Ρίχνοντας μία νηφάλια ματιά στο παρελθόν, η δεκαετία του '90 μοιάζει με μία αλαζονικά αισιόδοξη εποχή ευημερίας και σπατάλης, που δεν πρόδιδε σε καμία περίπτωση όλα όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν. Ο κινηματογράφος παραδόξως, δεν επηρεάστηκε τόσο από την εν λόγω οπτική, καθώς τα δύο θέματα που επικράτησαν σε αρκετές από τις καλύτερες ταινίες των '90s ήταν οι (φυσικές και μη) καταστροφές και το διάστημα ως πεδίο δράσης. Υπήρξε μία κάποια ανησυχία για το τέλος του αιώνα και μία γενικότερη αίσθηση ότι τα φαινόμενα απατούσαν και πως κάτι απροσδιόριστο δεν πήγαινε καλά.
Τα Matrix, The Truman Show και Fight Club με τον τρόπο τους έθεταν ερωτήματα για το αν αξίζει η ταλαιπωρία των υπερωριών για την εξασφάλιση περισσότερων υλικών αγαθών. αν άξιζε η δουλειά, το αυτοκίνητο, το σπίτι με την άσπρη περίφραξη. Ίσως αυτό να είναι το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της δεκαετίας του '90 απ' όλα, όμως: Η γκρίνια για το σπίτι και το αυτοκίνητο που ακόμα μπορούσες να πληρώσεις, δεδομένου του ότι κανείς δεν είχε ασχοληθεί επισταμένα με την υπερθέρμανση του πλανήτη, τη διεθνή τρομοκρατία ή την πιστωτική χρεοκοπία ακόμα. Όπως και να έχει αποτέλεσε μία δεκαετία κατά την οποία τα blockbusters γιγαντώθηκαν, πολλές ενδιαφέρουσες ανεξάρτητες ταινίες κυκλοφόρησαν, ενώ ο βρετανικός κινηματογράφος αναγεννήθηκε υπό την καθοδήγηση των Danny Boyle και Richard Curtis.
Διαβάστε περισσότερα στο Esquire.com.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
