Αν μου ζητούσαν να περιγράψω με τρεις λέξεις τη Χίο, αυτές θα ήταν σίγουρα "Μυρωδιές", "Χρώματα" και "Χαμόγελα". Κοσμογυρισμένη δεν με λες, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν έχω βγει και από τα όρια της Αθήνας. Τα ταξιδάκια μου τα έχω πάει στο μέτρο του δυνατού. Οπότε μία εμπειρία από ελληνικά νησιά μπορώ να υπερηφανευτώ ότι την έχω. Μόνο που στη Χίο, καταρρίφθηκαν όλα όσα πίστευα για τα νησιά μέχρι σήμερα. Θα μου πεις βέβαια, "'Άλλο Κυκλάδες και άλλο Βόρειο Αιγαίο", και η αλήθεια είναι αυτή. Υπάρχει όντως τεράστια διαφορά.
Πώς να το πω με απλά λόγια; Το νησί αυτό έχει μία αύρα. Μία αύρα που σε πλημμυρίζει αμέσως μόλις κατέβεις από το αεροπλάνο. Ευγενικοί και χαμογελαστοί άνθρωποι παντού. "Μήπως ονειρεύομαι;", σκέφτηκα. Τα τελευταία χρόνια το χαμόγελο είναι είδος υπό εξαφάνιση. Βέβαια ήταν και δύσκολο να το δεις με τις μάσκες ως μόνιμο αξεσουάρ. Πάντως για αρχή το νησί τις πέρασε τις εξετάσεις και μάλιστα με άριστα!
Κι αμέσως μετά... οι μυρωδιές! Η μαστίχα, μαζί με το τριαντάφυλλο. Ένας συνδυασμός ονειρεμένος που μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια. Εκείνα τα ατελείωτα απογεύματα στη βεράντα του εξοχικού να ακούω τη γιαγιά να λέει ιστορίες. "Αυτό το ταξίδι μάλλον θα ξεπεράσει τις προσδοκίες μου", σκέφτηκα.
Βρεθήκαμε στη Χίο με μία πολύ συγκεκριμένη αφορμή: Τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της ελληνικής επανάστασης, σφαγή της Χίου. Παράλληλα όμως, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την ιστορία του πανέμορφου αυτού νησιού, να θαυμάσουμε τις ομορφιές του και να δοκιμάσουμε τα τοπικά προϊόντα. Όχι δεν παράγουν μόνο μαστίχα αλλά μπορούν να υπερηφανεύονται για το καλύτερο γλυκό τριαντάφυλλο της Ελλάδας και φυσικά για την τοπική σούμα από την οποία ένα και μόνο σφηνάκι αρκεί για να οξυνθούν οι αισθήσεις σου και φυσικά... να ζητήσεις και δεύτερο!
Ο καιρός υπέροχος και ηλιόλουστος, στάθηκε σύμμαχός μας όλες τις μέρες. Η συντροφιά μεγάλη και ευδιάθετη, συνοδευόμασταν από τον περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου κ. Κώστα Μουτζούρη, τη σύζυγό του - και ψυχή του 3ημέρου - Δήμητρα, και τον καθηγητή Μάνο Στεφανίδη, ο οποίος μας έκανε μία μικρή εισαγωγή στην στα γεγονότα του 1822, δείχνοντάς μας παράλληλα τον φημισμένο πίνακα του Ευγένιου Ντελακρουά "Η Σφαγή της Χίου" ο οποίος εκτίθεται στο Λούβρο και ρέπλικα του οποίου είδαμε στο Μουσείο της Σφαγής της Χίου στην Ιερά Μονή Αγίου Μηνά. Το αίτημα είναι ο ερχομός του πίνακα στην Ελλάδα και η έκθεσή του στο Μουσείο της Ακρόπολης ως ελάχιστος φόρος τιμής για τη σφαγή χιλιάδων Ελλήνων της Χίου από τους Οθωμανούς ως αντίποινα για τον ξεσηκωμό τους στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Τα χωριά
Όχι δεν μοιάζει με νησί η Χίος. Μοιάζει με ένα μεσαιωνικό παραμύθι γεμάτο κάστρα, δράκους και ιππότες. Στα Μεστά είδαμε τις πιο όμορφες βουκαμβίλιες, τα πιο χαριτωμένα πετρόχτιστα μπαλκονάκια και δοκιμάσαμε για πρώτη φορά την τοπική σούμα. Εκεί ήταν και η πρώτη φορά που ήρθαμε αντιμέτωποι με το χαμόγελο και τη φιλοξενία των ντόπιων, οι οποίοι έβγαιναν στις πόρτες τους για να μας καλωσορίσουν. Ήταν σαν ταινία αλλά... καλύτερα!
Με αποκορύφωμα φυσικά την υποδοχή στον Άγιο Γεώργιο Συκούση, όπου αγόρια και κορίτσια ντυμένα με τοπικές φορεσιές, χόρεψαν και τραγούδησαν μόνο για εμάς! Στο σημείο αυτό να δώσω extra credits στους νέους του χωριού, οι οποίοι αντί να πάνε βόλτα, προτίμησαν να φορέσουν παραδοσιακές στολές και να διαφημίσουν τον τόπο τους.
Το φαγητό
Η ανάλυση του φαγητού πιθανότατα να χρειάζεται - ίσως και να απαιτεί - ξεχωριστό κείμενο, αλλά θα κάνω μία προσπάθεια. Εξάλλου μάλλον θα σας προκαταβάλλω θετικά αν σας πω ότι τρώγαμε εκεί ακριβώς που σκάει το κύμα. Τοπικές πίτες, θαλασσινά και ολόφρεσκα ψάρια αποτελούσαν το μενού, συνοδεία λευκού κρασιού ή κάποιας από τις μεθυστικές μπύρες που παράγει το νησί. Το τελευταίο μας γεύμα ήταν στην Λαγκάδα, ένα υπέροχο γραφικό ναυτοχώρι όπου μας περίμεναν μερικοί εκ των συντελεστών της σειράς "Φλόγα και Άνεμος" και πιο συγκεκριμένα οι δύο πρωταγωνιστές Καριοφυλλιά Καραμπέτη και Άρης Λεμπεσόπουλος.
Η μαστίχα
Και μιας και βρεθήκαμε στη Χίο, δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε χωρίς να δούμε τα περιβόητα μαστιχόδεντρα από τα οποία "κυλά" το πιο χαρακτηριστικό προϊόν του νησιού, διάσημο σε όλο τον κόσμο. Μάλιστα, όπως μάθαμε, η μαστίχα παράγεται μόνο στο νότιο τμήμα του νησιού, ενώ εκτός της Χίου, μαστιχόδεντρα υπάρχουν στο Τσεσμέ της Τουρκίας. Παλαιότερα, οι άνθρωποι τη χρησιμοποιούσαν και για φαρμακευτικούς λόγους ενώ πλέον έχει επικρατήσει να χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική αλλά και για την κατασκευή του λικέρ μαστίχας.
Κλείνοντας, οφείλω να αναφερθώ και στα δύο δικά μου αγαπημένα: Στο ορεινό χωριό Βολισσός με την θέα που σου έκοβε την ανάσα και στο πιο νόστιμο γλυκό τριαντάφυλλο που δοκίμασα ποτέ μου.
Till Next Time.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
