Τα τελευταία δέκα χρόνια, σε αυτό το μικρό γραφειάκι στον δεύτερο όροφο της εφημερίδας, έχω τις καλύτερες roommates! Η Χριστίνα, η Μαρία και η –σχετικά πιο νέα της παρέας- Έλενα, είναι πάντα εκεί. Στην καλύτερη περίπτωση (αν έχουν έρθει νωρίτερα στο γραφείο), έχουν ήδη ανάψει κλιματιστικά, έχουν βάλει γαλλικό καφέ να ετοιμάζεται και είναι έτοιμες να εξιστορήσουν τα καινούρια νέα από την προηγούμενη μέρα!
Δες τη συνέχεια στη σελίδα ii
Κι αν δε με πιστεύετε δείτε τις φωτογραφίες…
Κάνε κλικ! Το Despoina's Notebook συνεχίζεται στη σελίδα iii
Κορίτσια μου, το σημερινό μου post είναι αφιερωμένο σε εσάς. Πόσους έρωτες, καψούρες, χωρισμούς, εγκυμοσύνες, προτάσεις γάμου (ντόινγκ!), κλάματα και ατέλειωτα γέλια μέχρι δακρύων έχουμε ζήσει εδώ μέσα; Μόνο εμείς το ξέρουμε!
Τελικά, αυτό είναι μεγάλη τύχη. Να ξέρεις ότι φεύγοντας από το σπίτι σου, θα βρεις τις φίλες σου στη δουλειά. Φίλες που δεν επέλεξες, αλλά που η μοίρα έμελλε να γίνουν αυτό που λέμε «αυτοκολλητάκια», «εξομολογητές»…
Κατά τ’ άλλα, μία ακόμη ήρεμη και πολύ κρύα εβδομάδα τέλειωσε… Ακόμη κι αυτές οι λιγοστές νιφάδες χιονιού μας έδωσαν λίγη χαρά και παιδικό ενθουσιασμό! Βέβαια, δεν κράτησε για πολύ… Η σκέψη ότι τις πιο κρύες νύχτες του χειμώνα, υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται στο δρόμο, σε παγκάκια ή σε στοές, αδέσποτα ζώα που δεν έχουν μία ζεστή γωνιά να κουρνιάσουν, χωρίς νερό και τροφή, ανατριχιάζουν…
Πριν σας χαιρετήσω θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα μέιλ που έλαβα πριν λίγες μέρες από μία αναγνώστρια του Despoina's Notebook. Δε θα το σχολιάσω καθόλου… Άλλωστε, η φίλη μου τα λέει όλα με το κείμενό της… Απλώς θα ήθελα να το μοιραστώ με όλες τις μανούλες που διαβάζουν αυτή τη στιγμή. Οι προσευχές μας είναι κοντά στον μικρό της «γίγαντα»…
"Δέσποινα Καλημέρα,
Αρχικά συγχαρητήρια για το υπέροχο blog, μπαίνω κάθε μέρα φανατικά!!!
Ειδικά όσα γράφεις εσύ, είναι σαν να σου μιλάμε εμείς , είναι σαν να μοιραζόμαστε τις ίδιες σκέψεις χωρίς να έχουμε οπτικοακουστική επαφή.
Θα σου πω την μικρή δική μου ιστορία χωρίς να θέλω να σε καταθλίψω.
Πριν από λίγες μέρες βίωσα την δική μου πρώτη εγκυμοσύνη, η οποία μέχρι και τον πέμπτο σχεδόν μήνα ήταν super τέλεια!
Ήταν ότι καλύτερο μου είχε συμβεί στη ζωή μου!!!!
Όμως στις αρχές τις 22ης εβδομάδας έπαθα ρήξη θηλακίου και ο μικρούλης μου ήθελε να βγει, ευτυχώς και για καλή μου τύχη ο Θεος και ο γιατρός μου με βοήθησαν να κρατήσουμε το μωρό με περίδεση τραχήλου. Κατά την διάρκεια του χειρουργείου δεν ήξερα αν θα πετύχει όμως όταν βγήκα είχαν παέι όλα καλά.Νοσηλεύτηκα 9 ημερές και όταν βγήκα συνεχισα να μένω ακίνητη στο κρεββάτι. Και αφού ξεπέρασα το σοκ όταν πήγα σπίτι μου, και κάπως μέσα μου ήμουν λίγο πιο ανάλαφρη ότι όλα τωρα θα πάνε καλά, στην 26 εβδομάδα ανέβασα πυρετό και είχα 'εντονες συσπάσεις με αποτέλεσμα να παω πάλι στο νοσοκομείο, η κατάληξη για να μην μακρηγορώ ήταν την επόμενη μέρα να σπάσουν τα νέρα λόγω λοίμωξης που είχε δημιουργηθεί απο το ράμμα στο τράχηλο, και στις 00:15 έφερα στον κόσμο τον μικρούλη μου βάρους 900gr.
Όταν βγήκα από το χειρουργείο ήμουν πολύ χαρούμενη που είχα γίνει μαμά , χαμογελούσα σε όσους με περιμέναν και τα πρόσωπα ήταν λίγο παγωμένα. Επειδή ήταν και νύχτα δεν μπόρεσα να τον δω, τον ειδε μόνο ο άντρας μου ο οποίος 'οταν ήρθε στο δωμάτιο μου είπα να ηρεμήσω και ότι οι γιατροί του είπαν να μην κάνουμε όνειρα ακόμα....
Εκεί άρχισα να καταλαβαίνω και να συνειδητοποιώ ότι μάλλον κάτι δεν έχω καταλάβει ότι βρίσκομαι χαμένη σε έναν άλλο κόσμο...
Το πρωί ήθελα πολύ να τον δω , και οι μαίες μου είπαν ότι υπάρχει συγκεκριμένες ώρες επισκεπτήριο επειδή το μικρό μου βρίσκεται στην ΜΕΝΝ ΜΟΝΑΔΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΝΕΟΓΝΩΝ.
Οταν κατέβηκα κάτω λοιπόν δεν πίστευα ότι αυτό που είδα μπορεί να υπάρχει στον κόσμο.
Γονείς στην σειρά να αποστειρώνονται όσο καλυτερα μπορουν και στη σειρά για να δουν τα παιδιά τους αφού πρώτα ενημερωθούν.
Όταν έφτασα στην ενημέρωση πριν καν τον δω μου είπαν ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και ότι ο μικρός είναι διασωληνωμένος έχει βγει με λοίμωξη αφού είχε και η μαμά του, και δεν ξέρουμε τι θα γίνει τις επόμενες μέρες....
Μόλις τον αντίκρυσα δεν μπορούσα να συγκρατήσω με τίποτα τα δάκρυα μου και την θλίψη μου, έκλαγα πάνω από την θερμοκοιτίδα. τα ειχα χάσει νόμιζα ότι θα χάσω το μυαλό μου, οτι αυτό που ζούσα ήταν όνειρο και θα ξυπνούσα σύντομα, έβλεπα το παιδί μου να προσπαθήσει να ζήσει και εγώ να μην μπορώ να κάνω κάτι για να το βοηθήσω....
Ακολούθησαν και άλλες 2 ημέρες τρέλα από πλευράς πάντα να ουρλιάζω να κλαίω να μην μπορώ να κοιμηθώ να φάω, ήμουν σαν ζόμπι, απλά ανέπνεα τίποτα άλλο. Όμως τελικά τα κατάφερα με τη στήριξη του άντρα μου και των γονιών άρχισα να συνέρχομαι και να προσπαθώ να αποδεχτώ την κατάσταση, βέβαια την ημέρα που έφυγα από το μαιευτήριο χωρίς το παιδί μου ήταν ότι χειρότερο μου έχει συμβεί.
( δεν σου συνεχίζω την περιγραφή των συναισθημάτων γιατί απλά δεν περιγράφονται)
Για να καταλήξω και να μην σε κουράζω σήμερα 16 ημέρες μετά την γέννηση του γίου μου είμαι μία περήφανη και συνειδητοποιημένη μαμά ενός
παιδιού που δίνει μάχη καθημερινά για να μείνει στην ζωή!!! Είμαι εκεί ακόμα και όταν σωματικά δεν μπορώ λόγω των συνθηκών, και τον στηρίζω για να προχωράει κάθε μέρα! Οι γιατροί μας λένε πως ο ΓΙΓΑΝΤΑΣ μας κάθε μέρα που περνάει κάνει μία νίκη, και έγω απλά υπολίνομαι στο μεγαλείο της φύσης και σε αυτή την ψυχούλα που θέλει να ζήσει και ας ήρθε στον κόσμο μας αρκετά νωρίς.
Αυτο που θέλω να επισημάνω είναι πως αρκετά μωρά είναι πρόωρα και όμως κάποια από αυτά τα καταφέρνουν πάρα πολύ καλά και τελικά επιστρέφουν στην αγκαλιά της μαμάς τους, μετά από 2μηνη , 3μηνη ή ακόμα και 4μηνη νοσηλεία στο ΜΕΝΝ. Βλέποντας διάφορες φωτογραφίες στην μονάδα το πριν και το μετά αυτών των παιδιών φαντάζει απίστετο και όμως είναι αληθινό!!!!!!!!!
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα του ΜΕΝΝ του νοσοκομείου ΜΗΤΕΡΑ που φροντίζει τον μικρό μου, η δουλειά που κάνουν είναι απίστευτα ανεκτίμητη!!!
Επίσης ένα μεγάλο μπράβο σε όλες τις μανούλες που έχουν προωράκια θέλει πολύ δύναμη και κουράγιο!!!!!!!!
Ελπίζω να κάνεις ένα θέμα σχετικά με τα προωράκια στο blog σου για να δώσουμε στοιχεία και δύναμη για αυτό και σε άλλες γυναίκες, που είναι εκεί έξω ότι δεν είναι μόνες , ότι δεν έχει συμβεί μόνο σε αυτές, υπάρχω και εγώ και σίγουρα και πολλές άλλες..
Ελπίζω να έχω απάντηση σου , σ ευχαριστώ που διάβασες το μήνυμα μου.
Φιλάκια Πολλά !!!!!!!!!!!!!"
Περιμένω τα emails σας στη διεύθυνση dkampouri@gmail.com
Σας φιλώ και σας στέλνω την αγάπη μου!
Previous:
Despoina's Notebook: Όλα τα post του blog της Δέσποινας Καμπούρη
Aπαγορεύεται ηοποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτησηή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτεςθα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας καιτον ποινικό κώδικα..
Aπαγορεύεται ηοποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτησηή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτεςθα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας καιτον ποινικό κώδικα..
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
