@demetra.vgenopoulou
Τι αλλάζει στο στιλ μετά τα 40; Πολύ ωραίο ερώτημα για να σου απαντήσω ότι το στιλ δεν αλλάζει εξαιτίας της ηλικίας, εσύ αλλάζεις - κι άρα ο τρόπος που ντύνεσαι. Πράγματα που με ευχαρίστηση μπορείς να φορούσες 20, 10 ή και 2 χρόνια πριν, μπορεί άνετα να καταλήξουν στο βάθος της ντουλάπας με διάφορες σκέψεις να τα συνοδεύουν: μα, καλά πώς τα φορούσα ή πώς χωρούσα ή γιατί τα πήρα αφού δεν θα τα φορούσα. Ε, λοιπόν, αυτό είναι το στιλ: μια κατάσταση που διαρκώς εξελίσσεται ή για να το διατυπώσω όπως το αισθάνομαι, μία κατάσταση που προσαρμόζεται στις ανάγκες και τις επιθυμίες κάθε δεδομένης περιόδου της ζωής. Μην απορείς, για παράδειγμα, αν στα 20 φορούσες περισσότερο μαύρα, γιατί περνούσες τη goth / μελαγχολική φάση σου και στα 40 την έχεις βρει με τα χρώματα και τα εμπριμέ. Ή το αντίστροφο, αν από μαξιμαλίστρια εξελίχθηκες σε φανατική οπαδός του μίνιμαλ. Η ζωή κάνει κύκλους, το ίδιο και το στιλ που την εκπροσωπεί. Όσο για μένα, να συστηθώ: είμαι η Δήμητρα, είμαι fashion editor και είμαι 46 ετών. Τι σταμάτησα να φοράω μετά τα 40 και με τι τα αντικατάστησα; Όχι τα πολύ βασικά πράγματα, κυρίως άλλαξε η διάθεσή μου απέναντι στο ντύσιμο: θέλω να νιώθω πια πιο άνετη, φουλ άνετη για την ακρίβεια. Όλο το υπόλοιπο, το ύφος, το styling, οι statement ή μη επιλογές, είναι απλά θέμα διάθεσης.
1. Skorts & sneakerinas
Σόρι Gen-Z, αλλά εγώ φορούσα tennis skirts, skorts και sneakerinas πολύ πριν γίνουν cool. Προφανώς, εκείνη την εποχή δεν είχα ιδέα τι θα μπορούσαν να σημαίνουν για μια επόμενη γενιά και τον τρόπο που ντύνεται, αλλά για εμένα τότε ήταν μια επιλογή άνεσης - κυρίως στις διακοπές. Το σχετικό στιγμιότυπο το αποδεικνύει.
Διαβάστε Επίσης
Γιατί εγκατέλειψα αυτά τα items, πολύ πριν τα 40 μάλιστα; Ας ξεκινήσουμε με το ό,τι μάλλον δεν "χωράω" πια σ' αυτά τα tiny tiny bottoms. Κι όταν λέω δεν "χωράω", δεν εννοώ ότι δεν μπορώ να βρω στο νούμερο μου · εννοώ ότι το σώμα μου έχει αλλάξει (κανένα πρόβλημα μ' αυτό) και δεν θεωρώ ότι με κολακεύουν όσο παλιά που η επιδερμίδα ήταν "τσίτα", το πόδι γυμνασμένο και ο πισινός στεκόταν στο ύψος του. Εδώ να πω ότι δεν κρίνω καμία γυναίκα που νιώθει άνετα να φοράει οτιδήποτε μπορεί να αναδεικνύει τις "αδυναμίες" της. Επιλογή της και γούστο της - καμάρι της. Εγώ πάλι επιλέγω κάτι άλλο, και πλέον φοράω περισσότερο denim σορτς και ψηλόμεσα σορτς.
Όσο για τα sneakerinas, ποτέ δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα. Ούτε τότε, ούτε τώρα. Μάλλον, η επιλογή τους εκείνη τη εποχή ήταν καθαρά με κριτήριο άνεσης.
2. Skinny jeans
Ο Θεός να με φυλάει πλέον από αυτή την "κατάρα" ! Για πολλά χρόνια στη ζωή μου φορούσα στενά τζιν. Και όχι μόνο στενά, αλλά και χαμηλοκάβαλα- άλλη "κατάρα" της μόδας. Θες γιατί ήταν στα '90s η μόδα, θες γιατί νόμιζα ότι μου ταιριάζουν - ήμουν και πολύ αδύνατη, αυτό το στιλ μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι δεν είναι το πιο κολακευτικό για τον γυναικείο σωματότυπο (τουλάχιστον τον δικό μου) - ειδικά όταν εκεί έξω υπάρχουν τα ψηλόμεσα και οι flared γραμμές-, αλλά κυρίως ότι δεν είναι τα πιο βολικά παντελόνια. Η ιδέα ενός skinny τζιν μου μοιάζει αποτρεπτική σε μια ηλικία που η μόνη "στενή επαφή" που θα μπορούσα να δεχτώ είναι η ...τρίτη*. Κι αυτή από περιέργεια.
Πλέον, επιλέγω να φοράω τζιν σε mom fit ή baggy γραμμή, και φυσικά, ψηλόμεσα.
3. Εφαρμοστά (γενικώς)
Εφαρμοστά σακάκια, εφαρμοστά πουλόβερ, εφαρμοστά φορέματα και γενικώς ό,τι δεν αφήνει χώρο και ελευθερία κινήσεων στο σώμα μου μένει πια εκτός της λίστας των επιλογών μου. Οκέι, μπορεί να φορέσω ένα κολάν, επειδή είναι ελαστικό και προσφέρεται για άνετο περπάτημα ή γυμναστική, ή ένα στενό ζιβάγκο με το οποίο μπορώ να κάνω layering. Αλλά νομίζω ως εκεί φτάνει η ανοχή μου με τα ρούχα που αισθάνομαι ότι μπορεί να με κάνουν να νιώσω ότι ασφυκτιώ.
4. Πολύ ψηλά τακούνια / φιάπες
Νομίζω ότι δεν θα σταματήσω ποτέ να αναρωτιέμαι: μα, πώς μπορούσα και φορούσα κάποτε τόσο ψηλό και λεπτό τακούνι; Μάλλον, παρά τον πόνο που μου προσέφεραν πάντα τα ψηλοτάκουνα, είχα πείσει τον εαυτό μου, όπως και πολλές άλλες γυναίκες φαντάζομαι, ότι αυτή είναι η πιο σέξι επιλογή που μπορείς να κάνεις σε παπούτσια. Μ' ένα ψηλοτάκουνο παπούτσι δείχνεις θηλυκή, ήταν η κυρίαρχη αντίληψη. Thank you, next. Τη θεωρία αυτή έχουν καταρρίψει εδώ και καιρό ζευγάρια, όπως τα kitten heels, που είναι και κομψά και άνετα.
Εγώ πάντως δεν έχω σκοπό να ξανανέβω εκεί πάνω και ό,τι ζευγάρι έχει απομείνει στη ντουλάπα μου θα καταλήξει ως δώρο σε όσες αντέχουν ακόμα. Κι εδώ να πω για τις φιάπες: καιρός να αναπαυθούν εν ειρήνη.
5. Μαύρα (γενικώς)
Κοιτάω τις φωτογραφίες μου από το παρελθόν και συνειδητοποιώ ότι το 80% της γκαρνταρόμπας μου ήταν μαύρα ρούχα και αξεσουάρ. Μαύρα φορέματα, μαύρα πανωφόρια, μαύρα παντελόνια, μαύρα παπούτσια, μαύρες τσάντες κ.ο.κ. Σαν να είχα μπει σε πένθος διαρκείας, και χωρίς πραγματικό λόγο. Ή μάλλον, ξέρω: τότε που μεγάλωνα επικρατούσε ακόμα η αντίληψη ότι το μαύρο χρώμα "κόβει" και "καμουφλάρει" ατέλειες · και σε μια εποχή σαν τη δική μου που τα πρότυπα ομορφιάς επέβαλαν διαστάσεις μοντέλου, αυτός ήταν ο τρόπος που νόμιζα ότι θα κερδίσω σε συμπάθεια. Κρύβοντας, δηλαδή, ατέλειες.
Δεν ξέρω να σου πω πόσα καντάρια αυτογνωσίας χρειάζονται για να ξεπεράσεις την ιδέα ότι πρέπει, για να είσαι επιθυμητή, να κάνεις fit in σε ιδανικές αναλογίες και για να αγαπήσεις το σώμα σου όπως είναι. Όμως, ξέρω να σου πω ότι κάποια στιγμή θα το κάνεις, γιατί απλά θα έχεις κουραστεί να προσπαθείς. Εμένα προσωπικά με βοήθησε και η ψυχοθεραπεία.
Οι συνθήκες στην γκαρνταρόμπα μου πλέον έχουν αντιστραφεί: τα μαύρα ρούχα είναι τα λιγότερα και αυτό δεν σημαίνει ότι το έχω γυρίσει στα έντονα χρώματα. Οι γήινες αποχρώσεις είναι οι αγαπημένες μου, όμως αυτό που μετράει είναι ότι δεν αποκλείω πια κανένα χρώμα από το ντύσιμό μου.
6. Μακριά σκουλαρίκια / ογκώδη δαχτυλίδια
Υπήρξε μια εποχή στη ζωή μου, προ-40, που είχα μεγάλη εμμονή με τα μακριά σκουλαρίκια και τα ογκώδη δαχτυλίδια. Τα δε δεύτερα μπορεί και να τα φορούσα δυο - δυο μαζί. Ήταν ένας τρόπος για να κάνω statement, ειδικά αν σκεφτείς ότι φορούσα κυρίως μαύρα. Μου άρεσαν οι χρωματιστές χάντρες, τα περίεργα σχέδια, τα δαχτυλίδια σε σχήμα λουλουδιού. Μου άρεσαν επίσης τα πολύ μακριά, κρεμαστά κολιέ.
Νομίζω ότι απλά ήταν μια φάση που μου πέρασε. Πλέον, μου αρέσουν τα πιο διακριτικά κοσμήματα, τα χρυσά και το layering μεταξύ τους. Μου αρέσουν, επίσης, και οι πέρλες. Μπορεί και τώρα να είναι μια φάση.
7. Βελουτέ φόρμες
Ως γνήσιο τέκνο της Y2K εποχής στη μόδα, πέρασα και από τη φάση που η φόρμα για να είναι "in" έπρεπε να είναι βελουτέ. Δεν θα ισχυριστώ, βεβαίως, ότι το πρότυπό μου ήταν η Paris Hilton (if you know, you know), αλλά κάπως προσάρμοσα την επιλογή στα δικά μου δεδομένα: σκούρες βελουτέ φόρμες που ήταν άνετες για τα ταξίδια.
Σήμερα αν με ρωτήσεις, θα σου πω ότι δεν βρίσκω κανένα λόγο παρ' όλο που ό,τι βελουτέ φόρμα διέθετα κυριολεκτικά τη φόρεσα μέχρι να φθαρεί πάνω μου. Γιατί δεν βρίσκω λόγο; Πρώτα απ' όλα, διαγράφουν το σώμα περισσότερο απ' ό,τι θα ήθελα στη δεδομένη στιγμή της ζωής μου, και δεύτερον αποπνέουν μία αίσθηση πολυτέλειας σε μια στιγμή της καθημερινότητας μου που συνήθως δεν τη χρειάζομαι.
8. Σουτιέν
Αυτή η δήλωση είναι κατά ένα μέρος αληθής: δεν είναι ότι δεν φοράω πια σουτιέν, αλλά όπου μπορώ να τα αποφύγω το κάνω. Επίσης, επιλέγω πλέον σουτιέν χωρίς στήριξη, χωρίς ενίσχυση, από μαλακά υλικά. Γιατί όπως ανέφερα και παραπάνω, δεν θέλω πια να αισθάνομαι ότι με περιορίζει κάτι. Θέλω να νιώθω όσο το δυνατόν πιο ελεύθερη - και ευτυχώς, με βοηθάει το στήθος μου σ' αυτό.
*Λογοπαίγνιο με τον τίτλο της ταινίας επιστημονικής φαντασίας "Στενές επαφές τρίτου τύπου" (1977) του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Αφηγείται την ιστορία ενός Αμερικανού εργάτη που η ζωή του αλλάζει μετά τη συνάντησή του με UFO.
Διαβάστε Επίσης
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
