Must-Trend-Piece VS Masterpiece

Η παλέτα πάει πασαρέλα

O Τσέχωφ είχε πει "Δεν υπάρχει τίποτε καινούργιο στην τέχνη, εκτός από το ταλέντο". Μέσα από τα fashion shows για την άνοιξη του 2012 καταλαβαίνουμε τι εννοούσε. Οι μεγαλύτεροι σχεδιαστές φέρνουν με πολύ ταλέντο την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομία στις high fashion boutiques. Η ζωή του σχεδιαστή είναι ένας δημιουργικός Γολγοθάς. Η σκέψη που βασανίζει το μυαλό του πριν πέσει για ύπνο και μόλις ξυπνήσει το πρωί είναι το περιεχόμενο/αντικείμενο της επόμενης συλλογής του! Πώς θα καταφέρει να ξεπεράσει τον εαυτό του μέσα φέρνοντας φρέσκες ιδέες στο παγκόσμιο τραπέζι της μόδας! Φέτος (περισσότερο από κάθε χρονιά) είδαμε τους σχεδιαστές να επιστρέφουν σε μουσεία/gallery/εκθέσεις και να προσαρμόζουν τα μολύβια τους στα πινέλα των πιο σπουδαίων ζωγράφων.

Η Karan γέμισε την νεοϋορκέζικη πασαρέλα της με tribal μοτίβα. Το ταξίδι της στην Αϊτή για να βρεθεί κοντά στα θύματα του καταστροφικού σεισμού την εφοδίασε με νέες προσλαμβάνουσες, εικόνες και σκέψεις που επηρέασαν τη συλλογή της. Ήρθε πιο κοντά στην κουλτούρα του λαού και γνώρισε το έργο του καλλιτέχνη Philippe Dodar. Τα κομμάτια της συλλογής της για το καλοκαίρι του 2012 είναι κινητοί καμβάδες εμπνευσμένοι από τα αφαιρετικά σχέδια του καλλιτέχνη. Φυσικά κάθε φόρεμα μένει πιστό στη σχεδιαστική φιλοσοφία που έχει εδραιώσει τον οίκο τα τελευταία χρόνια και διατηρεί την urban λογική του, μια λογική άρρηκτα συνδεδεμένη με το Μεγάλο Μήλο. Τα περισσότερα έργα τέχνης, όπως και τα κρασιά άλλωστε, πρέπει να καταναλώνονται γύρω από την περιοχή που παράγονται.

O Prabal Gurung δεν στοχεύει στη Sarah Jessica Parker και στη Michelle Obama (που τον εκτιμούν ιδιάιτερα) με αυτή τη συλλογή. Αυτή τη φορά βγαίνει από την confort zone του και παίζει με σέξι (κυριολεκτικά) prints. Συνεργάζεται με ένα Λονδρέζο printmaker και εμπνέεται από τη συλλογή Sensual Flowers του Nobuyoshi Araki. H τέχνη είναι είτε αντιγραφή είτε επανάσταση. Σε αυτή την περίπτωση όμως ο Gurung καταφέρνει με ένα δημιουργικά ανατρεπτικό τρόπο να είναι και τα δυο. Χρησιμοποιώντας μωβ, πράσινο και μαύρο δημιουργεί φλοράλ μοτίβα που βρίσκονται σε πλήρη άνθιση και μαρασμό, την ίδια στιγμή.

H Kate και η Laura Mulleavy του οίκου Rodarte ερωτεύτηκαν τα χρώματα όπως το πράσινο και το μωβ που υπάρχουν στις κλασσικές ταινίες του Disney από το 1959. Σε ένα επόμενο στάδιο έψαξαν να βρούν ποιος χρησιμοποιούσε τα ίδια χρώματα και (surprise surprise) έπεσαν πάνω στον Vincent van Gogh. Τα μοτίβα που μέχρι σήμερα είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε σε κιτς ολλανδικά αναμνηστικά (σίγουρα θα έχεις και εσύ ένα mouse pad με το Starry Night) στολίζουν τουαλέτες από μετάξι και φορέματα με 50s κόψιμο. "Αν και φτιάχνω τοπία, υπάρχουν πάντα μέσα τους ίχνη προσώπων", έλεγε ο Van Gogh και μέσα από αυτή τη συλλογή μπορούμε σίγουρα να δούμε την Tavi Gevinson, την Dakota και την Elle Fanning στις προσεχείς εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.

O οίκος Shamask ιδρύθηκε το 1978 από Ronaldus Shamask αλλά δεν είχε πάρει μέρος στο Fashion Week της Νέας Υόρκης για πάνω από δέκα χρόνια. Η αισθητική του περιγράφεται ως «Intimate Architecture» και μέσα από αυτή τη συλλογή μπορούμε χωρίς αμφιβολία να αντιληφθούμε το γιατί. Για την άνοιξη του 2012 επιστρέφει στα χαρακτηριστικά μοτίβα του Piet Mondrian. Τα λευκά, μπλε, κίτρινα, κόκκινα τετράγωνα του Mondrian τυγχάνουν συχνής αναπαραγωγής σε κάθε πεδίο καλλιτεχνικής δραστηριότητας όπως αρχιτεκτονική, διαφήμιση, graphic design και φυσικά μόδα. Κανείς άλλωστε δεν μπορεί να ξεχάσει το φόρεμα που σχεδίασε ο Yves Saint Laurent το 1965. Ο Shamask όμως φέρνει τη bauhaus αισθητική στο σήμερα μέσα από καφτάνια, κασμιρένια πουλόβερ και φορέματα με υψηλές σχισμές από λινό, δέρμα, ταφτά, σουέτ και μετάξι.