Όταν η περούκα της Kate έδειξε τη γυμνή αλήθεια μιας κοινωνίας

Υπάρχουν φορές που ένα γεγονός τόσο ελαφρύ, σχεδόν φαιδρό, λειτουργεί σαν παραμορφωτικός καθρέφτης της κοινωνίας μας. Το ερώτημα "φοράει ή όχι περούκα η Kate Middleton;" μπορεί για πολλούς να μοιάζει με αθώα κουβέντα στα σαλόνια και στα κοινωνικά δίκτυα∙ όμως η ένταση με την οποία συζητήθηκε φανερώνει κάτι πιο σκοτεινό: την αμηχανία μας απέναντι στην ασθένεια, τη φθορά και –τελικά– την ίδια την τρωτότητα του σώματος.

Γιατι, ας μην κοροϊδευόμαστε, η περούκα δεν είναι αξεσουάρ για τις απόκριες ούτε αίνιγμα για φωτογράφους. Για ανθρώπους που ζουν με καρκίνο, με αυτοάνοσα, με κληρονομικές ή επίκτητες παθήσεις, είναι κομμάτι του εαυτού τους, δάνειο αυτοπεποίθησης και διεκδίκηση κανονικότητας.

Όταν λοιπόν μετατρέπεται σε αντικείμενο ειρωνίας ή σκανδαλολογίας, δεν θίγεται απλώς μια "πριγκίπισσα" - στιγματίζονται όλοι εκείνοι που ήδη παλεύουν να σταθούν με αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση κάτω από το ίδιο βλέμμα της κοινωνίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η δημόσια σφαίρα σπεύδει να ενημερωθεί για τα ιατρικά μυστικά των διάσημων. Η ξαφνική απώλεια βάρους ενός ηθοποιού, μια φωτογραφία με μαντήλι στο κεφάλι μιας τραγουδίστριας, οι εικασίες για ένα χέρι που τρέμει ή μια φωνή που αλλοιώθηκε - όλα γίνονται είδηση, τροφοδοτούν σενάρια, καθησυχάζουν ή τρομάζουν. Κι έτσι, εκεί όπου θα χρειαζόταν σιωπή, κατανόηση, μια ουσιαστική αποδοχή ότι η υγεία δεν ανήκει στη δημόσια περιουσία, εκεί συγκροτείται θέαμα.

Για ανθρώπους που ζουν με καρκίνο, με αυτοάνοσα, με κληρονομικές ή επίκτητες παθήσεις, η περούκα είναι κομμάτι του εαυτού τους, δάνειο αυτοπεποίθησης και διεκδίκηση κανονικότητας.

Τι λέει αυτό για εμάς; Γιατί δυσκολευόμαστε να δούμε το ευάλωτο χωρίς να το περιβάλλουμε με σχόλια; ϊσως ότι ακόμη δεν έχουμε ωριμάσει αρκετά συλλογικά ώστε να καταλάβουμε πως αυτό που σε έναν διάσημο γίνεται πρωτοσέλιδο, στον διπλανό μας είναι καθημερινότητα. Και ότι τελικά η ελλιπής ενσυναίσθηση δεν είναι πρόβλημα μόνο κάποιων ΜΜΕ - είναι πρόβλημα όλων μας, κοινωνικό, υπαρξιακό.

Κι όμως, θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα. Και αυτή δεν είναι να σταματήσει ο κόσμος να μιλά για τους διάσημους – αυτό δε θα γίνει ποτέ. Αν η περιέργεια είναι αναπόφευκτη, τότε αυτό που μπορεί να αλλάξει ίσως είναι ο τρόπος της. Να μάθουμε να ρωτάμε όχι για να ξεσκεπάσουμε, αλλά για να κατανοήσουμε. Να κοιτάμε όχι σαν θεατές που ψάχνουν λεπτομέρεια, αλλά σαν άνθρωποι που αναγνωρίζουν σε κάθε ξένη δοκιμασία το πιθανό δικό τους μέλλον.

Αν λοιπόν κάτι αξίζει να θυμόμαστε από την "υπόθεση της περούκας" δεν είναι αν η Kate φόρεσε ή όχι, αλλά ότι ο τρόπος που αντιδράμε στη διαφορετικότητα ή στη νόσο λέει πολλά περισσότερα για εμάς απ’ ό,τι για εκείνη. Και ίσως η πραγματική πρόοδος να είναι να κάνουμε την περιέργεια εργαλείο κατανόησης και την κοινωνική συζήτηση έναν τρόπο να "μάθουμνε" ενσυναίσθηση. Γιατί τελικά δεν κρίνονται μόνο μαλλιά – κρίνονται τα όρια της ανθρωπιάς μας.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr