Maryland: Episode 7 "The one with all the free stuff"

(Αυτό το post διαβάζεται καλύτερα αν ακούς αυτό Daniel Merriweather - Could you)




Και τώρα θέλω ένα σκούτερ!

Αφού με κάποιο μαγικό τρόπο –και όχι επειδή ας πούμε, είναι τίγκα φθινόπωρο- άρχισε να κάνει κρύο, όπως ξεκάθαρα ζήτησα να συμβεί στο προηγούμενο Mary-Land episode,



...τώρα θέλω κάτι άλλο. Άσ’ το σκούτερ... η Άστον Κούτσερ (Σεφέρλιο) Κάτι άλλο. Θα σκεφτώ.

Δεν θέλω κάτι μεγάλο ή πολύ. Εμένα μου αρέσουν τα μικροπραγματάκια. Τα μπλιμπλίκια. Τα κούτσικα.

Ο Δημήτρης ας πούμε, μου έφερε το τέλειο μπικικίνι από το υπερατλαντικό του ταξίδι. Αυτά τα κόκκινα στριφογυριστά καραμελίνια με γεύση φράουλα, με τα οποία έπαιζα όλο το απόγευμα. Τρελή αμερικανιά και γουστάριζα... γλυκόριζα νομίζω ελληνιστί.



Δεν χρειάζονται πολλά στ’αλήθεια για να χαρείς. Ο Μάπας για παράδειγμα θέλει μόνο χάδια. Κάθεται όλη την ώρα τ’ανάσκελα στο γραφείο της κυρίας Doremi και περιμένει ένα χέρι να του χαϊδέψει την κοιλίτσα.



Και δηλαδή πιο μάγκας είναι ο Μάπας από εμάς; Είναι γατόνι, δε λέω, αλλά εγώ, μα τους χίλιους σκύλους πιστεύω ότι δεν χρειάζονται πολλά.

Γιατί, για να λέμε την αλήθεια, αυτή η βόλτα είναι εντελώς τσάμπα.



Κι αυτές οι αγκαλιές τσάμπα.



Και η ReMap 3 τσάμπα.



Μέχρι τις 30 Οκτωβρίου μπορείτε να κάνετε μια πανέμορφη περήφανη βόλτα στον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο ανάμεσα σε έργα Ελλήνων, αλλά και ξένων καλλιτεχνών που επέλεξαν τον δρόμο, εγκαταλελειμένα αρχοντικά, '70s ξενοδοχεία, παλιά ψυχιατρεία, αλλά και γκαλερί για να εκφράσουν όσα νιώθουν χωρίς να χρειάζονται πολλά... με λίγο ξύλο, χρώματα, χαρτιά και λέξεις.

Αφού σας είπα. Θα πάω και θα σας δείξω. Κι έφτιαξα ένα video που κουνάει πολύ (!) αλλά τουλάχιστον σκεφτόμουν ότι θα παρηγοριέστε με την τραγουδάρα (”Nightcall” – Kavinsky & Lovefoxxx) που επέλεξα για να το «ντύσω».

Είναι από την ταινία “Drive” που είδα την Τρίτη και έπαθα λαλά. Με την κινηματογράφηση, τον ρυθμό, την φωτογραφία, την splatter-ιά, τους πρωταγωνιστές...