Ποιος είναι ο πιο μακρινός πλανήτης; Η Miss Bloom μιλά αποκλειστικά με τη συγγραφέα και δίνει απάντηση στο ερώτημα.
Η Μι, το μυστηριώδες party girl και η κολλητή της Κατερίνα με πλήρη συνείδηση ζει στη σκιά της. Ο συναισθηματικός Πέτρος και η Εύα, η εργασιομανής βασίλισσα της μοριακής κουζίνας. Οι τέσσερεις βασικοί ήρωες του βιβλίου, που οι δρόμοι τους συναντώνται κάπου στην Αθήνα, ζουν σ’ έναν αφηρημένο χωροχρόνο. Σίγουρα επίτηδες δοσμένο έτσι από τη συγγραφέα, η οποία επικεντρώνεται έτσι με μεγαλύτερη ακρίβεια στον εσωτερικό κόσμο και στον ψυχισμό του καθενός. Εντελώς διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, που ωστόσο δεν μπορούν τελικά να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλον. Ο καθένας κουβαλά το παρελθόν του, που άλλοτε ξετυλίγεται συγκινητικά στον αναγνώστη, άλλοτε δίνεται με υπαινιγμούς. Ένα βιβλίο για την αγάπη και τη μοναξιά, για τραύματα που δεν κλείνουν, για ξαφνικούς έρωτες σε θερινά σινεμά, για τη μαγειρική και τα όνειρα, για μεγάλους που θέλουν να μείνουν παιδιά και παιδιά από τη χώρα του Πήτερ Παν.
Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της Ισμήνης Τορνιβούκα, ένα πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο βιβλίο από μια νέα συγγραφέα, η οποία, όπως σημειώνει, έζησε και μεγάλωσε σε ένα ξενοδοχείο, όπου όλοι είχαν να διηγηθούν τουλάχιστον μια πραγματικά εξαιρετική ιστορία. Η συγγραφέας δουλεύει στα ξενοδοχεία Excelsior, City και Eagles Palace στη Βόρειο Ελλάδα, συνεχίζοντας την παράδοση μιας οικογένειας ξενοδόχων που ξεκίνησε το 1925 με το Μεντιτερανέ στη Θεσσαλονίκη. Στην κουζίνα ενός ξενοδοχείου γεννήθηκε κι αυτό το βιβλίο και άρχισε να γράφεται πάνω σε post it και χαρτάκια που έκρυβε στις τσέπες της στολής της!
Η Ισμήνη μιλά στη Miss Bloom:
Ποιός είναι για σένα "ο πιο μακρινός πλανήτης";
Ο πιο μακρινός πλανήτης για μένα είναι κάθε φορά ένα πρόσωπο που αγαπάω ή που ερωτεύομαι σαν τρελή. Είναι κάποιος που σκέφτομαι συνεχώς. και επίμονα, κι όλο θέλω να τεντώνω κάθε μικρή στιγμούλα που περνάμε μαζί για να μου φτάσει. Και ενώ αισθάνομαι πάντα πως τον ξέρω, επειδή τον έχω τόσο πολύ ονειρευτεί, πάντα παραμένει μακρινός, με την μία μεριά του πίσω απ’ τον ήλιο, σκοτεινή, εκεί που το φως μου δεν φτάνει!.. Κι αυτή η σκοτεινή πλευρά, αυτή που δεν έχω ανακαλύψει ακόμη, μου φαίνεται και η πιο ενδιαφέρουσα, γιατί μπορώ να τη γεμίσω με τη φαντασία μου.
Πώς προέκυψε η ανάγκη σου να γράψεις ένα βιβλίο και τι αποτέλεσε την έμπνευσή σου;
Αν έπρεπε να περιγράψω τον εαυτό μου με τέσσερις λέξεις, θα έλεγα: Μου αρέσουν οι ιστορίες. Αυτές που είναι γραμμένες στα βιβλία, αυτές που υπάρχουν στις ταινίες ή στα τραγούδια, αυτές που λένε οι άνθρωποι στις παρέες. Πάντα πίστευα ότι οι καλοί αφηγητές, είτε στο χαρτί, είτε στην πραγματική ζωή είναι κάτι σαν μάγοι ή σαν θεοί. Νομίζω πως γι' αυτό θέλω να γράφω, γι' αυτό έγραψα αυτό το βιβλίο: Ήθελα να παίξω εγώ τον ρόλο της μάγισσας, να δω πώς λειτουργεί, να προκαλέσω στους άλλους αυτό το μαγικό συναίσθημα που φέρνει μια ωραία διήγηση.
Είναι δύσκολο να πει κανείς από πού έρχεται η έμπνευση- είναι τόσο κομμάτι απ’ τη ζωή- κάθε βιβλίο ζει μέσα σου για καιρό και παίρνει λίγο απ’ το αίμα σου- ό,τι βρει γόνιμο το παίρνει. Ξέρω σίγουρα πως το βιβλίο έχει ρίζες από τους φίλους μου, τις κουβέντες μας, από έναν μεγάλο έρωτα και την Αθήνα όπως την ζούσα όταν το έγραφα και την κουζίνα του roof garden, στη «Μεγάλη Βρετανία», όπου δούλευα τότε.
Ισμήνη Τορνιβούκα
Μεγάλωσα στα ξενοδοχεία και είναι μια δουλειά που αγαπώ πολύ. Στην Ουρανούπολη πήγα πρώτη φορά όταν ήμουν σαράντα ημερών- και απέκτησα μια τεράστια οικογένεια ανθρώπων της φιλοξενίας, και ένα τεράστιο πλήθος από πελάτες που όλο άλλαζε. Θυμάμαι μικρή πήγαινα στο μπαρ τα απογεύματα ζητούσα ένα μιλκσέικ και μια ιστορία. Τώρα που μεγάλωσα και κάνω και εγώ την ίδια δουλειά, εκπλήσσομαι διαρκώς με το πόσο οι επισκέπτες επιθυμούν να έρθουν κοντά μας, να μας εξομολογηθούν τα μυστικά τους και να μας διηγηθούν τη ζωή τους. Όλες αυτές τις ιστορίες τις κράτησα στην καρδιά μου και νομίζω πως δημιούργησαν το γόνιμο έδαφος που λέγαμε- αυτό που κάνει τα βιβλία να γεννιούνται.
Αναφέρεις ένα σωρό περίεργες, φανταστικές συνταγές. Έχεις η ίδια κάποια ιδιαίτερη σχέση με τη μαγειρική;
Εκτιμώ το καλό φαγητό, και με μαγεύουν οι μεγάλες επαγγελματικές κουζίνες, οι σεφ που είναι απόλυτοι και αδιαμφισβήτητοι αρχηγοί! Η μοριακή κουζίνα που περιγράφεται στο βιβλίο, πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια, μου φαινόταν πάντα συναρπαστική- εντελώς διαφορετική. Είδα πολλά ντοκιμαντέρ, έφαγα πολλά πιάτα αυτού του είδους, διάβασα βιβλία... Αλλά εγώ η ίδια δεν ξέρω να μαγειρεύω παρά τα βασικά στο σπίτι- περνάω τη ζωή μου στα εστιατόρια.
Οι ήρωές σου εμφανίζονται σε ένα πλαίσιο ξεκομμένο απ' τον υπόλοιπο κόσμο. Για κάποιους, όπως η Μι, ακόμα και το όνομά τους ή οι γονείς τους μας είναι άγνωστα. Γιατί θέλησες να τους απομονώσεις;
Οι μεγάλοι του βιβλίου μιλάνε συνεχώς για τους γονείς τους, αλλά σπανίως τους βλέπουμε ανάμεσα σε φίλους και σε παρέες- συμπεριφέρονται δηλαδή ως παιδιά ακόμα- η οικογένειά τους είναι όλος τους ο κόσμος. Οι νεότεροι του βιβλίου, αντίθετα, είναι συνεχώς ανάμεσα σε κόσμο, αλλά δεν μιλάνε ποτέ για γονείς, και αντί για ονόματα έχουν παρατσούκλια (Μι, Κιτκατ). Τους φανταζόμουν σαν τα χαμένα παιδιά του Πήτερ Παν, παγιδευμένα στη Χώρα του Ποτέ, χωρίς να μπορούν να θυμηθούν από πού έρχονται, χωρίς να έχουν πού να πάνε, παγιδευμένοι στο μικρό τους νησί με ινδιάνους και πειρατές και κροκόδειλους, σε ένα παιχνίδι που δεν θα τελειώσει ποτέ...
Info: Το βιβλίο "Ο πιο μακρινός πλανήτης που ξέρω" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Διάβασε επίσης:
Διαβάζουμε το βιβλίο «Η αρχή του κακού» και μιλάμε με τη συγγραφέα Μαρία Φακίνου
Το βιβλίο της εβδομάδας: «Στη σκιά των αιώνων» της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου
Το βιβλίο της εβδομάδας: «Ο τελευταίος χορός» της Victoria Hislop
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
