Πόσο αγαπώ το Ναύπλιο!...
Όχι μόνο επειδή η μητέρα μου κατάγεται από το Ναύπλιο, αλλά κι επειδή τα τοπία της Πελοποννήσου θεωρώ πως είναι ονειρικά… Κυρίως όμως, επειδή από το χωριό μου έχω τις πιο όμορφες παιδικές αναμνήσεις…
…και πόσο όμορφο είναι το Ναύπλιο! Πάντα καθαρό, περιποιημένο με τα πιο όμορφα μαγαζάκια…
…και οι μυρωδιές!!! Πω πω! Με το που φτάνουμε στο χωριό μας (τα περήφανα Γιαννουλαίικα με τους 30 κατοίκους)το άρωμα της πορτοκαλιάς μας σπάει τη μύτη!
Στο σπιτάκι εκείνο, πρώτα ζούσε η μητέρα μου ως παιδί, μετά πηγαίναμε οικογενειακώς- όσο ήμασταν μικρές- και τώρα πηγαίνω εγώ με τα παιδιά μου… Και η ζωή κάνει κύκλους…
Δυστυχώς η αγαπημένη μου γιαγιά δεν είναι εκεί να τις δει…
Δυστυχώς δεν πρόλαβε να τις γνωρίσει… Αυτή η φράση… «Δεν πρόλαβε»…
Με το που την έγραψα το στομάχι μου έγινε κόμπος…
Μπορεί λοιπόν, να μην πρόλαβε, όμως ξέρω ακριβώς πώς θα αντιδρούσε αν τις έβλεπε, τι θα τους έλεγε, πώς θα έπαιζε μαζί τους... Η εικόνα αυτή είναι απόλυτα ζωντανή στο μυαλό μου, παρόλο που η γιαγιά δεν υπάρχει πια…
Η Ιωαννίτα την γνώρισε από τις φωτογραφίες και σα να ξέρει τι είναι ο θάνατος, δεν με ρώτησε ούτε μια φορά που βρίσκεται τώρα η γιαγιά μου…
Όλοι απολαμβάνουμε πολύ τις ημέρες στο χωριό… Το σπίτι είναι μέσα στα δέντρα και η ηρεμία που νιώθουμε από τη στιγμή που φτάνουμε είναι ασύγκριτη…
Βλέπω την κόρη μου να ασχολείται με το κήπο όπως έκανα κι εγώ, να κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι που κοιμόμουν, να τρώει στο ίδιο εκείνο τεράστιο ξύλινο τραπέζι… Έτσι, όσο είμαστε εκεί, η συγκίνηση με κυριεύει σε ανύποπτους χρόνους…
Θυμάμαι ότι όσο μεγαλώναμε, το σπίτι το βλέπαμε ελάχιστα, καθώς ξεχνιόμασταν όλοι μέρα σ το παιχνίδι… Η καημένη η γιαγιά μου προσπαθούσε με πολύ κόπο να μας μαζέψει για φαγητό. Με το που θα ξυπνούσαμε, τρέχαμε να συναντήσουμε φίλους και ξαδέρφια και το παιχνίδι κρατούσε μέχρι το βράδυ.
Η επαφή με τη φύση εξαντλούσε ευχάριστα τα παιδιά… Ταΐσαμε κοτούλες, κατσικούλες, πουλάκια, κόψαμε λουλουδάκια, φυτέψαμε λουλουδάκια, φτιάξαμε στεφάνια, μαζέψαμε χόρτα, μαζέψαμε χαμομήλι, πήραμε αυγά από τις κοτούλες… Τα κορίτσια ήταν τρισευτυχισμένα.
Και όταν εκείνες είναι χαρούμενες, όλα είναι εντάξει…
Να είσαι καλά και να προσέχεις τον εαυτό σου!
Σ.
Κάνε like στη σελίδα μου στο facebook «Σάντυ Κουτσοσταμάτη» για να ενημερώνεσαι για τα άρθρα μου και όχι μόνο…
Twitter: S_Koutsostamati
Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα.