(Αυτό το post διαβάζεται ιδανικά αν ακούς αυτό)
Αυτό το χάλια δωμάτιο μέσα στο σπίτι με έκανε να αναρωτιέμαι. Πώς θα συμμαζευτεί? Πώς έγινε έτσι? Πόσο ακαμάτρα είμαι? Που βρέθηκαν όλα αυτά τα πράγματα? Τι σημαίνει που θα μπορούσα να το αφήσω έτσι για πάντα, αν δεν το θεωρούσα φριχτά κακό για την αξία μου ως ανθρώπινο ον και δη γυναίκα? Για πόσο καιρό θα παραμείνει καθαρό?
«Βάναυσα» ερωτήματα που μένουν συνήθως αναπάντητα εκτός από το πώς θα συμμαζευτεί που πάντα απαντιέται με «Μουσική και μιάμιση ώρα από την ζωή μου.» Γενικά πιστεύω ότι αν βάλεις όλη σου την προσοχή και την αυτοσυγκέντρωση και όρεξη σε μιάμιση ώρα της ημέρας μπορείς να κάνεις θαύματα. Γίνονται άπειρα πράγματα σε μιάμιση ώρα. Από γυμναστική και μαγειρική μέχρι ενδοσκόπηση και φασίνα.
Διάβασε τη συνέχεια του post στη σελίδα ii
Το θέμα με τα ακατάστατα δωμάτια όμως νομίζω είναι πιο βαθύ. Γίνεται να μην υπάρχει από ένα τέτοιο μέσα σε κάθε σπίτι? Αν όχι, τότε σίγουρα υπάρχει κάπου μια ακατάστατη αποθήκη/γκαράζ/πατάρι/ντουλάπα. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι παίζει υστερικά τακτοποιημένο σπιτικό πουθενά.
Γιατί τα ακατάστατα δωμάτια είναι σαν αυτά τα εντελώς μπερδεμένα κομματάκια του μυαλού σου. Όσο οργανωμένος, συνειδητοποιημένος και κατασταλαγμένος κι αν είσαι σε τούτη την πλάση, σίγουρα υπάρχει ένα σκοτεινό εγκεφαλικό δωμάτιο στο οποίο πετάς, χωρίς να το πολυσκέφτεσαι, τις βρώμικες μπερδεμένες σκέψεις σου.
Σίίίίίίγουρα. Αν δεν θες να το δεις μην το δεις. Αλλά είναι εκεί.
Γι' αυτό έχουν επιτυχία αυτές οι εκπομπές. Γιατί από τη μια σε κάνουν να νιώθεις ανώτερος, εσύ ο συμμαζεμένος που μόνο ένα δωματιάκι έχεις αφήσει στο έλεος και από την άλλη γιατί σε φοβίζουν θυμίζοντάς σου ότι όλα είναι ένα κλικ του μυαλού σου μακριά. Κλικ, και μπορείς να κάνεις όλα τα δωμάτια του σπιτιού αποθήκες. Κλικ και στο κεφάλι σου και κάποια στιγμή μπορεί να σπάσει το βάρος της σαβούρας την κλειστή του πόρτα και να γεμίσει ολόκληρο το μυαλό σου μπερδέματα.
Τα ερωτήματα γι’ αυτά τα κομμάτια του μυαλού είναι αντίστοιχα με αυτά που ήδη έχουν τεθεί εδώ. Πώς θα συμμαζευτεί? Πώς έγινε έτσι? Πόσο ακαμάτρα είμαι? Που βρέθηκαν όλα αυτά τα πράγματα?
Και απαντιέται σχεδόν αντίστοιχα «Με μουσική και μιάμιση ώρα της ζωής σου». Τώρα το για πόσες μέρες της ζωής σου θα το κάνεις, αυτό δεν το ξέρω. Εξαρτάται από το χάος που έχεις δημιουργήσεις, από το πότε ήταν η τελευταία φορά που μπήκες εκεί μέσα για να καθαρίσεις λιγάκι, από το τι προσπαθείς να γλυτώσεις κάθε φορά που πετάς μια σκέψη σου εκεί μέσα.
Τι φοβάσαι σε αυτές τις σκέψεις και δεν τις αφήνεις λίγο έξω από το δωμάτιο για να τις επεξεργαστείς?
Τι δεν βλέπεις?
Ή καλύτερα τι αρνείσαι να δεις?
Ξέρω (αλήθεια το ξέρω), είναι βολικό και ξεκούραστο να έχεις αυτό το δωμάτιο. Στις “ώχου βρε αδερφέ, άσε με να ηρεμήσω λίγο” στιγμές είναι ο,τι πρέπει. Το χρειάζεσαι αυτό το δωμάτιο. Και πάντα θα υπάρχει κάπου. Έτσι είναι. Και καλά κάνει που είναι έτσι. Δεν είμαστε ρομπότ. Μα μήπως το έχεις παρακάνει με τις εστίες χάους? Αν κοιτάξεις γρήγορα τριγύρω και μέσα σου πόσες τέτοιες θα βρεις?
Τα λέω και στους δυό μας όλα αυτά. Όχι μόνο σε σένα. Δεν σε μαλώνω. Απλά συνειδητοποιώ.
Ότι το κρίμα σε όλες αυτές τις καταστάσεις είναι πως αν πάρεις τον χρόνο σου και βουτήξεις στο ακατάστατο δωμάτιο μπορεί και να ανακαλύψεις κάτι εκεί που είχες ξεχάσει ότι υπήρχε καν.
Κάτι καλό.
Κάτι όμορφο.
Κάτι που αγαπάς και νόμιζες πως είχε χαθεί.
Γιατί το κάνουμε αυτό «το κρίμα» καμιά φορά οι άνθρωποι.
Μέσα στην καθημερινότητα ξεχνιόμαστε και πετάμε σαβούρα πάνω στα θετικά μας και στα καλά. Και τα χάνουμε μετά. Κι αναρωτιόμαστε που τα έχουμε παρατήσει. Και είναι απλά κάτω από τη στοίβα με τα άπλυτα, τα άχρηστα, τα ασιδέρωτα.
Κρίμα.
Πάρε τον χωροχρόνο σου και βάλε μια τάξη.
Σε εκείνο το δωμάτιο.
Και στο μυαλό σου.
Έξω.
Και μέσα.
boo!
Previous:
Mary-land Season 1 & 2
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
