Αγαπητό foodiary,
Σε προετοιμάζω… Αυτή τη φορά θα κάνω ανάλυση μέχρις εσχάτων για την sauce bearnaise! Μην ανησυχείς, δεν θα αναλύσω και τον «ομορφάντρα»…
Όταν είχε βγει η περιβόητη διαφήμιση οι περισσότεροι είχαν ενθουσιαστεί! Άκουγες παντού τις ατάκες της διαφήμισης ενώ όλοι αποκαλούσαν τους φίλους τους ομορφάντρες (το λες και αυτογνωσία!). Φυσικά μέσα σε αυτόν τον πανικό εμφανίστηκε και ο αντίλογος που βρήκε τη διαφήμιση γραφική, θεωρούσε πως ο «ομορφάντρας» παραπέμπει στο κακό πρότυπο του Έλληνα (μπλα μπλα μπλα). Λογικό είναι!
Ένα μήνυμα (διαφημιστικό ή γενικότερο) είναι σαν το φαγητό, σε άλλους αρέσει σε άλλους όχι… Άσε που -μεταξύ μας foodiary- αν δεν υπάρξει και μια, δυο, τρεις ενστάσεις τι θα γίνουν οι bloggers και οι απανταχού γραφιάδες; Κλέφτες;
Εκτός από το να μας συστήσει τη γευστικότατη και διάσημη αυτή γαλλική σάλτσα που ταιριάζει υπέροχα με τα κρεατικά, αυτό που πιστεύω πως έκανε η εν λόγω διαφήμιση ήταν πως μας πρόσφερε χαρά. Σε μια δύσκολη περίοδο για όλους και σε μια πολύ φτωχή τηλεοπτική σεζόν, μια χιουμοριστική διαφήμιση στάθηκε αφορμή για να χαμογελάσουμε όλοι.
Θα μου πεις πόσο ΤΡΑΤΖΙΚ είναι να περιμένεις ένα σποτάκι του ενός λεπτού να σου φτιάξει την διάθεση; Αγαπούλα, κατάλαβε πως χρειάζεσαι τη sauce bearnaise για να γλιστράει, όπως χρειάζεσαι το παραμικρό στην καθημερινότητα σου για να σου δώσει θετική ενέργεια και δύναμη να συνεχίσεις. Και δεν έχει να κάνει με λεφτά και τράπεζες, εκτός αν είναι σαν την συγκεκριμένη που είχα βρει στο Αγκίστρι (Ελληνικό flash back).
Όχι δεν θα σου πω foodiary πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι τζάμπα, γιατί γυαλίζει και το μάτι σου αηδιασμένο από τα κλισέ! Γιατί δεν ισχύει κιόλας. Ωστόσο ΠΟΛΛΑ εκεί έξω δεν κοστίζουν τίποτε ή ελάχιστα και μπορούν να απομακρύνουν το μυαλό σου από τα δυσάρεστα.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που χαλάρωσες μαζί με την παρέα σου πίνοντας μια μπύρα; ΟΚ εμείς την ήπιαμε με μόλις 2,5 ευρώ τη μοναδική ημέρα που είχε λιακάδα στο Le Mans, αλλά και οι Αθηναίοι μαθαίνω μπορείτε να πιείτε μα και να σας κεράσουν τη δεύτερη, χάρη στο ευρηματικό Don’t worry beer happy!
Μια βόλτα στο πάρκο είναι υπέροχη και χαλαρωτική. Την ημέρα που είχε λιακάδα λοιπόν (ΜΙΑ ήταν μην το ψάχνεις…) πήγαμε και στο πάρκο του μουσείου Tesse, όπου κάποιος βρήκε την ευκαιρία να γίνει ένα με τη φύση… Και μην αρχίσεις τις γκρίνιες foodiary πως δεν έχει ωραία πάρκα η Αττική, γιατί στο Άλσος Βεΐκου και Πάρκο Περ/κής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» έχει παχύ γκαζόν κατάλληλο για να κυλιστείς. Το έχω τσεκάρει!
Επίσης, το παιχνίδι είναι πλήρως αντιοξειδωτικό! Με τον φίλο Gab (τσεκάρετε το υπέροχο blog του εδώ) παίξαμε σκάκι και περάσαμε τόσο τέλεια που ξεχάσαμε την Αγγελίνα που μας περίμενε. Να πω ότι αυτό το σκάκι δεν μου θύμισε κάτι πολύ γλυκιές σκακιέρες που είχα δει στο Παρίσι… ψέματα θα πω.
Φυσικά στον κοιλιόδουλο άνθρωπο, χαρά φέρνει το φαγητό, ακόμη και όταν το κοιτάζει σε παντοπωλεία στην Μονμάρτη. Ξέρεις με την λογική φάτε μάτια ψάρια! Αχχχχχχ αυτά τα γλυκά και τα ορεκτικά - amuse bouche (διασκέδαση για το στόμα σε ελεύθερη μετάφραση) όπως ονομάζουν οι Γάλλοι τις μπουκιές που σερβίρουν πριν το φαγητό!
Όπως απόδραση από τη μιζέρια κάνουν (τουλάχιστον σε μένα) και οι καλές ταινίες και σειρές. Ειδικά αυτά τα χαρούμενα 20λεπτά, όπως του Two and a half men, που οι τρελοί Γάλλοι έσπευσαν να μεταγλωττίσουν (Μεταγλωττίζουν τα πάντα!!) με τον πετυχημένο τίτλο Mon oncle Charlie (Ο θείος μου ο Τσάρλι). Για την ιστορία τον θείο Τσάρλι που υποδυόταν ο ατίθασος Τσάρλι Σιν τον «πέθαναν» με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος του 8ου κύκλου! Θα μου πεις, ψιλά γράμματα…
Τέλος, αυτό όμως που φέρνει πλήρη ευδαιμονία είναι η sauce bearnaise η ιδία! Απολαυστική, φίνα ταιριάζει κυρίως με κρεατικά και βασικά συστατικά της είναι το βούτυρο (για γαλλική κουζίνα μιλάμε, τι άλλο!), τα αυγά και το εστραγκόν. Δοκιμάστε να την φτιάξετε από εδω και πιθανότατα θα κάνει κατάληψη στην κουζίνα κάθε κρεατοφάγου.
Εμείς την δοκιμάσαμε στο Le perigord gourmand, ένα μικρο εστιατόριο στην παλιά πολή του Le Mans. Για αρχή διαλέξαμε μια σαλάτα με foie gras (το συκώτι της πάπιας που θεωρείτε μεγάλη γκουρμεδιά εδώ, αλλά προσωπικά δεν μου αρέσει) και καπνιστή πάπια και λίγο μαρουλάκι... Πιο πάπια και θα είχα βγάλει φτερά..
Βέβαια το καλύτερο ήρθε μετά, με το κυρίως! Παραγγείλαμε pave de boeuf, δηλαδή ένα μαλακό κομμάτι του μοσχαριού κομμένο σε πολύ πολύ λεπτές φέτες, όπου όλες αυτές οι φέτες τοποθετούνται η μία πάνω στην άλλη σαν βουναλάκι. Συνοδεύονταν με πατατοκροκέτες και κάτι σαν μίνι σουφλέ από πατάτα κολοκύθι και τυρί... ΜΙΑΜ ΜΙΑΜ! Φυσικά αυτό που το απογείωσε ήταν η σάλτσα. Μια πιο κλασική και safe επιλογή για τον Μμ. δηλαδή sauce au poivre μια λευκή πιπεράτη σάλτσα, ενώ εγώ είπαμε... sauce bearnaise για να γλιστράει!
Και για να το κλείσουμε εδώ το θέμα με τις μικρές χαρές της ζωής (ποοοοσο κλισέ όμως) ένα έχω να πω σε σένα foodiary και στους φίλους σου! Η «sauce bearnaise» βρίσκεται παντού, σε μικρές ή μεγάλες ποσότητες. Άλλες φορές δεν της δίνουμε σημασία, άλλοτε δεν έχουμε κουράγιο να την προσθέσουμε, κάποιες στιγμές νομίζουμε πως δεν την έχουμε ανάγκη.
Όπως και να έχει μια «sauce bearnaise» τους βοηθάει όλους και όταν λέμε όλους εννοούμε ΟΛΟΥΣ. Ενώ η γκρίνια, η μιζέρια και η παραίτηση… αλλοιώνει τη γεύση ρε φίλε!
bisouxxx
L.
Την επόμενη φορά επιβεβαιώνουμε πως το αμερικάνικο όνειρο σερβίρεται πάντα με κέτσαπ (Full USA αφιέρωμα!!).
Αυτό το post είναι αφιερωμένο στους συναδέλφους μου. Όσο καιρό είμαι στην ενεργό δράση, γύρω στα 7 χρόνια, έχω γνωρίσει αρκετούς που με έκαναν σοφότερη, εμπειρότερη, καλύτερη στη δουλειά και κάποιοι… με έκαναν και φίλη τους! Για αυτούς τους αξιόλογους ανθρώπους που περνούσαμε μαζί το 1/3 της ημέρας…
Previous:
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr
