Mary - Land Blog: S03Ep02 "The one about Italy"

Καλωσήρθες φθινόπωρο!

Δεν με αγχώνεις καθόλου. Δεν με στενοχωρείς. Δεν με μελαγχολείς καν. Νια νια νια νια. Κυρίως επειδή στην πραγματικότητα δεν ξεκινάς ποτέ πριν τα μέσα Οκτώβρη. Και νια νια νια νια.

Εντάξει. Γύρισα. 'Αργησα λιγάκι, αλλά έφυγα κι αργά. Τον Αύγουστο ως επι το πλείστον ήμουν εδώ και σας κοιτούσα από τις γρύλιες του Instagram. Αυτό, σε ένα επίπεδο, μου κόστισε ψυχολογικά και σήμερα, σε τούτο εδώ το post που γράφω από την πατρίδα και τον καναπέ μου, θα τερματίσω τις φωτογραφίες.

(παύση)

Αυτό το post διαβάζεται καλύτερα αν ακούς αυτό το ιταλικό..

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο μέρος στην καρδιά μου εντελώς αφιερωμένο στα road trips. Είναι αυτή η "θέλωναπαωσεόλαταμέρητηςγης" διάθεση που ικανοποιείται σημαντικά μέσα μου όταν τα ζω και που ποτέ δεν θα σταματήσει.

Κάπως έτσι λοιπόν, μέσα σε 7 μέρες επιχειρήσαμε να δούμε όση περισσότερη Ιταλία μπορούσαμε, κι εγώ μέσα στις επόμενες λέξεις θα επιχειρήσω να σας μεταφέρω όση περισσότερη Ιταλία μπορώ.


Φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Ρώμης, Παρασκευή πρωί και παραλάβαμε κατευθείαν το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει γιατί είχαμε μπροστά μας κάμποσα χιλιόμετρα μεχρι να φτάσουμε στην Σιέννα όπου θα ήταν το ορμητήριό μας για τις επόμενες 4 ημέρες.

Το ίδιο βράδυ επισκεφθήκαμε την παλιά πόλη για να αντικρύσουμε για πρώτη φορά αυτές τις "θέες", τις γεμάτες ώχρα που θα βλέπαμε πολλές πολλές φορές ακόμη σε αυτο το ταξίδι.


70 χιλιόμετρα από την Σιέννα, βρίσκεται η Φλωρεντία και θα ήταν κάπως απαράδεκτο αν δεν αποτελούσε την αμέσως επόμενη στάση μας.

Κι έτσι και κάναμε. Η Τοσκάνη άλλωστε αυτό είναι. Χωριουδάκια, τυράκια και αλλαντικάκια. Α! Και κρασάκια, αλλά εγώ με το αλκοόλ κάνω σαν 8χρονο οπότε δεν νοιάζομαι. Γενικά ίσως να έπρεπε στα πλαίσια της ταξιδιωτικοανάλυσης να έχω να σας πω και κάτι για κρασιά αλλά όχι. Εχω όμως το καλύτερο μέρος για τυράκια και αλλαντικάκια. Στο χωριό Greve του Chianti, υπάρχει αυτός ο τυροαλλαντικένιος παράδεισος.


Θα ήμουν ανέντιμη αν δεν παραδεχόμουν πως μυρίζει λίγο περίεργα εκεί μέσα, αλλά κάνεις τα στραβά ρουθούνια και παραγγέλνεις μια ποικιλία των 8 για 3 άτομα. Εμείς αγοράσαμε μερικά και για το σπίτι. Τα έχω τώρα και κάθονται στο ψυγείο. Καμιά φορά ανοίγω το ντουλάπι και τα χαιρετάω. ΤΟΣΟ ΝΟΣΤΙΜΑ. Αναπτύσσεις σχέση.

Σε ένα παραδίπλα χωριό φάγαμε ωραίο παγωτό. Γενικά στην Ιταλία σαν θα πας, θα φας πολύ παγωτό. Εμείς τρώγαμε τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα. Με πιάσαν τα λαιμά μου. Αλλά αυτό ήταν από τα ωραία. Αλλά δεν θυμάμαι ουτε το χωριό, ούτε το όνομα της gelateria. Είχε όμως απ' έξω αυτό,


οπότε δεν το λες κι εύκολο να μην το πετύχεις.

(Έτσι συμβαίνει η λεγόμενη "Παγωτοχαρά".)


Σαν ξημέρωσε η Δευτέρα,


και αφού τα χωριουδάκια ήταν ατέλειωτα, αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε λίγο καλύτερα την περιοχή, οπότε και βρεθήκαμε σε δύο από τα ομορφότερα που υπάρχουν στην Σιένα.
Την Pienza, που ήταν μια γλύκα κι ας μας έπιασε βροχή, (στα μέρη αυτά δεν σε νοιάζει να σε πιάσει η βροχή. Γιατι μετά, ανάμεσα στην απέραντη φύση ξεπροβάλλουν τέτοια,


και χαίρεσαι.) και το Montepulciano που έχει Μουσείο Βασανιστηρίων (δεν θα ήθελα να το έχω δει αυτό), ok φαγητό, αλλά αυτήν την θέα άφιλτρη, που δεν θέλεις μετά κάτι άλλο για να το αγαπήσεις.


Εκείνη την ημέρα, κάπου βρήκαμε και ένα τέλειο πάρκο, αλλά δεν θυμάμαι που.
(Note to self: Κράτα notes με ονόματα περιοχών.)

InstaMomentΗμέρας:


Την Τρίτη αριβάραμε από Σιένα με ενδιάμεση στάση στην Πίζα, μόνο και μόνο για να βγάλουμε ΑΥΤΗΝ την φωτογραφία, σαν παλιοτουριστάκια. (Η Πίζα είναι κάπως πιο κοντή από κοντά.)


και τελικό προορισμό την Γένοβα. Η Γένοβα είναι μια ψιλοχάλια περιοχή - μεγάλο εμπορικό λιμάνι -λίγο κατάθλιψη, που όμως αποτελεί ιδανικό σημείο για εξορμήσεις στην Ιταλική Ριβιέρα. Η Ιταλική Ριβιέρα σταματάει στα δυτικά εκεί όπου αρχίζει η Γαλλική, αλλά εμείς πήγαμε από την αντίπερα μεριά που βρίσκεται και το διάσημο Cinque Terre, δηλαδή τα "5 χωριά".


Από τα 5, πήγαμε σε αυτό που μας είπαν πως είναι το πιο ωραίο, η Vernazza, που αν έχεις πάει έστω και μια φορά σε ελληνικό νησί, δεν νομίζω οτι εντυπωσιάζεσαι ιδιαίτερα. Θαρρώ πως το ωραίο είναι να βλέπεις από την θάλασσα να ξεπροβάλλουν τα συγκεκριμένα χωριά γιατί αποτελούνται απο πολύχρωμα σπιτάκια χτισμένα πάνω σε βράχους, αλλά το περπάτημα μέσα σε αυτά δεν είναι κάτι φαντασμαγορικό.

Το απόγευμα πάντως πήγαμε να δούμε το Portofino. Υπερχλιδάτο και κάπως σνομπ θύμιζε και πάλι ένα όμορφο λιμάνι του Ιονίου,


με διαφορά οτι είχε αραδιασμένες εκεί δίπλα στις βάρκες μια σειρά από μπουτίκ τύπου Dior, Hermes, Louis Vuitton και κάπως ψάρωνες. Εγώ που την σνομπαρία την απεχθάνομαι, θα σας έλεγα να το παρακάμψετε το Portofino γιατί νταξ, και να ανεβείτε κατευθείαν στο πανέμορφο χωριό Camogli.

ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΣΚΗΝΙΚΟ! Αλήθεια. Γραφικό και γλυκούλι στα τέρματα, αν είχε μάγουλα θα του τα τσιμπούσα σίγουρα.


και θα το αγαπώ για πάντα γιατί μου χάρισε αυτό το InstaMomentΗμέρας:


Την επόμενη μέρα είχαμε ξανά αναχώρηση. Αυτήν την φορά για ακόμη πιο βόρεια και την Λίμνη Κόμο.

Ας πάρουμε λίγο χρόνο για να μιλήσουμε για την ομορφιά γύρω, δίπλα, μέσα στην λίμνη Κόμο.

Είναι πολύ. Πολλή ομορφιά μαζεμένη σε ένα σημείο. Και ηρεμία. Γαλήνη. Ησυχία. Σας λέω ομορφιά.


Αφήσαμε γρήγορα τα πράγματά μας στα δωμάτια (γρήγορα αφού όμως έβγαλα αυτήν την φωτό) και φύγαμε για να προλάβουμε τα καραβάκια που σε πάνε πέρα δώθε στα χωριά της λίμνης.


Πρώτη στάση το Bellagio, που είναι τόσο γραφικό, που οι άνθρωποι έρχονται μέχρι και από την Ρωσία για να παντρευτούν εδώ.


(Τι εννοείς? Φυσικά και θα πήγαινα σαν την τρελή να κάνω ερωτήσεις στους νεόνυμφους. Για την ακρίβεια η ερώτηση ήταν "Αρ γιου ντούινγκ δατ, φορ ρίαλ?" και ναι, δέι γουερ ντούινγκ ιτ, φορ ρίαλ.)

Δεύτερη στάση το Menaggio, ακόμη πιο όμορφο και μάλιστα στο ηλιοβασίλεμα, είχε να δεις τέτοια,


και τέτοια,


και τέτοια,


και στον γυρισμό που σουρούπωνε, από το ferry έβλεπες τέτοια,


και τραβούσες τέτοια InstaMomentsΗμέρας.


Χάρμα σας λέω. Χάρμα.



Η Παρασκευή ήταν η τελευταία μας μέρα. Πετούσαμε αργά το απόγευμα από το Μιλάνο και προλάβαμε να δούμε μια ακόμη ομορφιά. Την Βίλλα Καρλότα (ναι, κι εγώ το σκέφτηκα αυτό που σκέφτηκες) που είναι μια τεράστια έκταση 17.000 τ.μ. γεμάτη με όλων των ειδών την βλάστηση και ένα δάσος.

Αυτό,


είναι μέσα στην Βίλλα.

Κι αυτό ήταν. Χι. LoveForEver.


Κι αυτό το τέλειο μπαλαρινάκι,


και η θέα από την είσοδο του σπιτιού ήταν έτσι.


Είναι αδιανόητο γενικά οτι κάποτε κάποιοι διέμεναν σε αυτό το μέρος, αλλά από την άλλη αυτήν την ελεγαν Καρλότα. Σιγά.

Κάθε μέρα να ξέρετε, τρώγαμε και μακαρόνια. Να σας το πω κι αυτό για να μην έχω εκκρεμότητες. Και ποτέ δεν φάγαμε πίτσα, γιατί δεν έχουν ωραία. Η ωραία είναι στην νότια Ιταλία. Και μπορεί τα μέρη να ήταν πανέμορφα αλλά εγώ καμιά φορά το παίζω παπαράτσο και εστιάζω στους ανθρώπους.

Kαι αντί για λόγια θέλω να γίνει ο επίλογος με εκείνους.

Με τις τέλεια παρατεταγμένες γιαγιούλες στην Σιένα που ξαπόσταιναν για λίγο.


Με αυτόν τον τρυφερό παππούλη που νομίζω είναι με την κόρη του συντροφιά, και δεν της αφήνει το χέρι, ακόμη κι όταν εκείνη θέλει να βγάλει φωτογραφία.


Και με αυτό το πιτσιρίκι που δεν μπορούσα να σταματήσω να φωτογραφίζω.

Γιατί μου θύμισε πως σε όποιο μέρος της γης κι αν είσαι, κάποτε αρκούσε μια φούξια ομπρέλα σε μια πλατεία και να είσαι ξυπόλυτος,
για να είσαι ευτυχισμένος,
και ξέγνοιαστος,
κι ελεύθερος
να τρέξεις, επειδή θέλεις να παίξεις..
Κι όχι για να προλάβεις κάτι.


boo!

Previous:

Mary-Land Blog Seasons 1 & 2


Aπαγορεύεται η οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αντιγραφή, αναδημοσίευση, ανάρτηση ή με οποιοδήποτε τρόπο χρήση των κειμένων της ιστοσελίδας. Οι παραβάτες θα διώκονται σύμφωνα με τον νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και τον ποινικό κώδικα..

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για τάσεις και νέα στη Μόδα, Celebrity και Gossip News στο missbloom.gr