Η ώρα είναι 05:00 το ξημέρωμα, έφτασα πριν μια ώρα Ελλάδα από τις διαφορετικές time zones και βρήκα αποτελέσματα εκλογών (κάποια εντελώς φρικαριστικά), καλοκαίρι, μια τεράστια σφήκα στην κουζίνα που θα μπορούσε να είναι το κατοικίδίο μου αλλά δεν το ήξερα οτι συγκατοικούσαμε και δεν της άφησα λίγο νερό ή τροφή και έλειπα τόσο καιρό και... τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά για την σφήκα και κάμποσα tweets από όλους εσάς σαν αυτά:
που με κάθησαν κατευθείαν μπροστά από τον υπολογιστή μου.
Αυτό το κείμενο δεν ήθελα να μου ζητήσετε να το γράψω.
Δεν ήθελα να έχει συμβεί σε κανέναν απο εσάς, αλλά φυσικά και δεν είμαι απο τους ανθρώπους που εθελοτυφλούν.
Διάβαζα πριν λίγο καιρό ένα άρθρο που έλεγε πως δυστυχώς οι περιπτωσεις σκόπιμου αυτοτραυματισμού (self harm) σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες έχουν αυξηθεί δραματικά στην χώρα μας και περιπου το 13% των νέων αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα.
Το ακόμη πιο «δυστυχώς» κομμάτι αυτού του άρθρου έχει να κάνει με το γεγονός οτι στην Ελλάδα και παρά το γεγονός οτι σαν φαινόμενο, ο αυτατραυματισμός συναντάται ολόενα και συχνότερα, είμαστε ακόμη στο επίπεδο παρατήρησής του και τίποτα παραπάνω δεν γίνεται για την ενημέρωση και την πρόληψή του.
Αυτό το κείμενο δεν ήθελα να μου ζητήσετε να το γράψω.
Δεν ήθελα να έχει συμβεί σε κανέναν από εσάς.
Ο αυτοτραυματισμός είναι μια πράξη έμπρακτης σωματικής βίας απέναντι στον εαυτό σου. Θέλεις επίτηδες να προκαλέσεις πόνο και βλάβη στο ίδιο σου το σώμα και βρίσκεις τρόπους να το κάνεις.
Δεν θα αναφέρω καθόλου αυτούς τους διαφορετικούς τρόπους γιατί γνωρίζω πολύ καλά ότι τέτοιες πληροφορίες μπορεί να γίνουν ιντριγκαριστικές και προκλητικές για κάποιον που βρίσκεται σε αυτήν την φάση της ζωής του και απλά να του δώσουν περισσότερες ιδέες για το πως θα μπορούσε να κακοποιήσει τον εαυτό του.
Οι αιτίες που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον σε αυτό είναι πολλές, αλλά έχουν όλες τον ίδιο πυρήνα.
Να αποφύγεις ένα έντονο δυσάρεστο συναίσθημα μετατρέποντάς το σε σωματικό πόνο.
-Είτε αυτό είναι στρες που προέρχεται από πίεση στο σχολείο,
-Είτε ανησυχίες λόγω της οικονομικής σου κατάστασης,
-Είτε εξαιτίας κάποιας σεξουαλικής/σωματικής/συναισθηματικής βίας (π.χ. bullying) που έχεις υποστεί,
-Είτε λόγω θυμού, άγχους, κατάθλιψης, σύγχυσης για την σεξουαλική σου ταυτότητα,
-Είτε λόγω πένθους ή θλίψης-φόβου για κάποια αρρώστια-πρόβλημα υγείας
Στόχος είναι να μην νιώσεις το συναίσθημα που σε βασανίζει και να το μεταλλάξεις σε κάτι πιο χειροπιαστό. Να εκτονώσεις την ένταση και να το προσπεράσεις χωρίς να το βιώσεις.
Συνέχεια στη σελίδα 2
Προσοχή! Και το εννοώ. Προσοχή! Ο ΑΥΤΟΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ!
Μπορεί για μερικά δευτερόλεπτα εξαιτίας του πόνου να ξεχνιέσαι απο την πραγματική αιτία που σε οδήγησε εκεί αλλά το συναισθηματικό και φυσικά σωματικό κόστος αυτής της πράξης θα δημιουργήσει πολλά περισσότερα προβλήματα στο κοντινό ή μακρύτερο μέλλον όπως:
-Συναισθήματα ντροπής και ενοχής που ακολουθούν την πράξη του αυτοτραυματισμού.
-Απομόνωση και μοναξιά γιατί κρατάς ένα τέτοιο μυστικό από την οικογένεια και τους φίλους σου.
-Μόλυνση κάποιας πληγής ή/και σοβαρότατο τραυματισμό με πολύ επικίνδυνα για την ζωή σου αποτελέσματα αν κάτι πάει στραβά και όχι έτσι όπως το «υπολόγιζες».
-Και εθισμό. Ο αυτοτραυματισμός μπορεί να ξεκινήσει σαν μια αυθόρμητη πράξη (ενόρμηση), μια προσπάθεια να αποκτήσεις τον έλεγχο όταν έρχεται ένα συναίσθημα βαρύ και δύσκολο και χαλάει την τάξη και την ισορροπία. Όμως πολύ πολύ γρήγορα καταλαβαίνεις οτι δεν ελέγχεις εσύ την κατάσταση. Το control είναι «στα χέρια» της αυτοτραυματιστικής συμπεριφοράς που μοιάζει πολύ δύσκολο να σταματήσεις να ασκείς.
Ο ΑΥΤΟΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ!
Δεν λύνει τίποτα από όσα σε πλήγωσαν/τάραξαν/αναστάτωσαν σε πρώτο επίπεδο.
Τίποτα απο αυτά που σε οδήγησαν εδώ.
Τα πράγματα που μπορείς να κάνεις αν βρίσκεσαι σε αυτή την αυτοκαταστροφική κατάσταση είναι απλά και πολύ βοηθητικά.
Μίλα. Μπορεί να σου είναι δύσκολο και να έχεις συναισθήματα ντροπής για όλο αυτό, αλλά σίγουρα υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος που σε κάνει να νιώθεις αποδεκτός. Βρες τον και μίλα σε εκείνον. Κάνε με σκέψη την επιλογή αυτή. Είναι αυτός ο άνθρωπος που θέλεις να επικοινωνήσεις την κατάστασή σου κάποιος που εμπιστεύεσαι/που θα του ζητούσες συμβουλές/που σε νοιάζεται? Οι γονείς είναι φυσικά οι πρώτοι που ταιριάζουν στα παραπάνω, αλλά καταλαβαίνω οτι μπορεί να δυσκολεύεσαι να μιλήσεις σε εκείνους. Ένας δάσκαλος όμως? Μία θεία/νονά/μεγαλύτερη αδερφή? Σίγουρα υπάρχει κάποιος εκεί έξω.
Μην νιώθεις τρελός. Είναι μύθος οτι οι άνθρωποι που καταφεύγουν στον αυτοτραυματισμό είναι παρανοϊκοί ή επικίνδυνοι για τους άλλους. Παρ΄όλα αυτά είναι σημαντικό να ξέρεις πως οι συγκεκριμένες συμπεριφορές αυξάνουν τις πιθανότητες να σκεφτεί κάποιος την αυτοκτονία και για αυτό είναι ΤΟΣΟ σημαντικό να αναζητήσεις βοήθεια και να μιλήσεις.
Και όταν αποφασίσεις να μιλήσεις προσπάθησε τα εξής:
-Μίλα για τα συναισθήματα που σε οδήγησαν στις πράξεις και όχι για τις ίδιες τις πράξεις. Δεν χρειάζεται να δώσεις λεπτομέρειες για το πως προκαλείς πόνο στον εαυτό σου. Το πραγματικά βοηθητικό και για σένα είναι να δεις από που ξεκίνησε όλο αυτό.(από ποιόν πόνο, ποιά αγωνία, ποια κατάσταση.)
-Δώσε λίγο χρόνο και σε αυτόν που το μοιράζεσαι να καταλάβει ακριβώς τι του λες. Όσο δύσκολο είναι για σένα να ανοιχτείς, υπάρχει κι ένα ποσοστό δυσκολίας και σε αυτόν που σε ακούει να καταλάβει.
-Δώσε χρόνο και στον εαυτό σου. Το να μιλάς γι αυτά τα θέματα μπορεί να είναι πολύ δύσκολο και στενάχωρο και αγχωτικό. Μην απογοητεύεσαι! Η αρχή σε όλα μα όλα τα πράγματα είναι αυτή που ζορίζει περισσότερο.
(Σημαντική παρένθεση:
Αν είσαι αυτός που θα ακούσει μια τέτοια κατάσταση προσπάθησε να:
-Μην κρίνεις ή καλύτερα κατακρίνεις τον άλλον. Θα κάνεις απλά χειρότερα τα πράγματα.
-Προσφέρεις ειλικρινή υποστήριξη και οχι θυμωμένα τελεσίδικα και τιμωρίες του. Το «Αν το ξανακάνεις θα σου κόψω το χαρτζιλίκι» ή «Αν το ξανακάνεις θα το πω στους γονείς σου» δεν βοηθάει καθόλου.
-Ενημερωθείς για το τι είναι ο αυτοτραυματισμός συνολικά. Να δεις γιατί και πώς φτάνει κάποιος σε αυτό.
-Ενθαρρύνεις την περαιτέρω επικοινωνία
-Και να αντιμετωπίσεις και τα δικά σου συναισθήματα. Μπορεί να αισθανθείς σοκ ή να αναστατωθείς. Να ξέρεις οτι είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτεί κάποιος αυτήν την συμπεριφορά αλλά οφείλεις κι εσύ στον εαυτό σου να δεις τι αισθάνεσαι γι αυτήν την πληροφορία.)
Συνέχεια στη σελίδα 3
Να θυμάσαι.Ο αυτοτραυματισμός είναι ένας μη βοηθητικός στην πραγματικότητα τρόπος να αποφύγεις τα συναισθήματά σου.
Κάτσε με ηρεμία απέναντι απο τον εαυτό σου και αναρωτήσου γιατί? Τι νιώθω? Είναι θλίψη? Είναι γιατί χρειάζομαι κάτι να με ηρεμήσει? Είναι που θέλω να αισθανθώ κάτι στο σώμα μου γιατί στην πραγματικότητα είμαι ψυχολογικά «μουδιασμένος»? Είναι θυμός?
Ο,τι κι αν είναι, μπορείς να αλλάξεις τον μηχανισμός αντιμετώπισης!
Αν αυτοτραυματίζεσαι γιατί θέλεις να αποφύγεις την θλίψη:
1. Ζωγράφισε, σχεδίασε, φτιάξε κάτι με τα χέρια σου!
2. Γράψε γι αυτό που σε θλίβει σε ένα ημερολόγιο-κομμάτι χαρτί-blog.
3. Δημιούργησε ένα ποίημα, ένα τραγούδι, στίχους.
4. Κατέγραψε όλα τα αρνητικά συναισθήματα που σε κατακλιζουν και μετά σκίσε το χαρτί.
5. ‘Ακου μουσική. Εκείνη που έρχεται και ακουμπάει την ψυχή σου και σε ηρεμεί από μέσα προς τα έξω.
Αν αυτοτραυματίζεσαι γιατί θέλεις να ηρεμήσεις και να εκτονώσεις το άγχος και το στρες:
1. Κάνε ένα ζεστό μπάνιο.
2. Αν έχεις κατοικίδιο παίξει μαζί του. Βγείτε βόλτα. Κάντε χαρές και αγάπες.
3. Τυλίξου με μια ζεστή κουβέρτα με τον ίδιο τρόπο που μας σκέπαζαν και μας κρατούσαν ζεστούς οι μαμάδες μας όταν ήμασταν μικρά.
4. Κάνε λίγο μασαζ στον εαυτό σου, στον σβέρκο σου, στα χέρια σου και στα πόδια σου.
5. Άκου μουσική!
Αν αυτοτραυματίζεσαι γιατί νιώθεις ψυχολογικά μουδιασμένος και θέλεις να νιώσεις κάτι:
1. Μίλα με έναν φίλο σου. (Όχι απαραίτητα για τον αυτοτραυματισμό.) Απλά πάρε ένα τηλέφωνο. Πείτε νέα. Χαζολογήστε.
2. Κάνε ένα κρύο ντους.
3. Πάρε ένα παγάκι και κράτα το στις κλειδώσεις των χεριών ή των ποδιών σου.
4. Φάε κάτι με πολύ έντονη γεύση. Κάτι πολύ καυτερό ή ξυνό.
Αν αυτοτραυματίζεσαι γιατί θέλεις να εκτονώσεις τον θυμό σου:
1. Κάνε μια πολύ έντονη γυμναστική. Τρέξε, χόρεψε, κάνε μποξ!
2. Αν δεν έχεις σάκο του μποξ, χτύπα ένα στρώμα ή ένα μαξιλάρι.
3. Σκίσε κάτι. Περιοδικά, χαρτιά, ό,τι θες.
4. Κάνε λίγο θόρυβο. Παίξε ένα μουσικό όργανο ή τραγούδα δυνατά.
Αν τίποτα απο αυτά δεν σου ταιριάζει δοκίμασε:
-Αντι για την πράξη να κάνεις μια κόκκινη γραμμή με ένα μαρκαδόρο στο σημείο που συνήθως αυτοτραυματίζεσαι.
-Να τρίψεις ένα παγάκι στο δέρμα σου εκεί που συνήθως σου προκαλείς πόνο.
-Φόρα στον καρπό σου ένα λαστιχάκι απο αυτά που έχουμε από το σουπερ μαρκετ και αντί για να κοπείς, τράβα αυτό.
(Πηγή: The Mental Health Foundation, UK)
Μπορεί να σου ακούγονται παιδιάστικα αυτά, αλλά δεν είναι. Την επόμενη φορά που θα σου έρθει η επιθυμία να αυτοτραυματιστείς κάνε κάτι από τα παραπάνω. Δοκίμασε. Θα είναι αλλιώς.
Εγώ μόνο ένα πράγμα θέλω βασικά να σου μείνει από την σημερινή μας κουβέντα.
Όποιο συναίσθημα θέλεις να αποφύγεις είναι εκεί για κάποιο λόγο. Αν δεν μάθεις να βιώνεις αυτά που αισθάνεσαι, θα επιστρέφουν ξανά και ξανά με μεγαλύτερη ένταση. Αυτό δεν συμβαίνει γιατί κάποιος θέλει να σε τιμωρήσει. Είναι μαθήματα. Μαθήματα επιβίωσης της ζωής που τα χρειάζεσαι για να είσαι χαρούμενος.
Για να έχει νόημα η κάθε μέρα σου.
Για να αισθάνεσαι όλη την παλέτα των συναισθημάτων.
Για να κλαις όταν κάτι σε στενοχωρεί. Για να τσακώνεσαι όταν έχεις νεύρα. Για να γελάς με την καρδιά σου όταν υπάρχει μέσα σου ευτυχία.
Αλλιώς τι? Τι ζεις? Τα μισά? Τα λίγα? Τα μικρά?
Μην τα φοβάσαι αυτά.
Έτσι είναι ολόκληρη η ζωή.
boo!
Πι.Ες. Τα λέει πολύ τρυφερά και όμορφα αυτό το αγόρι για την δική του ιστορία αυτοτραυματισμών. Είναι ειλικρινής και ουσιαστικός. Αν θέλεις δες τον.
Previous: Mary-Land Blog Seasons 1 & 2
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
