση κάποιων από τα ερωτήματά σας.
Ξέρω ότι πολλοί θα βρουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτά …
«Το παιδί μου χτυπάει»
Σάντυ μου,
Ο γιος μου 2, 5 ετών, χτυπάει τα άλλα παιδάκια και γενικά παρατηρώ ότι αντιδρά πολύ άσχημα όταν δεν γίνεται το δικό του. Φοβάμαι μήπως κάποια στιγμή τραυματίσει κάποιο παιδάκι παρά τη θέλησή του και ανησυχώ μήπως τα άλλα παιδιά τον αποφεύγουν και δυσκολευτεί να κάνει φίλους όταν ξεκινήσει παιδικό. Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό. Τον βάζω να ζητάει συγνώμη από το παιδάκι που χτύπησε και παρόλο που το κάνει μετά από λίγο επαναλαμβάνει την ίδια συμπεριφορά. Στο σπίτι δεν έχει χτυπήσει ποτέ κανείς κανέναν και γενικά δεν βλέπει καβγάδες το παιδί. Χρειάζομαι τη βοήθειά σας. Μήπως κάνω κάτι λάθος; Β.
Αγαπητή Β,
Καταλαβαίνω την ανησυχία σου. Σίγουρα ο μικρός σου είναι μόνιμα αγχωμένος ανησυχώντας μήπως δεν γίνει το δικό του και είναι σε σύγχυση καθώς δεν έχει καταλάβει τα όρια. Κάτι που σίγουρα του δημιουργεί ανασφάλεια η οποία δυσκολεύει την συναισθηματική και ψυχική του ανάπτυξη. Φαίνεται πως δεν έχει αντιληφθεί τη διαφορά του σωστού με το λάθος και του επιτρεπτού από το μη επιτρεπτό. Κάτι που ειδικά στο θέμα του χτυπήματος πρέπει να του το ξεκαθαρίσετε εσείς οι γονείς του.
Τα παιδιά δοκιμάζουν τα όρια των γονιών τους μετά το πρώτο έτος. Έτσι οι γονείς χρειάζεται να είναι ξεκάθαροι στο «όχι», σταθεροί, ήρεμοι και να περνούν το μήνυμα στο παιδί ότι δεν ελέγχει εκείνο αλλά εκείνοι. Κάτι που χρειάζεται ένα παιδί για να νιώθει ασφάλεια και σιγουριά. Όταν το παιδί χτυπήσει και εσύ δείξεις ανοχή, γελάσεις ή δεν του δείξεις ξεκάθαρα ότι αυτό είναι λάθος, τότε το παιδί θα το ξανακάνει. Έχω δει γονείς να προσπαθούν να πουν στο παιδί ότι κάτι είναι λάθος χρησιμοποιώντας τον ίδιο τόνο φωνής με εκείνον της επιβράβευσης! Το παιδί φυσικά μπερδεύεται και δεν καταλαβαίνει.
Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τόνοι που χρειάζεται να χρησιμοποιείς. Ο ένας είναι ο καθημερινός τόνος που μιλάς στο παιδί όταν απευθύνεσαι σε εκείνο ο οποίος είναι ήπιος και ουδέτερος, ο δεύτερος είναι ο τόνος επιβράβευσης ο οποίος είναι πιο υψηλός και ενθουσιώδης και ο τρίτος είναι αυστηρός τόνος τον οποίο χρησιμοποιείς όταν βάζεις όριο στο παιδί, όταν του λες για κάτι που δεν πρέπει να κάνει. Ο τόνος αυτός πρέπει να είναι χαμηλός στον τόνο, σταθερός, σοβαρός και να ξεχωρίζει εμφανώς από τους άλλους δυο. δεν πρέπει να είναι γλυκός και τρυφερός, πρέπει να είναι αυστηρός. Πρόσεξε, όχι δυνατός αλλά αυστηρός!
Με αυτό τον τόνο προειδοποιείς το παιδί ότι αν επαναλάβει τη συμπεριφορά θα έχει μια συνέπεια. Εγώ απλοϊκά ονομάζω αυτή την συνέπεια «τιμωρία». Διάβασε λοιπόν προσεκτικά τα βήματα στο αντίστοιχο άρθρο μου για την «τεχνική τιμωρίας» και ακολούθησέ τα πιστά. Είμαι σίγουρη πως θα δεις μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά του γιου σου.
«Δυστυχισμένος γάμος»
Αγαπητή μου Σάντυ,Είμαι παντρεμένη 8 χρόνια όμως με τον άντρα μου δεν υπάρχει πάθος, έρωτας και ζεστασιά. Όσες προσπάθειες κι αν έχω κάνει να επικοινωνήσω μαζί του έχουν πέσει στο κενό. Εισπράττω αποδοκιμασία και κριτική. Έχουμε δυο παιδιά τα οποία λατρεύω και προσπαθώ να μείνω στο γάμο γι’ αυτά. Όμως η ψυχολογία μου είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Νιώθω ένα τεράστιο κενό, δεν κάνω όνειρα και δεν έχω ελπίδες. Δυστυχώς την κατάσταση χειροτερεύει το ότι το έχω ρίξει στο φαγητό και έχω βάλει πολλά κιλά. Αυτό φυσικά ρίχνει την αυτοπεποίθησή μου και μου δημιουργεί συναισθήματα απόγνωσης. Ξέρω ότι η συμπεριφορά μου είναι συνέπεια της δικής του συμπεριφοράς. Έχω χάσει τον εαυτό μου για εκείνον και εκείνος σε αντάλλαγμα δεν μου δίνει τίποτα θετικό. Χρειάζομαι επειγόντως τη βοήθειά σου. Νιώθω ότι έχω κατάθλιψη. Ή μήπως όχι. Μ.
Αγαπητή Μ,
Από το γράμμα σου καταλαβαίνω τι είσαι σε απόγνωση και ότι αδυνατείς να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου. Γεγονός το οποίο δεν μπορεί να προέρχεται από κάποιον άλλο παρά μόνο από εσένα. Οι άνθρωποι γύρω μας μας ελέγχουν όσο τους αφήνουμε, μας εξουσιάζουν όσο το επιτρέπουμε.
Θεωρώ ότι το πρώτο βήμα για να μπορέσεις να νιώσεις ότι αποκτάς εσύ τον έλεγχο, είναι να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου, να καταλάβεις ότι όλα ξεκινούν από εσένα και τελειώνουν σε σένα. Δηλαδή να μην κατηγορείς κανέναν για την κατάστασή σου, αλλά ούτε και τον εαυτό σου. Απλά να συνειδητοποιήσεις ότι εσύ και μόνο εσύ έχεις τη δύναμη να αλλάξεις την ψυχική σου κατάσταση. Εξάλλου οι έρευνες δείχνουν ότι όταν αλλάζουμε εμείς τότε αλλάζει και ο άλλος. Μερικές φορές χρειάζεται να κάνουμε την αρχή.
Σίγουρα η κακή επικοινωνία με τον σύντροφό μας δημιουργεί πολλά αρνητικά συναισθήματα όπως ανασφάλεια, προβληματισμό, στεναχώρια και σύγχυση. Όμως όταν η κατάσταση είναι χρόνια και η ψυχολογία μας τόσο αρνητική που επηρεάζει την καθημερινή μας λειτουργικότητα, τότε υπάρχει ένα προσωπικό δικό μας σημείο που χρειάζεται να κοιτάξουμε.
Γράφεις ότι δεν υπάρχει πάθος και ερωτισμός. Αναρωτιέμαι πόσο υπάρχουν αυτά τα συναισθήματα μέσα σου καθώς μου είπες ότι το θέμα του φαγητού έχει επηρεάσει την αυτοεικόνα σου και την αυτοεκτίμησή σου.
Στρέψε στην προσοχή σου στον εαυτό σου περισσότερο παρά στον άντρα σου. Πάρε την απόφαση να κάνεις πραγματικές αλλαγές στη ζωή σου. πάρε τη ζωή σου στα χέρια και ζήτησε βοήθεια από ειδικό αν δυσκολεύεσαι να το κάνεις μόνη. Κάνε το για σένα. Πίστεψε ότι το αξίζεις.
Σου προτείνω να επισκεφτείς τα αντίστοιχα άρθρα μου για το πώς να επικοινωνούμε σωστά με τον σύντροφό μας, για το πώς να κρατάμε τη σχέση ζωντανή και για το πώς να αντιμετωπίζουμε τη μελαγχολία.
«Αυταρχική και βίαιη μαμά»
Καλησπέρα Σάντυ. Διαβάζω κάθε εβδομάδα τα νέα posts σου στο missbloom! Είναι πραγματικά πολύ ωραία και βοηθητικά.. Αλλά ο λόγος που αποφάσισα να σου στείλω αυτό το μήνυμα δεν είναι μόνο ο θαυμασμός μου αλλά ένα προσωπικό μου πρόβλημα.Ένα μέλος της οικογένειας μου, η μητέρα μου συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια φέρεται πολύ άσχημα σε εμένα, στα αδέρφια μου και στον πατέρα μου. Όταν λέω άσχημα εννοώ την μανία της να γίνονται όλα όπως εκείνη με αποτέλεσμα πολλές φορές να οδηγούμαστε σε καβγάδες στους οποίους πολύ συχνά χάνει τον έλεγχο ασκώντας βία. Σαν άτομο θέλει να έχει σε όλα τον πρώτο λόγο και πιστεύει πως όλα γίνονται σωστά μόνο με τον δικό της τρόπο.
Προσωπικά πολλές φορές τις έχω επισημάνει το πρόβλημά της χωρίς κακία αλλά από ενδιαφέρον αλλά το αποτέλεσμα είναι τραγικό συνήθως. Γίνεται χαμός στο σπίτι λέει πως θα φύγει ή μας διώχνει και κάποια στιγμή ηρεμούν τα πράγματα μέχρι την επόμενη φορά που θα επαναληφθεί το ίδιο πράγμα.
Μακάρι να μπορέσεις να με συμβουλέψεις κάτι στο πρόβλημά μου…
Κ, 20 ετών.
Αγαπητή Κ,
Το γράμμα σου μου έδειξε ότι βρίσκεσαι σε μια πολύ δύσκολη θέση. Είναι αξιοθαύμαστη η ψυχραιμία και η ωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζεις την κατάσταση στο σπίτι σου.
Καταλαβαίνω την τεράστια επιθυμία σου να βοηθήσεις τη μητέρα σου και να την κάνεις να αλλάξει συμπεριφορά… ωστόσο, ένας ενήλικας αλλάζει αν πραγματικά το θέλει. Αν το πρόβλημα που αντιμετωπίζει δημιουργεί κάποιο ουσιαστικό κόστος στη ζωή του και στην καθημερινότητά του.
Κάτι που διαισθάνομαι ότι δεν συμβαίνει στην περίπτωση της μητέρας σου. Φαίνεται ότι η μητέρα σου έχει βρει τον τρόπο να σας χειρίζεται μέσω της επιβλητικότητας, της αυταρχικότητας και της βίας. Επειδή φοβάστε τις αντιδράσεις της πηγαίνετε με τα νερά της και αν όχι, ασχολείστε πολύ μαζί της. Δηλαδή στην ουσία κερδίζει έτσι την προσοχή σας. Δεν γνωρίζω αναλυτικά τα βιώματά της όμως σίγουρα σχετίζονται με τη συμπεριφορά της.
Εν ολίγοις λέω ότι δεν μπορείς να τη βοηθήσεις αν δεν θέλει να βοηθηθεί. Όμως μπορείτε οικογενειακώς να μην ενθαρρύνετε άθελά σας την συμπεριφορά της. μην υποκύπτεται στον εκβιασμό της βίας και του αυταρχισμού. Δείξτε της ότι δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία με αυτό τον τρόπο. Αντίθετα ανταποκριθείτε όποτε είναι ήρεμη και συζητήσιμη.
Απομακρυνθείτε από το δωμάτιο όταν έχει νεύρα, αγνοείστε την, πείτε απλά ότι θα συζητήσετε μαζί της μόνο αν ηρεμήσει. Τα αδέλφια σου είναι μικρά. Ο πατέρας σου θα πρέπει να της πει ότι δεν έχει δικαίωμα να τα χτυπάει. Ότι αν το ξανακάνει θα την καταγγείλει. Χρειάζεστε να είστε απόλυτοι στο θέμα της βίας.
Εσύ από την άλλη προσπάθησε να βρεις τις διεξόδους σου. Μην αφήνεις τη ζωή σου και τα όνειρά σου. Η μαμά σου είναι αυτή που είναι. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να προσπαθείς μια ζωή να την αλλάξεις. Ό,τι δεν παίρνεις από εκείνη, μπορείς να το πάρεις από άλλους ανθρώπους: φίλους, τα αδέρφια σου, τον πατέρα σου.
Σου εύχομαι καλή επιτυχία.
Να είσαι καλά!
Σ.
Ιnstagram : sandy_koutsostamati
Twitter: S_Koutsostamati
Facebook page: Σάντυ Κουτσοσταμάτη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
