Ιστορικά, η ενσυναίσθηση θεωρούνταν κάτι που ξεχώριζε τους ανθρώπους από τα ζώα. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι τα ζώα και τα πρωτεύοντα θηλαστικά δεν δείχνουν ενσυναίσθηση, αλλά ο διάσημος ειδικός στα θηλαστικά Frans De Waal δείχνει στο βιβλίο του «Η εποχή της ενσυναίσθησης» ότι η ενσυναίσθηση απαντάται σε όλα τα είδη των ζώων.
Υπάρχουν ευρήματα ερευνών που υποδηλώνουν την ύπαρξη της ενσυναίσθησης σε ποντίκια, μαϊμούδες, γορίλες, δελφίνια, ελέφαντες και άλλα ζώα, αλλά το ευρύ κοινό δεν το γνωρίζει. Αυτό συμβαίνει επειδή πολλές από τις πολιτικές μας στηρίζονται στην πεποίθηση ότι η φύση είναι μάχη για την ζωή και ότι πρέπει να χτίζουμε τις κοινωνίες μας πάνω στον ανταγωνισμό και τον εγωισμό, αντί για όλα εκείνα τα στοιχεία που συνιστούν την ανθρώπινη φύση.
Από εξελικτική σκοπιά, η ενσυναίσθηση είναι μια πολύτιμη παρόρμηση που μας βοήθησε να επιβιώσουμε μέσα σε ομάδες. Οι άνθρωποι δεν θα είχαν επιβιώσει χωρίς ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη. Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, οι περισσότεροι νοιαζόμαστε για το καλό των άλλων. Απλώς, η έμφυτη αυτή τάση μας συχνά δεν εκδηλώνεται επειδή δεν εστιάζουμε σε αυτήν.
Οι άνθρωποι συνήθιζαν να θεωρούν ότι τα μωρά γεννιούνται χωρίς ενσυναίσθηση, αλλά αυτό τελικά δεν ισχύει. Είμαστε όλοι προγραμματισμένοι για ενσυναίσθηση, απλώς πρέπει να μάθουμε πως να την εκδηλώνουμε λειτουργικά...
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr