Δημήτρης Σκουλός
Είναι πολύ ειδική η περίπτωση του Χρήστου Μάστορα. Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν, καθώς σημείωνα τις ερωτήσεις μου για αυτήν τη συνέντευξη, έχοντας πρώτα ξεψαχνίσει δικά του λόγια και πράξεις των τελευταίων ετών, όσων υπάρχει διαδικτυακό αποτύπωμα τουλάχιστον. Μίλια μακριά από τα πάλαι ποτέ πρότυπα των σταρ που κατάπιναν εσκεμμένα τη γλώσσα τους αποφεύγοντας επικοινωνιακές κακοτοπιές και διατηρώντας το μυστήριο γύρω από το όνομά τους, ο frontman του συγκροτήματος MEΛISSES μοιάζει με 100% αναβαθμισμένη έκδοση video game χωρίς ενοχλητικά bugs και κολλήματα.
Ο ίδιος βέβαια, ποτέ δεν ένιωσε ότι "τα κατάφερε", δεν ήταν και αυτός ο στόχος του άλλωστε. Αντιθέτως, πιστεύει πως ο καλλιτέχνης γεννιέται στην αβεβαιότητα που με τη σειρά της απαιτεί τόλμη και πίστη, όπως επίσης έχει πια αποδεχθεί πως η Ιθάκη πρέπει να είναι μακριά.
"Πώς κατορθώνει λοιπόν να ξεχωρίζει;", εύλογα θα αναρωτιόταν κάποιος μετά από όλα αυτά.
"Και τι άλλο είναι η τέχνη παρά λεπτομέρειες;". Ναι, ο Καβάφης έχει (ξανα)προλάβει να απαντήσει. Από το πιο ας πούμε, "οικογενειακό" BΟΧ φέτος οι MΕΛΙSSES συναντούν τη Δέσποινα Βανδή στο Έναστρον. Διατηρείται η αίσθηση της "σχολικής εκδρομής στο stage", τη χαίρεσαι την καινούργια σου αγάπη;
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής η αίσθηση της σχολικής εκδρομής είναι το αποτέλεσμα πρόβας και σχεδιασμού. Κάθε τραγούδι και πολλές φορές, κάθε ατάκα ή σκετς είναι επιμελώς ατημέλητα… Καλώς η κακώς η δική μας εμπειρία είναι διαφορετική από την εμπειρία του κοινού. Για να νιώσουν οι "καλεσμένοι" μας άνετα πρέπει εμείς να είμαστε σε εγρήγορση. Δεν είναι εύκολο να είσαι πάνω στη σκηνή απλά πρέπει να φαίνεται εύκολο και ξέγνοιαστο γιατί ο σκοπός είναι να κάνεις το κοινό να νιώσει άνετα. Η Δέσποινα είναι καταλυτικός παράγοντας σε αυτή την εξίσωση. Είναι εκείνη που εμπνέει και μεταμορφώνει τη "σχολική εκδρομή" μας. Είναι η μούσα μας, μία στιβαρή προσωπικότητα που όμως έχει έναν θεατρικό, σχεδόν ποιητικό αέρα στον τρόπο που μιλάει, που κοιτάζει, που ερμηνεύει… Αισθανόμαστε πολύ όμορφα για αυτήν τη συνύπαρξη.
Θα μου το έλεγες αν δε διατηρούνταν:
Δε νομίζω πως θα φτάναμε να συνεργαστούμε αν δεν υπήρχε αλληλοσεβασμός η αλληλοεκτίμηση αν αυτό εννοείς. Αυτές οι συνεργασίες είναι και πρέπει να είναι προϊόντα καλλιτεχνικού "έρωτα". Είμαστε φουλ in love με τη Δέσποινα.
Ποιο τραγούδι της Δέσποινας Βανδή συμπαθούσες πιο πολύ στην εφηβεία σου ή έστω εκτίμησες αργότερα και γιατί;
Τα τραγούδια της Δέσποινας είναι όλα μεγάλες επιτυχίες. Μικρός σνόμπαρα τις επιτυχίες αλλά τις ήξερα και τις σιγοτραγουδούσα όλες. Ήμουν ένας μακρυμάλλης μεταλάς, κολλημένος, που μισούσε οτιδήποτε mainstream. Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα πως είναι τρομερά δύσκολο να βρίσκεσαι στα top 10 και ταυτόχρονα να λες διαχρονικά τραγούδια. Ένα από αυτά είναι το "Στα 'δωσα όλα"… Νομίζω κρυφή απόλαυση κάθε εναλλακτικού. Τώρα βέβαια μόνο εναλλακτικό δεν με λες.
Τα εφηβικά χρόνια και τα προσωπικά "μαστορέματα"
Αλήθεια, τι τύπος ήσουν στην εφηβεία σου και τι αναπολείς από την εποχή που ακόμη κι εσύ ο ίδιος ανακάλυπτες την καλλιτεχνική σου φύση; Διάβασα πως άργησες να δείξεις προς τα έξω ότι μπορούσες να τραγουδήσεις και μάλιστα καλά.
Όπως προείπα ήμουν ένας πολύ επιλεκτικός μεταλάς. Ένας τύπος που έψαχνε την τεχνική περιπλοκότητα και το συναίσθημα συνδυασμένα. Αγαπημένες μου μπάντες ήταν οι Metallica και οι Deep Purple. Αναπολώ τον ενθουσιασμό που ένιωθα όταν πρωτοανακάλυπτα κλασικές μπάντες όπως οι Led Zeppelin και οι Pink Floyd. Πιστεύω πως δύσκολα θα ξανανιώσω όπως την πρώτη φορά που άκουσα το "Stairway to heaven” ή το "Child in time”. Άργησα να δείξω στους δικούς μου ότι έχω κλίση στο τραγούδι γιατί είναι άνθρωποι με κριτική σκέψη και με τρομερή μουσική αντίληψη. Έπρεπε να είμαι σίγουρος για την αξία μου γιατί η κριτική των δικών μου είναι πάντα ειλικρινής. Δεν τους αρέσει να χαϊδεύουν αφτιά. Τουλάχιστον όχι τα δικά μου.
Πότε ήταν που αισθάνθηκες ότι πατάς πιο γερά στα πόδια σου και πως η μουσική "η μόνη σου επιλογή" ως επαγγελματικός προσανατολισμός;
Το να πατάω γερά στα πόδια μου είναι μια συνθήκη εύθραυστη και διαρκώς υπό διεκδίκηση. Πάντα η μουσική ήταν η μόνη διέξοδος, η μόνη επιλογή όπως λες και η απαραίτητη συντροφιά στη μοναξιά μου αλλά δεν ήταν ποτέ η ασφάλεια μου. Ποτέ δεν ένιωσα ότι τα κατάφερα και ποτέ δεν ήταν αυτός ο στόχος. Έχω καταλάβει πλέον ότι η Ιθάκη είναι και πρέπει να είναι μακριά - νομίζω ότι αν δεν quotαρα τον Καβάφη σε αυτή την απάντηση θα έσκαγα. Για να το πω και με δικά μου λόγια, πιστεύω πως ο καλλιτέχνης "γεννιέται" στην αβεβαιότητα και η αβεβαιότητα απαιτεί τόλμη και πίστη. Δεν αισθάνομαι σίγουρος όταν δημιουργώ, απλά πάντα πίστευα και πιστεύω σε αυτό που κάνω.
Δες περισσότερα στο esquire.com.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
