Γιατί όταν θυμάμαι χαίρομαι; (με την καλή έννοια...)
Αγαπητό foodiary,
δεν έχω μούτρα να σε αντικρίσω! Ντρέπομαι, ντρέπομαι πολύ. Κοκκινίζω και όχι τίποτε άλλο είμαι ήδη κόκκινη... από το φετινό μου μαύρισμα! Πέρασε τόσος καιρός από την τελευταία φορά που σου έγραψα, μεσολάβησαν τόσα διαφορετικά γεγονότα, για να μην πω για τις διακοπές που πήγαμε οπότε χαθήκαμε λιγάκι. Αυτό δεν σημαίνει πως σε ξέχασα! Όχι καλό μου foodiary δεν ανήκω σε αυτή την αχάριστη φυλή που μόλις απομακρυνθείς λιγάκι...δεν σε είδα δεν σε ξέρω...!
Αντιθέτως μου έλειψες πολύ, τόσο που κάθε φορά που σε μνημόνευα...χαιρόμουν! Έτσι ακριβώς αγαπημένο (λίγο ακόμη σιρόπι και θα κολλήσουμε!) υπάρχουν πολλές στιγμές που όταν θυμάμαι χαίρομαι! Και όχι με την ειρωνική έννοια. Με την γνήσια και ουσιαστική υπόσταση της φράσης. Και δεν θυμήθηκα μόνο εσένα αλλά και εκείνο το ταξίδι στην Ανδαλουσία όπου το άφησα μισό.
Σου είχα τάξει περισσότερες εικόνες και ιστορίες αλλά δεν στις έδειξα ποτέ! Όμως τώρα ήρθε η στιγμή να θυμηθώ κάποια από αυτά που με κάνουν να χαίρομαι! Γιατί ξέρεις όλα αυτά είναι που σε βοηθάνε όχι μόνο να βγάζεις την ημέρα σώος και αβλαβής, αλλά και να κοιμάσαι ήσυχος το βράδυ... Και όχι δεν σου λέω λαφαζανιές (μια κυπριακή λέξη που έμαθα φέτος το καλοκαίρι και σημαίνει ιστορίες για αγρίους)! Για να φανταστείς αν είχα twitter θα σου κότσαρα και ένα #true_story! Τόσο σοβαρά μιλάω! ;)
Τσαντίζομαι αρχικά αλλά μετά χαίρομαι και χαμογελάω όταν βλέπω το ίδιο “ενοχλητικό” κεφαλάκι να χώνεται μέσα στις φωτογραφίες μου! Η αλήθεια είναι ότι δεν το κάνει επίτηδες αλλά σκέψου την τσαντίλα όταν έχεις καταφέρει να “καδράρεις” αυτό που θες να φωτογραφίσεις και ΤΣΑΚ το γνωστό κεφαλάκι χώνεται!
Αν και μεταξύ μας... δύσκολα θα θυμάσαι μετά από χρόνια το τάδε κάστρο ή το δείνα αξιοθέατο! Αλλά έχεις στο μυαλό σου το “ενοχλητικό” κεφαλάκι!
Όταν θυμάμαι τα ψώνια που έχω κάνει χαίρομαι. Ειδικά αν τα έχω κάνει σε περίοδο εκπτώσεων! Όπως και να το κάνεις είναι ηδονή να παίρνεις κάτι (που συνήθως δεν χρειάζεσαι) μισοτιμής!
Επίσης θυμάμαι όλες εκείνες τις υπερπαραγωγές που φοράνε οι χορεύτριες φλαμένκο στο κεφάλι τους και απλώς χρονομετράω ποιος άνθρωπος της μόδας θα τα ανακαλύψει- θα τα βάλει στην συλλογή του και μετά για μια σεζόν θα κυκλοφορούν οι fashionistas με ένα τρίκιλο χτενάκι στο κεφάλι! Αυτό το περιμένω με ανυπομονησία να συμβεί! Και όταν συμβεί να μην λες πως δεν στο είχα πει!
Περισσότερο... fooding στη σελίδα ii
Θυμάμαι να αισθάνομαι...
* σαν στρουμφάκι κάτω από ένα τεράστιο industrial μανιτάρι στην Σεβίλλη.
* Σαν μια πριγκίπισα της Ανατολής διασχίζοντας την Ρωμαϊκή γέφυρα (Puenta Romano) στην πόλη της Κόρδοβα. Πριγκίπισσα που παρελθόντος, όχι σαν αυτές τώρα τις φορτωμένες με χρυσαφικά, με μπούργκες και iphone!
* Σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων που κυνηγάει το λαγό στον κήπο λαβύρινθο! Ίσως να φταίει η θερμοπληξία, ίσως και το μαγικό περιβάλλον του Palace of the Christian Kings (Alcazar de los Reyes Cristianos) αλλά εγώ όντως νομίζω ότι είδα ένα λαγό!
* Σαν ένα διαβολικό πλάσμα που μπήκε στον πιο εκπληκτικό καθρεδικό που έχω δει στην ζωή μου τον Great Cathedral and Mosque (Mezquita de Cordoba) και ξεπερνώντας την ομορφιά, έψαχνε να φωτογραφίσει ότι σατανικό υπήρχε εκεί γύρω.
Πολύ περισσότερο... fooding στη σελίδα iii
Θυμάμαι να τρώω gourmet ισπανικες λιχουδιές (Sorry Maryland αλλά το ταξίδι μου έγινε τον Ιούλιο, οπότε και χρονολογικά δεν “πατάω” πάνω στο δικό σου gourmet ταξίδι!)
Αν βρεθείς ποτέ στην Σεβίλλη χωρίς σκέψη πήγαινε στο Bar Restaurante Eslava (Calle Eslava 3 Sevilla , +34 954 90 65 68). Πολύ ψαγμένες γεύσεις που ξεφεύγουν από τα τυπικά -κυρίως τηγανητά- tapas! Αυτό που βλέπεις σαν αυγό είναι όντως αυγό slow cooked σερβιρισμένο πάνω σε ψωμάκι που έχει βουτηχτεί σε καραμελωμένο κόκκινο κρασί...
Επιπλέον εκεί έφαγα την ωραιότερη charlotte με κολοκύθι! Ήταν τόσο νόστιμη που ήθελα να της υποσχεθώ αιώνια αγάπη! Για την ιστορία, επειδή προφανώς δεν καταλαβαίναμε τον κατάλογο στα ισπανικά.. .παραγγείλαμε κουτουρου αλλά το σύμπαν του ευγενικού κοιλιόδουλου φρόντισε για εμάς και πήραμε πεντανόστιμα πράγματα! Μάλιστα, δεν πρόλαβα καν να φωτογραφίσω ολόκληρο το πιάτο με τα χτένια γιατί κάποιο ύπουλο πιρούνι πρόλαβε να κινηθεί ταχύτατα...
Θυμάμαι να γευματίζω κάτω από τρία κεφάλια ταύρων με μια παρέα στην οποία είχαν όλοι από ένα τουλάχιστον διδακτορικό! Ξέρεις σαν να πηγαίνεις για φαγητό με το cast του Big Bang Theory αλλά στο πιο γαμάτο. Αααα! Και δεν μίλησαν καθόλου για μποζόνια!
Θυμάμαι να πετυχαίνω το σχόλασμα ενός ισπανικού γάμου και απλώς να ΠΡΟΣΚΥΝΩ το styling που ήταν τόσο... true! Οι κότσοι, τα καπέλα, οι τουαλέτες! Μακάρι να είχα το θάρρος να τους ζητούσα κανονικές φώτο και όχι παπαρατσικές! Αν και η μία κυρία νομίζω με εντόπισε και μου χαμογέλασε κιόλας!
Θυμάμαι να κάνω σιέστα κάθε μεσημέρι μετά το φαγητό γιατί πραγματικά η ατμόσφαιρα το ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ. Μάλιστα κάποιος το πήρε πολύ σοβαρά που ρώτησε πώς γίνεται η αυθεντική σιέστα! Ιδού λοιπόν οι οδηγίες χρήσης!
- Μόλις τελειώσεις το φαγητό, ξαπλώνεις λίγο πίσω στην καρεκλα σου και κρατάς ένα κουτάλι.
- Χρειάζεσαι γύρω στα είκοσι λεπτά από την σιέστα για να ξεκουραστείς. Οπότε μπορείς να χαλαρώσεις!
- Ωστόσο, όταν παραχαλαρώσεις και είσαι έτοιμος να ναρκωθείς το κουτάλι σου πέφτει κάνει φασαρία και μοιραία ξυπνάς! Εμείς για τεχνικούς λόγους κάναμε σιέστα με το πλαστικό κουτάλι του παγωτού...
Και πάνω από όλα θυμάμαι τους ανθρώπους που μου φέρθηκαν καλά, αυτούς που με βοήθησαν, όλους αυτούς που έχουν αποδείξει πως έχουν ψυχή και δεν είναι μεταλλαγμένα ρομπότ που σκέφτονται ψυχρά και υπολογιστικά. Αυτούς λοιπόν που είναι soul-less τους ξεχνάω, τουλάχιστον δίνω εντολή στον σκληρό μου να κάνει delete. Αλλα ξέρεις κάτι foodiary! Εγώ μπορεί να τους ξεχάσω...το κάρμα ποτέ! Λειτουργεί! Άκου με που σου λέω...#true_story
bisouxxxx
L.
PS. Ας τα αφήσουμε όμως αυτά! Μήπως ξέρεις κανέναν τρόπο να βάψεις μια παλιά (και ολίγον άσχημη) εταζέρα και να αποκτήσεις αυτό το αντικέ- french country αποτέλεσμα? Για χρώμα σκέφτομαι οινοπνευματί! Merci!
Previous: